10 : BRITNEY

299 11 1
                                    

KREIA'S POV

Time flew so fast and here where are now on our 2nd year in college. I woke up early this morning because I have to enroll myself, ofcourse I won't come all by myself kaya magpapasundo na naman ako kay Jah. Yes, you read it right. Sabay kaming mage-enroll, si Qwyn naman ay tinatamad kaya sa susunod pa na mga araw mage-enroll. She said that JC will go with her naman kaya no worries.

"Kreia! Nasa baba na si Justin bilisan mo na dyan!" mom shouted from downstairs. He is too early damn, I haven't eaten my breakfast yet.

After finishing myself up, I then ran downstairs just to see him sitting on the couch accompanied by my mom. Yung mga kapatid ko naman ay nasa dining at kumakain lang, Reanne was taking a peek on Jah so I glared at her.

"Naku wag na po tita, sa labas na lang kami kakain. Hindi rin naman ako nakapag-breakfast eh" did I hear it right? Tinawag ni Jah na tita si Mom?!? Omg. Mom told him to stay a bit so that we can eat breakfast with him but he refused, sa labas daw kami kakain ghad!

After that short conversation with mom, I immediately went to him and encircled my hands on his arms. Slightly dragging him up, para maka-alis na kami. Mamaya niyan guguluhin pa siya lalo ni Mom.

"Bye ma, alis na kami" pagpapaalam ko kay Mom, hinatid niya naman kami palabas ng gate pagkatapos ay umalis na rin kami ni Jah.

"Stop being so clingy Leanne" he said seriously in the middle of the ride. But what caught me is he just called me by my second name! Kinikilig ako!

"W-what did you just c-call me again?" I asked, stuttering. Siguradong namumula ng grabe ang mukha ko! Ngayon niya lang kasi ako tinawag na 'Leanne' always 'Kreia' kaya shookt talaga ako!

"Whatever! Just stick on the topic, stop being so clingy in public" he rolled his eyes.

"Why? I mean, sanay ka naman na sa akin Jah eh ehehehe" I answered, giggling.

"Baka sabihin ng iba niyan tayo na, tss" he said with a grumpy tone. I chuckled because of his reaction. Ano naman kung ganun nga iisipin nila? I won't mind naman eh, tsaka gugustuhin ko pa nga kung ganun nga ang iisipin at sasabihin ng iba eh mwehehehehehe.

"Hayaan mo sila Jah, mabuti nga iyon para wala ng lalapit sayo" I smiled sweetly to him but he just ignored me. Sungit naman ng bebe.

We stopped in the nearby tapsilugan and eat our breakfast there. Malapit lang sa school para iwas hassle, 'twas a quick breakfast with him kasi kailangan naming magmadali para makapag-enroll na. Knowing that today is monday siguradong mahaba ang pila sa registrar kaya dapat talaga maaga pa kami para matapos agad.

10 am when we finished our stuffs in school. We planned to have an early lunch since madaliang breakfast lang kanina ang ginawa namin dahil nagmamadali. Jah bring me in a samgyeop house, nasa labas pa lang ay naglalaway na 'ko. It's not that this is my first time eating samgyup ha, always naman kaming kumakain nito with my fam. It's just that amoy pa lang kasi nakakagutom na talaga.

"Look, sino naman kasing hindi mag-iisip na may namamagitan sa atin eh, palagi tayong magkasama?" I teased him while wrapping my meat with some vegies. Pero nabilaukan ako sa kinakain ko nang padabog niyang inilapag sa mesa ang chopsticks niya. He then handed me a glass of water while glaring a little.

"Sino ba kasi yung nagi-insist na dapat lagi tayong magkasama?" he mocked back, still glaring. Inis na yan?

Fine, ako na nga. Ako na ang laging may gusto na dapat magkasama kami palagi. I thought he's used to that, akala ko kasi masyado na siyang sanay sa akin pero hindi pala. Naiinis na siya alam ko, pero pilit ko lang kinukumbinsi ang sarili kong hindi kasi hinahayaan niya lang ako. Eto na kaya yung umpisa nang pagtataboy niya sa akin palayo? Paano kung ito na nga 'yon? Hahayaan ko bang itaboy niya ako palayo o hindi ako titigil? Knowing myself, hindi ako basta-basta kung sumuko kaya paniguradong hindi nga ako titigil. Pero paano kapag magalit siya? Paano kung ayaw niya na talaga akong kasama? Arggggg ewan ko na! Napaka-feelingera ko talaga pero bahala na nga!

"Kain na, lalamig ang pagkain" sabi niya nang maramdamang natahimik ako. Pinagpatuloy ko na lang din ang pagkain ko ng walang imik, mahirap na baka may masabi na naman akong ikaka-inis niya. Pasmado pa naman dila ko, hays.

After having our lunch, he then drive me home. I was zoning out in our entirely ride kaya hindi ako nakapagdaldal ng masyado sakanya. Maybe my ego was hurt because of his words earlier. I don't know. Ilang saglit pa ay hindi ko namalayang nasa harap na pala kami ng bahay. Wala kaming imik pareho, nasa manibela lang ang tingin niya habang ako ay nasa harap lang din ang tingin. Kahit ang pagbaba sa sasakyan niya ay hindi ko magawa kasi natutulala talaga ako, ewan ko.

"Knock knock!" he said, while his eyes are still on the steering wheel.

"Who's there?" dahil sobrang lutang din ako ay sinagot ko rin siya habang nasa harapan pa rin ang paningin.

"Britney Spears"

"Britney Spears who?"

"Knock knock!" he said again that made me confused.

"Who's there?" naguguluhan man ay sinakyan ko pa rin ang trip niya.

"Ops I did it again!" after that, we look at each other and laugh as hard as we can! What a joke! We literally burst into laughters, what the hell! That was a nice joke! Ang gulo rin netong si Jah eh, kanina lang inaaway ako ngayon naman pinapatawa ako. Paano ko na titigilan niyan ang pagmamahal ko sakanya kung ganito siya? As if naman talaga titigil ako eh, never no! Mas lalo ko nga siyang minamahal. Siya lang yung may kakayahang saktan and at the same time pagaanin ang pakiramdam ko ng ganito. Look how my mood shift just like that! Si Justin lang talaga nakakagawa niyan! Justin De Dios lang malakas!

The delicate man that capCURED my heartWhere stories live. Discover now