The Girl In her Dark Life

Chapter 50 Final Revelation

"Bakit wala sila dito?" tanong ko kay Ram nandito kami ngayon sa kotse para tumakas pero wala sila.

"Sh*t!" ani nya ng may nagtutok ng baril sa amin.

"Sige lakad!" matigas na sabi ng lalaki kaya wala kaming nagawa kundi sumama dahil hindi ko sila kayang labanan dahil masakit parin ang katawan ko, parang anytime babagsak na ako.

"Madam nagtangka silang tumakas." nanlamig ako ng makita ko sila Mommy at Daddy habang may nakatutok sa kanilang baril tulad ko.

"Spring." ani Mommy saka tumulo ang luha ko ewan ko siguro dahil ito sa pag kamiss ko sa kanila. It's been a long time.

"Mommy bakit kayo pumunta dito? You shouldn't come." umiiyak na sabi ko, hindi ko sila malapitan dahil may nakatutok sa aming baril.

"Ate anong ibig sabihin nito? Nasaan ang anak ko?" nasaktan naman ako sa sinabi ni Mommy. Nakalimutan ko hindi pala nila ako anak.

"Hahahaha! Hanggang ngayon ba hindi mo pa rin maintindihan ang nangyayari Katherine?"

"Ano bang pinagsasabi mo ate" Ate? Magkapatid ba sila? I didn't know that.

"Hahaha malalaman mo rin yun katherine—" Hindi nya natuloy ng biglang nakipag agawan si Ram ng baril sa lalaki, kaya tinulungan ko siya kahit nanghihina na ako.

Sinipa ko ang baril ng lalaki saka sya sinuntok pero naunahan nya akong masuntok sa sikmura.

"Spring." sigaw ni Ram ng makarinig ako ng tunog ng baril yun pala sinalo nya ang tatama sana sa aking bala.

"Ram...gumising ka please gumising ka." Pero hindi ko siya magising.

"Masyado ka kasing pakialamero, 'yan tuloy, natuluyan ka ng maaga." ani Veron saka kila Mommy naman tinutok ang baril,

akmang ipuputok niya na ng may nagpaputok ng baril dahilan para tumalsik ang baril sa kamay ni Veron.

"Long time no see, Auntie Veron." ani ng lalaki saka nilapitan sila Mommy at nilagay sa likod niya, bakas ang gulat sa kanila, may kasama syiang tatlong lalaki at isa doon si—si Ian at kane yung isang lalaki naman naalala ko sya dahil siya yung tumulong saakin nung nanakawan ako.

"At sino ka naman? Hindi kita mamukaan kaya bakit mo ako kilala?"

"Oo nga pala pinatay mo ako noon." Nakangising sabi ng lalaki "Pagatapos mo akong bugbugin, turuan pumatay ng tao kakalimutan mo ako? pagkatapos mo akong gutumin ng linggo-linggo at ikulong na parang hayop kakalimutan mo lang ako?" bakas ang galit, puot at sakit sa boses niya.

"Hi—Hindi paa—no nangyari yon?" Gulat na sabi ni Veron.

"Taon na ang nasayang, tiniis kong makitang nilalaro mo ang buhay ng pamilya ko lalo na ang kapatid ko, you hurt them!" Teka sino ba siya?  Bakit iba ang nararamdaman ko sakanya?

"Teka sino ka ba?" tanong ni Mommy "Ate ano bang ginawa naming kasalanan sayo?"

"Inagaw mo saakin si Jonas!" ani nya kaya natahimik si Mommy.

"Sumunod naman namatay ang anak namin ng dahil sayo! dahil mas inuna ka n'yang iligtas kasabay noon tinakwil ako nila Mama at Papa!"

"A—ate hindi ko naman sya inagaw sayo—"

"SHUT UP KATHERINE! kahit anong sabihin mo hindi mo na mababago ang nangyari hindi mo maibabalik ang buhay ng anak ko! Now I want you to pay for it with your daughters lives."

"Walang kasalanan si Katherine dito Veron, una pa lang sinabi ko na sayo na si Katherine ang mahal ko at ikaw ang nagpasaga sa kotse kaya namatay ang walong buwan na anak natin!" matigas na sabi ni Tito.

"May baril siyang hawak." sigaw ko ng makitang mabilis nyang pinaputok ang baril kila Mommy kaya hindi sila natamaan, agad namang pinaputakan ng lalaki si Veron kaya natamaan sya sa kaliwang braso.

"Put your guns down gentlemen." Ani ng isang boses sa likod ko nanlamig ako ng makitang nakatutok na sa akin ang baril nya