De bijzondere wolf

-/H18\-

Ik zwem naar de oppervlakte van het water en klim aan de kant. Bibberend van de kou trek ik mijn benen op en sla mijn armen om mijn benen heen. Niet veel later voel ik 6 paar armen om me heen.

'Wat gebeurde er precies?' vraagt Avery grinnikend.

'Weet ik niet precies, maar ik riep naar Ashton of hij mij wou tegen houden. Ik hoorde hem aankomen rennen, maar toen viel ik in het meer.' vertel ik en Ashton gniffelt.

'Wat gniffel jij nou?!' vraag ik nieuwsgierig aan hem.

'Nou kijk, je verloor zelf je evenwicht. Dus ik heb er niks mee te maken.' lacht hij en ik geef hem een zacht duwtje naar achteren. Ik zie hoe hij achterover slaat en over het gras rolt.

'Maar goed, ik ga dan maar de eerste emmer naar de eerste beste pack brengen. Ik weet niet eens waar ze allemaal liggen!' zeg ik en sta op. Ik loop naar het water waar ik de emmer zie dobberen. 'Maar dan moet ik eerst maar die emmer zien te pakken te krijgen.'

Geïrriteerd zucht ik en spring met een mooie boog in het water. Het gaat me makkelijker af, dan ik had gedacht en sta even later alweer aan de kant met de emmer. Natuurlijk vol met het blauwe water, want tja ik raakte het water weer eens. Het verbaasd me alleen dat het water wat in de emmer zit, als een blauwe licht in de emmer blijft. Dus het verdwijnt niet!

'Amandel, je kan het beste als eerst naar de Hunter Claw. Die is het verst van alle andere packs!' hoor ik Luke tegen mij zeggen.

'Oke, thanks Luke. Tot kijk, iedereen!' zeg ik en zwaai vlug naar iedereen, terwijl Ashton op me af komt stappen.

'Zou ik je er anders naar toe lijden?'

'Je kan me de richting vertellen, maar ik ben bang dat je niet mee kan.' zeg ik en je kan duidelijk zien dat hij zucht. Dan knikt hij en komt naast me staan.

'Oke, vooruit dan maar. Je moet vanaf die boom daar naar links. Dan moet je na 25 meter rechts af slaan en dan is het zo'n 1 kilometer lopen over een zandpad. Aan het eind van die zandpad kom je aan bij de pack de Hunter Claw.' legt Ashton uit.

'Dankje Ash, tot kijk.' bedank ik hem en we geven elkaar een kus. Heel even kijk ik wat de andere aan het doen zijn en zie dat zij in het gras zijn gaan liggen, waardoor ze weer in slaap zijn gevallen. Ik grinnik zachtjes en dan trek ik me weer terug. 'Doei Ash, ik moet nu echt gaan.'

Ik wurm me uit zijn armen en pak dan de emmer weer op. Met de emmer in mijn handen draai ik me om en loop van hun weg. Ik loop naar de boom toe, die Ashton zei en sla dan links af. Vanaf hier moet ik dus 25 meter lopen. Ik slik moeilijk, omdat ik niet weet hoe ver 25 meter is. Weetje wat! Ik tel elke stap, want 1 stap is 1 meter. Dan zet ik mijn eerste stap naar voren, wat ik zo'n 25 keer doe.

Hierna kijk ik naar rechts en zie dat ik het goed doe. Ik loop naar rechts en loop verder. Niet lang daarna loop ik over het zandpad die Ashton bedoelde. Nu is het enkel een kwestie om rechtdoor te blijven lopen, dan kom ik er vanzelf.