Na zo'n 2 uur te hebben gelopen komen we dan eindelijk aan bij het blauwe meer. Iedereen laat zich dood moe op het gras vallen, aan de oever. Ik grinnik en zet de 5 emmers neer. Dan loop ik naar hun toe en ga naast hun zitten.
'Ben jij niet moe, Aman?' vraagt Demi verbaasd. Ik schud mijn hoofd en besluit de emmers maar te vullen. Dus ik sta op en loop terug naar de emmers. Ik til ze op en loop naar het water toe, waarna ik de emmers begin te vullen. Het water van het meer begint licht te geven, zodra ik het water aanraak. Ik schrik er van en trek mijn hand snel terug.
'Aman, wat is er?' vraagt Ashton die ineens achter me staat. Ik draai mijn hoofd vlug naar hem toe en kijk hem onbevangen aan.
'Ik- ik- ik weet... niet!' stotter ik van de schrik en hij trekt me in een knuffel.
'Je trilt helemaal, kom even zitten.' zegt Ashton en ik ga langzaam zitten. Hij hurkt naast me neer en wrijft geruststellend over mijn rug. Ik staar naar het water, wat niet meer licht geeft. Deed ik dat?
'Amandel, rustig. Let op je ademhaling!' hoor ik Ashton zeggen en het valt me op dat mijn ademhaling gejaagd gaat. Ik probeer normaal adem te halen, wat me al aardig lukt. Niet lang daarna heb ik mijn ademhaling weer onder controle.
'Ik moet die emmers vullen!' zeg ik meer tegen mezelf, dan tegen Ashton. Via mijn ooghoek zie ik dat Ashton knikt en ik sta op. Heel even kijk ik naar de andere, maar die liggen in het gras te slapen. Ik schud grinnikend mijn hoofd en loop terug naar het water.
'Zou ik anders meehelpen?'
'Nee, dit moet ik alleen doen Ash. Sorry.' beantwoord ik zijn vraag en pak een van de emmers beet. Ik raak weer het water aan en opnieuw begint het licht te geven. Zonder mijn hand terug te trekken ga ik dieper het water in. Waarom heet het, het blauwe meer? Is het omdat bijzondere wolven zoals mij, het water blauw kunnen laten oplichten?
'Vergeet je de emmers niet te vullen, lieverd?' vraagt Ashton aan me en ik schud de gedachtens van me af.
'O ja, sorry! Ik was even in gedahtens verzonken.' verontschuldig ik mezelf. Ik hou de emmer wat schouner en duw hem een stukje onderwater. De emmer begint vol te lopen en al snel is die zo vol dat ik hem nog moeilijk omhoog kan halen. 'Ash, hou me tegen. Ik ga dalijk in het water vallen!!!'
'Ik kom! Ik kom! Ik-'
PLONS!!!
YOU ARE READING
De bijzondere wolf
FanfictionAmandel van Hijnen (17) beleefd zo als altijd een normale schooldag. Ze heeft elke dag dezelfde jongen achter zich aan. Haar vriendinnen willen nog op die dag ook nog naar het bos toe. Ze kiest ervoor om met hun mee te gaan, want vriendinnen laten e...
