P_39 (Z)

4.2K 640 2
                                    

နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ခရီးႏွင္လာၿပီးမွ ေနာက္တစ္ေန့ ေန့လည္ပိုင္း မေရာက္ခင္ အခ်ိန္မွာ မိုင္း ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ခရီးပန္းျခင္းကို ေခါင္းထဲမွာ လံုးဝမရိွ။ လူကလည္း ပင္ပန္းေနျခင္းကို မခံစားမိႏိုင္။ ဆန္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားၿပီး ေနာက္ပိုင္းထဲက သူ႔မွာ ေခါင္းပူ ရင္ပူေနရ၏။
ျဖစ္ႏိုင္ေျခေတြ အကုန္စဉ္းစားၿပီး လုပ္ရမွာကို အစီအစဉ္ခ်ရသည္။ စိတ္ပူလြန္းေနတာမို႔ ေသခ်ာ မေတြးႏိုင္ခဲ့တာေတြလည္း ရိွသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြကို သူျပန္မေရာက္ခင္ အားလံုးစီစဉ္ထားဖို႔ ႀကိဳးစားခိုင္းထားမိသည္။

ေလယာဉ္‌ေပၚကေန ဆင္းလာတဲ့ ခရီးသည္တိုင္းမွာ ခရီးေဆာင္အိတ္ ႀကီးႀကီး ငယ္ငယ္ ကိုယ္စီ ပါလာၾကသည္ခ်ည္းသာ။ သူတစ္ေယာက္ကေတာ့ လက္ဗလာနဲ႔ ပ်ာယာခတ္ေန၏။ ေျခလွမ္းက်ဲက်ဲ အေျပးတပိုင္းနဲ႔ မိုင္းက ေလဆိပ္ထဲကေန ထြက္လာခဲ့ေလသည္။ သြားေနရင္းနဲ႔ ဖုန္းလည္း ဆက္ေနေသးရဲ့။

"ေအး နီနီ အေျခအေန ဘယ္လိုလဲ ...ငါခိုင္းတာေတြ လုပ္ထားၿပီးၿပီလား ..."

"ၿပီးၿပီ မိုင္း ...နင္ အခု ျပန္ေရာက္ေနၿပီလား ..."

ေလယာဉ္ေပၚမွာ ရိွေနတုန္းက ဖုန္းမဆက္ခဲ့။ အခုဆက္လာၿပီဆိုေတာ့ ေလယာဉ္ဆိုက္လာခဲ့ၿပီ ျဖစ္မွန္း နီနီကလည္း တန္းသိလိုက္သည္။

"ေအး ေရာက္ၿပီ ..."

"ငါလာေခၚရဦးမလား ..."

"ရတယ္ မလိုဘူး ငါအခု နင္တို႔ဆီကို တန္းလာခဲ့မယ္ ...ရဲေတြစံုစမ္းတာေရာ ဘာထူးေသးလဲ ..."

"ညက ဆန္းေပ်ာက္သြားတဲ့ ေနရာကေန ေျခရာခံေနၾကတာပဲ ...ဒါေပမယ့္ မလြယ္ဘူး...အဲ့ဒီ့ေနရာမွာက CCTV ေတြမရိွေတာ့ လိုက္ဖို႔ခက္ေနတယ္ ...အေသးစိတ္ကေန တဆင့္ခ်င္း ရွာေနၾကတာပဲ ..."

"ငါမေန့က ပို႔လိုက္တဲ့ ဝဏၰေအာင္ ဖုန္းကိုေရာ ေျခရာခံၾကၫ့္ၿပီးၿပီလား ..."

"ၿပီးၿပီ ...ဒါေပမယ့္ မရဘူး ဒီေကာင္တအားလည္တယ္ ...နင့္ဆီဖုန္းေခၚၿပီးတာနဲ႔ ကတ္ကိုအစေဖ်ာက္လိုက္တာထင္တယ္ ...လံုးဝေျခရာခံလို႔မရဘူး ..."

ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ မေန့က ဝဏၰေအာင္ ဖုန္းခ်သြား၍ သူအႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျပန္ေခၚခဲ့ေသာ္လည္း မရခဲ့ပါ။

သဏ္ဍာန်ဆန်းحيث تعيش القصص. اكتشف الآن