De bijzondere wolf

-/Proloog\-

Hoi ik ben Amandel van Hijnen en ik ben 17 jaar oud. Ik heb donkerblond haar en bruine/groene ogen. Mijn beste vriendinnen zijn Jolien, Demi en Avery. We kennen elkaar sinds de peuterspeelzaal en zijn onafscheidelijk.

'Amandel, we gaan straks naar het bos toe! Ga jij ook mee?' vraagt Avery aan mij. Verstoord kijk op van mijn boek en zie haar ongeduldig heen en weer schuiven op haar plek voor me.

'Ja, is goed.' zeg ik en verdiep me weer in mijn boek.

Niet veel later is de les af gelopen en we lopen het klas lokaal uit. We lopen meteen door naar onze kluisjes en pakken al onze spullen bijeen. Eindelijk, school is afgelopen! Ondanks ik school hartstikke leuk vind, vind ik het ook fijn dat we weer om 15:15 uur uit zijn.

'Hey Aman, hoe is het met je?' hoor ik de stem van Davey vragen. Ik draai me om en zie hoe Davey; een jongen met zwart haar, strak naar achteren gekamd en fel blauwe ogen op me afloopt.

'Hey Dave, goed en met jou?' vraag ik glimlachend en duw mijn kluisje achter me dicht.

'Ook goed, wat ga jij nu doen?'

'Naar het bos met mijn vriendinnen. Doei Davey!' zeg ik nog, voordat hij me een kus geeft. Hij zit al het hele schooljaar achter mij aan! En knap, nee! Knap vind ik hem niet, dat is misschien ook wel logisch. Want hij is niet zo intelligent!

Ik loop naar de uitgang van de school en loop meteen door naar mijn vriendinnen die op mij al staan te wachten bij de fietsenstalling. Snel tover ik mijn fiets sleutels uit mijn zak en loop op hun af.

'Hey daar ben ik weer, sorry dat ik zo laat ben.' verontschuldig ik me.

'Laat me raden, Davey hield je tegen?' vraagt Demi en grinnikt.

'Nee, maar hij wou me kussen! Smeerlap, dat kan hij wel vergeten!' zeg ik en steek de fietssleutel in het slot. Ik draai het slot om en ik hoor hoe de meiden beginnen te lachen. 'Niet grappig, ik vind hem niet eens leuk! By the way, jullie vinden hem knap!'

Ik haal mijn fiets uit het rek en ze volgen mijn voorbeeld. Opeens krijg ik een appje binnen en kijk vlug op mijn telefoon. Iew! Davey stuurt mij een hartje! Gadverdamme, smeerlap! Ik negeer zijn appje en demp zijn berichtgeving. Dat hoef ik voorlopig niet te lezen.

'Gaan we?' vraagt Jolien.

Ik stop mijn telefoon weg en knik. We stappen allen op onze fiets en fietsen het schoolplein af. Terwijl ik niet weet wat mij te wachten staat!