'Bir Kahve? | Texting

9.bölüm

"Anne ben çıkıyorum!" Ayağıma ayakkabımı giyerken anneme seslenmemle annem elindeki sarı bezle mutfaktan çıkıp karşımda dikildi.

"Nereye böyle, bismillah dün bir bugün iki. Kızım sen bizi görmeye gelmedin mi? Hep dışarı hep dışarı." Vallahi haklıydı da ne yapayım yani.

"Haklısın anneciğim ama arkadaşımla buluşacağım." Kaşları çatıldığında ben de şirince sırıttım.

"Kimmiş bu arkadaş dünden beri?" Ona cevap verecekken mesaj gelmesiyle cebimdeki telefonu çıkartıp baktım. Umut gelmişti.

"Çıktım ben aşkım, çocuk gelmiş bekletmeyeyim." Ben kapıyı açarken arkamdan annem söyleniyordu.

"Ne çocuk mu? Arkadaşım erkek miydi? Daha doğrusu sadece arkadaşın mı? Eylül bak hiç beni duyuyor mu? Sen zaten işine gelene cevap ver." Annemin sorularını yanıtsız bırakıp sokakta duran siyah arabaya doğru adımlamaya başladım. Kapıyı açıp bindiğim de Umut'a bakıp gülümsedim ve selamlaştım.

"Annen sanırım dikkatlice buraya bakıyor." Gülerek söyledikleriyle elimle alnıma vurdum ve bende güldüm cama doğru baktığımda gerçektende dikkatlice buraya baktığını görmüştüm.

"Öyle bakar o ya, çokta şey değil." Hafif kıkırdadıktan sonra anneme korna çalıp selam verdi ve arabayı hareketlendirdi. Bana yandan bir bakış attığını hissedince bende ona baktım.

"Sesi çok seviyorsan kalsın ama bu sevgin canına mal olabilir." Kaşlarımı çatıp anlamaya çalıştığımda arabada kemeri takmamı işaret eden sensörü duyunca hemen kemeri takıp gülümsedim.

"Farkında değildim, yani yoksa çokta sevdiğim söylenemez bu sesi." Bir anlığına bana bakıp tekrardan yola baktı.

"Bende öyle düşünmüştüm." Bir süre bir şey söylemeden yolu izledim.

"Radyoyu alabilir miyim?" Sorumla birlikte kafasını salladığında uzanıp radyoyu açtım. Çalan şarkıyla gülümsedik ve birlikte dinlemeye başladık. O eliyle direksiyonda tempo tutarken bende bacağımla tempo tutuyordum. Nakarat kısmı gelince ikimizde mırıldanmaya başladık.

Bana bi şarkı söyle yolumuz uzun
Sözlerden kurtul derdimiz bir olsun
Bana bir şarkı söyle yolumuz uzun
Onlardan kurtul derdimiz bir olsun

Ona bakıp güldüğümde o da bana gülmüştü. Şarkı bittiğinde ardından başka bir şarkı çıktığında bu sefer buna da eşlik etmeye başlamıştık. Bu sefer Nil Karaibrahimgil çalıyordu.

Hem ilk hem sonmuş gibi
En güzeli oymuş gibi
Bunca yıl beklemiş gibi
Beklediğime değmiş gibi
Ben ona resmen

"Biz nereye gidiyoruz onu sormadım ben, hem arkadaşlarının isimlerini bile bilmiyorum ben." Şarkıyı söylemeyi bırakıp ona döndüm.

"Göl kenarında bir yer varmış oraya gidiyoruz birazdan gelmiş olacağız ve arkadaşlarımın isimleri: Ezgi, Derya ve Can." Bizim gibilerdi. Anladığıma dair başımı salladım. Biraz daha yolu izlemeye başladım.

"Sanırım yanlış yoldan girdik." Duyduğum sesle kafamı camdan kaldırıp Umut'a baktım. Bir elini çenesine atmış yeni çıkmaya başlayan sakallarını kaşıyordu diğer eliyle ise direksiyonu tutuyordu.

"Nasıl yanlış yoldan girdik." Ne yaratıcı bir soru sormuştum ama değil mi? Bana ciddi misin der gibi baktığında elimle dudağıma hayali bir fermuar çektim. Bu onu güldürmüştü.

"Tamam şimdi bir çaresini bulacağım." Telefonunu eline alış bir şeyler yaptıktan sonra kulağına dayadı.

"Alo Can ben yanlış yerden girdim abi tek yön dönememde nasıl yapacağım?" Karşı tarafın söylediklerini dinledikten sonra kendi kendine mırıldandı.