Kiralık Gelin

sahil

Denizin dalgaları kıyıya vurdukça içimdeki acılar az da olsa hagifliyordu.

Banka oturmuş mavi denize odaklanmıştım. Yanımda ise deniz kadar mavi olan gözleriyle beni izleyen Kaan vardı.Ağlamam durmuştu. Sahil beni yine rahatlatmıştı. Tabi ağlamakta içimdeki acıyı az da olsa dindirmişti.

"Şey ben te.."

"Borcun olsun yeni."

Bana yeni demesi sinirimi bozuyordu.

"Bak Kaan benim bir adım var. Masal."

Mavi gözlerini gözlerime kilitledi ve üst dudağı küstahca kıvrıldı.

"Masal sana adımı söylediğimi hatırlamıyorum?"

Ah yakalanmıştım. Çok dikkatliydi.

"Şey ben..."

Kızardığıma emindim ama diyecek bir şey bulamıyordum. Gözlerime bakması beni daha da kızartıyordu.

"Cazibeme kapılmamak elde değil evet."

"Hıh artist."

Kulağıma eğilerek sıcak nefesini hissetmemi sağladı.

"Artist gibi adamım biliyorum. Bunu ilk günden sende diğer kızlar gibi farketmişsin."

Onu ittirdim daha doğrusu ittirmeyi denedim ve aklıma Cenk'in dedikleri geldi.

"Ben diğer kızlar gibi değilim Kaan."

"Evet yeni sen diğer kızlar gibi değilsin."

Al işte o da öyle düşünüyordu. Tamam çirkinim ama .. Ben daha önce her insanın güzel olduğunu düşünürdüm kendimi güzel bulmazdım evet ama takmazdım da çünkü kendimle barışıktım.

Rüzgarla tanıştıktan sonra ben değişmiştim resmen..

"Sende ilk günden anlamışsın çirkin, işe yaramaz bir salak olduğumu."

Bana mavi gözleriyle derin ve incelercesine baktı.

"Evet... Tam bir salaksın."

Çirkin ve işe yaramaz? Aynı zamanda bunlarda vardı.

"Hava kararmak üzere seni evine bırakayım."

Evim.. Ne yapacaktım Rüzgar'ın yanına gidemezdim bu oyuna bir son vermem gerekiyordu sonuçta sevgilisi vardı.

"Ben kendim giderim sağol."

"Tamam."

Al işte buda başka öküzdü. İnsan gitmeden niye ağladığımı sorar veya hava kararacak kalma bu saatte tek başına der ama çoktan kırmızı spor arabasına bindi ve gitti tabi.

"Kaldın yine tek başına kızım. Sanırım şimdi kendine bir otel bulmalısın ama paran yok. O zaman burada.. Deniz kenarı."

Arkamdan bir el banka vurunca korkuyla irkildim ve arkama döndüm.

Kaan'ınkiler gibi mavi gözleri, kaan'ın kumral saçlarının aksine sarışın dalgalı saçlı 5-6 yaşlarında bir çocuk bana gülümseyerek bakıyordu.

"Abya şen niye yalnıj otuyuyuşun? Hem kendi kendine konuşuyoşun?"

Dışımdan mı konuşuyordum ben? Of deli gibi ya.

"Yanına otuysam kızaymısın?"

Ben bu çocuğu yerdim ya ne kadar tatlı şeydi bu.

"Kızmam. Oturabilirsin."