'Bir Kahve? | Texting

7.bölüm

Umut: indin dimi uçaktan

Umut: ben yazarım sana dedin ama merak ettim

Eylül: evet indim hatta bavulumu da aldım şimdi bir ailemin yanına gideceğim

Eylül: onlara biraz süpriz olacak ama

Umut: olsun süprizler güzeldir

Eylül: yani öyle tabi

Umut: neyle gideceksin

Eylül: bir taksiye binerim şimdi zaten çok uzak değil ev

Umut: taksiyle uğraşmana gerek yok

Umut: yani istersen ben bırakabilirim seni

Eylül: yok hayır boş yere zahmet etme zaten şimdi bineceğim taksiye

Umut: zahmet falan değil istersen gelebilirim

Eylül: hayır, hatta taksiye bindim bile

Eylül: teşekkür ederim bu arada inceliğin için

Umut: rica ederim, ne demek

Eylül: bugün müsaitsin değil mi

Umut: evet müsaitim, bugün buluşuyoruz değil mi

Eylül: evet yani senin içinde bir sorun yoksa

Umut: hayır tabiki yok ;)

Eylül: saat kaç gibi sana uygun

Umut: bugün tamamen sana aitim

Eylül: güzel o zaman

Eylül: 15:00?

Umut: uyar benim için

Umut: nerde buluşalım

Eylül: sevdiğim güzel bir kafe var istersen orda buluşalım sonrasında biraz gezeriz

Umut: güzel olur

Eylül: şimdi çıkıyorum görüşürüz

Umut: görüşürüz

*****

Taksiye parayı uzattıktan sonra taksiden indim ve bagajdan bavulumu çıkartıp evin bahçe kapısından girdim. Çantamdan anahtarı çıkartıp sessiz olmaya dikkat ederek anahtarla kapıyı açtım. Büyük ihtimalle terasta oturuyorlardı bu yüzden ayakkabılarımı çıkartıp bavulumu da kenara bir yere koyduktan sonra seke seke merdivenleri çıktım. Aşırı mutluydum çünkü uzun zaman sonra onları görecektim.

Yukarı çıktığım ezbere bildiğim yolu aştıktan sonra teras kapısının önüne geldim ve kapıyı çabucak açıp karşımdaki aileme baktım. Bana şaşkın şaşkın bakarlarken kendini ilk toparlayan küçük ergen kız kardeşim olmuştu. Koşarak yanıma geldiğinde belime sarıldı bende hafif eğilerek ona sarıldığımda annemlerde yanıma gelmişti.