Freedom | Soukoku | ✅

5. En Büyük Aptal Sensin

Yatakta uyuyamamış düşünen kahverengi gözlü adam sabah olduğunu yeni farkediyordu, o kelimeden sonra hala düşünüyordu, yanlış mı yapmıştı?
Haksızdı ona zorla sahip olmaya çalışması hataydı ve zaten yapmamış durmuştu. Bu sebep affedilmeye yetmezmiydi?

Ellerini karnında birleştirmiş sadece tavana bakıyordu. Sonunda hücrede bir hareketlenme olmuştu.
Günlük rutinlerini yapan Odasaku, Dazai'nin uyanık olduğunu gördü, Dazai asla erken uyanmazdı ama bugün kendi isteğiyle uyanmış gibiydi, dikkatli baktığında kan çanağına dönmüş gözlerini gördü, "Şimdi anlıyorum hiç uyumamış,Chuuya yüzünden olmalı. Dazai'yi bu kadar etkilediğine şaşırdım. Ah Dazai çocuk gibisin bazen." bunları düşünürken masaya oturmuş Dazai'ye bakıyordu.

-Uzaktan sorgulamaya devammı edeceksin yoksa konuşacakmısın?
Yerinden kalkarak Dazai'nin yatağına oturdu. Hiç konuşmadan durdular bir süre, Dazai hala haraket etmeden duruyor, Odasaku ise dışarıyı izliyordu. Sonunda sessizliği bozan Dazai oldu.
-Hey Odasaku.
-Mm.
-Yapmadığımı nerden anladın?
-Anlamadım, sadece yapmadığına inanmak istedim.
-...
-Neden bu kadar düşünüyorum?
-Çünkü hata yaptığının farkına vardın.
-Neden böyle bir hata yaptım?
-Çünkü sende bir insansın.
-Şimdi nolacak?
-Bilmiyorum.
-Özür dilesem.
-Kabul edeceğini sanmıyorum.
-Onu öpsem?
-Daha da kötü olur.
-Akutagawayı rehin alayım? Boş gözlerle baktı Odasaku.
-Dazai sen neyden bahsediyorsun?
-Bilmiyorum...
Oflayarak yataktan kalktı Odasaku,
-Hadi gel yemek vakti.
-Ben gelirim sen sevgilinle beraber git.
-Sevgil- Dazai çıkar aklından şunu öyle bir şey olmayacak.
-Hıı. Kıkırdadı Dazai, bu haraketi Odasakuyu mutlu etmişti, onu üzgün görmekten nefret ediyordu.

Yataktan uzaklaşıp hala uyuyan Kunikida'ya baktı, sarı saçları yatağa dağılmıştı, çok güzel duruyordu... Arkasından Dazai'nin güldüğünü görünce gözlerini Kunikida'nın yüzünden ayırıp, onu uyandırmaya başladı.
//YN: Odakuni shiplemeyende ne bilim yani ama Odasaku ve Ango da iyi😶
Son olarak Ango'da uyanınca yemekhaneye gitmek için çıktılar.

Hücre 6 da ortam gergindi, nedense Chuuya üstündeki yükü atmış gibiydi, rahattı ama ortamı böyle gördükçe üzülmüyorda değildi. Atsushi fena kırılmıştı hem Dazai'ye hemde çok sevdiği Akutagawa'ya. Akutagawa da bunun farkındaydı, Tachihara ise Chuuya'nın başına böyle bir iş geldiği için sinirliydi. Kimse konuşmuyordu, çok konuşkan biri olmayan Hirotsu, konuşmaya çalışsada pek dinleyen yoktu. Kararını verdi Chuuya madem onlar benim ailem olacak, aileme sahip çıkmalıyım diyerek hızla masaya çıktı.

Herkes masada ayakta duran Chuuya'ya baktı.
-Herkes beni dinlesinnn!!!
Kimse konuşmadı yine.
-Öhöm, biliyorum ben burada yeniyim ama artık hep sizinle beraber olacağım... Bu yüzden burda ben ne dersem o olacak . Ayağını masaya vurdu.
-O son hareketi yapmasan olmazmıydı?
-İşin sırrı burda~ Güldü Akutagawa,
-Eğer öyle diyorsan, yavaş adımlarla Atsushi'nin önüne geldi ve durdu.

-Özür dilerim,sevgilim... Atsushi bu küçük sözlerle hemen kızarmıştı,elleriyle yüzünü kapattı. Akutagawa ise utandığını görünce ona daha çok yaklaştı, Atsushi duvara yaslanmıştı ve Akutagawa'nın daha fazla gelmesini istemediği için elleriyle onu engellemeye çalışıyordu, Akutagawa bu haraketlerle kendini tutamıyor onu öpmek istiyordu.
-Öhöm öhöm, Akutagawa biz hala buradayız. Diye söze girişti Tachihara, ortamın yumuşadığını hissettiğinde gülümsedi Hirotsu, Chuuya'ya baktı, gülümseyen gözlerle çifti izliyordu, düşündü Hirotsu "bir çocuk kadar ufak, bir prenses kadar güzel, bir anne gibi şefkatli, bir lider kadar akıllı, bir savaşçı kadar güçlü" evet Chuuya'yı anlatan kelimeler buydu, eşsiz ve daha fazlası, o özeldi ve artık onların ailesinden biri olmuştu. Daha ne isteyebilirlerdiki... Bunları düşünürken Chuuya tekrar masaya ayağını vurmuştu.
-Ve sanırım söylemem gerek Dazai...bana tecavüz etmedi... Herkes mal gibi kalsada bu konuyu bir daha açmak istemiyorlardı ve herkeste açmak istemediklerinin farkında olduğu için sustular, ve bu susma üzüntüden değildi mutluluktandı.