Keyifli okumalar...
Erdem
-Flasback-
Bugün dersim olmadığı için okula gelmeyecektim aslında. Fakat sevdiğim hasta olunca onu mutlu etmek adına bir buket çiçek alıp okula geldim. Şuan dersliğinin önünde onu bekliyordum ve ne zaman çıkacaklarını bilmiyordum. Serdar dersliği Leylan dan öğrenmişti. Ben sorsam direk Zeliha'ya haber vereceğini bildiğim için Serdardan rica etmiştim.
Gönlümü esir alan deniz gözlü kadın. Nasıl bu kadar sevebilirdim hala aklım almıyordu. Eskiden izlediğim aşk filmleri hep saçma, abartı gelirdi. Şimdi ise o filmde yaşıyor gibiyim sanki. Bıkmadan üşenmeden her gün, her dakika daha fazla seviyor ve bağlanıyorum.
Kapı açıldığında ilk olarak öğretmen sınıftan çıktı. Duruşumu düzelterek sırayla çıkanlara bakmaya başladım. Leylan ve Kübra sınıftan çıkarken beni gördüler ama Zeliş yoktu.
"Zeliha nerede?" Kübra konuşmaya başladı.
"O biraz grip olmuş. Derste de midesi bulandı çıktı o yüzden."
"Şimdi nerede peki?"
" Binanın yanında ki kafadeymiş." kızları umursamadan koşar adımlarla kafeye ilerledim. Bugün mesajlaşmıştık ve bana gayet iyi olduğunu söylemişti. Bunun cezasını çekeceksiniz Zeliha Hanım. Kafeye girdiğim de gözlerim direk onu buldu.
Elinde ki bardağı sımsıkı tutmuştu. Burnu kızarmış öyle dışarıyı izliyordu. Gözleri beni bulduğunda başta şaşırdı. Sonra da bir hüzün aldı gözlerini. Hemen yanıma gidip çiçeği masaya koyarak ona sarıldım.
Zeliha da bana sarıldığı an ağlamaya başladı. Kaşlarım çatılırken neden ağladığını düşünmeye başladım. Aklıma hiç bir sebep gelmiyordu. 1 yıldır birlikteydik. Asla yalan bile söylememiştim. Omuzlarından tutarak kendimden uzaklaştırdım. Kafasını yere eğince bana bakmadı için çenesinden tutarak kaldırdım.
"Ne oldu? Neden ağlıyorsun?" Zeliha kafasını iki salladı. Konuşmak istemiyordu. Bende başını omzuma yatırıp sırtını sıvazladım. O kendine gelene kadar bu gerekliydi. Nasılda akıyordu göz yaşları.
O her ağladığında benim için yanıyordu aslında. Bilmiyordu ki canına yandığım. Ben kalbimin acısıyla uğraşırken kızlar gelip masaya oturdu. Zeliha
"Ağlamak istememiştim, özür dilerim." dedi.
"Neden ağladın?" omuzlarını silkerek
"Bilmiyorum, duygusalım bugün biraz. Ondan sanırım."
"Bana pek inandırıcı gelmedi bu." kızlarda üzgün gözlerle Zeliha'yı izliyordu. Kaşlarımla Kübran'ın kalkmasını işaret ettim. Oda
"Ben bi lavaboya gidip geleceğim." diyerek kalktı. Daha sonra bende
"Bende çay alıp geliyorum hemen." dedim. Bizi göremeyecekleri bir yere geçince Kübra yanıma geldi
"Neyi var?"
"Bunu benim söylemem ne kadar doğru olur bilmiyorum?"
"Kübra anlat hadi."
"Bugün bir kız geldi. Zeliha'ya senden uzak durmasını söyledi. Hala o kızı sevdiğini ve Zeliha'yı onu unutmak için kullandığını söyledi. Zeliha inanmadı hatta umursamadı bile ama yine de etkilendi sanırım." sinirlenirken.
