Enclave Series 1 : Rush Villanueva (GxG)

Chapter TWENTY SEVEN

Rush (POV)

"Hey" malambing na pagbati ng taong kanina ko pa hinihintay. Marahan niyang tinabig ang aking braso.

Matamlay ko siyang tinitigan kasabay ng pagbuntong-hininga.

I really don't know how to tell her this.

"gaano ba kaimportante iyang sasabihin mo at kailangang dito pa tayo sa soccer field magkita?" anito kasabay ng mapang-asar na tingin at pagngiti showing her white perfect set of teeth.

I stare at her intently thinking kung paano niya iha-handle ang aking sasabihin.

"hoy Villanueva, stop staring at me like that at baka maniwala akong na-iinlove ka na sa akin.. hige ka.. " pukaw nito sa mapagbirong tinig.

I smirk at umiling-iling.

Kahit kailan talaga ay napakaloko nito.

Hindi yata nakukumpleto ang araw ng babaeng ito ng hindi ako inaasar at aaminin ko isa yan sa mga bagay na hahanap-hanapin ko.

Alanganin akong lumingon dito at buong tapang na hinarap ang mga titig niyang nagtatanong. Pero hindi ko iyon natagalan kaya nag-iwas din ako ng paningin.

"Yu" paunang usal ko "B-Brianna and I a-are.... back t-together" I stated in between my heavy breathing.

I didn't know how easily it slip-off out of my tongue but silently thankful that I did it out of hesitation. 

I remain quiet while waiting for Yuna's reaction. Pero nabagabag ako sa katahimikang namagitan sa amin kaya alanganin akong humarap dito, only to find her staring at me with creasing eyebrow "w-what do you m-mean?" she asks in confusion and with stuttering words.

I swallowed for a while, sighed deeply and then shifted my gaze into the field. Hindi ko kayang salubungin ang mga tingin nitong nangungusap. I know she will object with my decision, kagaya siguro ng magiging reaction ng mga kaibigan ko.

"You know how much I love her, di' ba?" I ask directly after i shifted back my gaze to her. 

I caught her off-guard, ang nakaamba nitong pagsasalita ay natigil at umawang na lamang ang kanyang bibig. I know she wanted to say something pero wala ni isa mang kataga ang lumabas duon.

Umiling-iling ito, wala sa sarili na hinawi ang sariling buhok at nag-iwas ng tingin "o-of course a-alam ko na.... na m-mahal mo pa r-rin siya" anito almost mumbling on her last sentence.

Alam ko may isang bahagi niya ang nagtatalo ng mga oras na iyon. Maybe she wanted to confront me at the same time ay gusto rin nitong usisain kung paanong bumalik ang isyu namin ni Brianna, but then mukhang hindi nito makuha ang eksaktong mga salita na dapat ibato sa akin.

One way or another ay kailangan mo na itong ipaintindi sa kanila.

My mind quickly interrupted me.

"We talked ....and we patched things up.." I said pausing on my last sentence.

Yuna remain silent for a while habang bakas sa itsura nito ang tuluyang pagkadismaya.

"papaanong? ...." She paused at iiling-iling na humarap sa akin "how sure you are that Brianna mean everything she said? For all you know ay baka saktan at lokohin ka lang---- "

"I'm not like you" pukaw ng isang pamilyar na tinig sa aming dalawa. I sighed at marahang napapikit ng mapag-sino ang dumating na iyon.

This is not good.

"Bree"

"Brianna"

Magkapanabay naming usal ni Yuna matapos malingunan ang babaeng minamahal.