De bijzondere wolf

-/H9\-

'Hey, rustig!' zegt hij geschrokken tegen me, maar het helpt niets.

'WAT MOET IK RUSTIG DOEN!!! LEG ME BETER UIT WAAROM IK IN EEN WOLF KAN VERANDEREN?' schreeuw ik tegen hem. Ik zie hem moeilijk kijken, terwijl ik hem furieus aankijk. Hij zucht diep en zet dan een grote stap naar mij toe.

'Als je eerst rustig word zal ik het je allemaal uitleggen.' zegt Ashton en legt voorzichtig een hand op mijn arm. Meteen sla ik zijn hand boos weg, terwijl hij rustig zijn hand weer terug op mijn arm legt. Ik wil weer zijn hand weg slaan, maar iets houdt me tegen.

Laat liggen en doe alsjeblieft rustig! Nadat ik alles heb verteld, mag je je gevoelens uiten.

Geïrriteerd zucht ik en knik dan maar. Ik laat mijn hand zakken en luister aandachtig, naar wat Ashton te vertellen heeft.

'Kijk toen Michael en Luke jou op de grond hielden, was het plan van ons als volgt dat we jullie zouden bedreigen. Maar toen je uit hun greep wist te komen liep onze plan uit de hand, dus moest ik je bij je been vast grijpen. Alleen mijn wolveninstinct zei dat ik jou moest bijten, dus beet ik in je been. Sorry daar voor! Toen besloot ik maar om jou mee te nemen, want iets in mij zei dat je in veiligheid gebracht moest worden. Dat je beschermt moet worden voor de andere wolvenroedels. Toen je namelijk het huis van mijn ouders uit rende, zag ik dat je een witte wolf bent met een blauwe gloed op je vacht. Jij bent een bijzondere wolf, je hebt dan iets van een gave.' vertelt Ashton en ik staar hem ongelovig aan en krijg de helft van het verhaal mee.

'WAT! IDIOOT! NU BEN IK MIJN NORMALE LEVENTJE KWIJT! ALLEEN MAAR OMDAT JOU ZOGENAAMDE WOLVENINSTINCT TEGEN JOU ZEI DAT JE MIJ MOEST BIJTEN!!!!' schreeuw ik meteen tegen hem en loop dan met een stevige pas boos weg van hem. Eikel, wat een enorme eikel!

Blijf hier, dalijk gebeurd er nog wat met je!

'HOU OP!' schreeuw ik en ik laat me op de grond zakken. Ik grijp mijn hoofd vast en voel hoe iemand naast me neer knielt. Mijn hoofd zit onwijs vol met van alles en nog wat, dus kan ik alles niet goed verwerken. Wou ik trouwens niet weten, waarom ik stem in mijn hoofd hoor?

'Wat is trouwens je naam?' hoor ik de stem van Ashton vragen, waarvan ik nu opkijk.

'Waarom wil je dat weten?' vraag ik nors.

'Omdat je voor altijd hier vast zit, net zoals mij en de andere jongens.' legt hij uit en mijn ogen worden groot.

'Ik heet Amandel.' beantwoord ik maar zijn vraag en niet veel later barst ik in tranen uit. Ik kan het gewoon niet geloven dat mijn normale leven van mij is afgepakt!

'O ja, ik euhm... ik weet niet of je het kent, maar ik ben jou mate en jij bent mijn mate. Die stem die je hoor, is de mindlink die we samen hebben. Als we iets denken, dan  hoort de ander dat ook.' legt Ashton uit en mijn ogen worden nog groter dan ze al waren. Ik weet even niks meer uit te brengen! Er valt een lange stilte tussen ons, wat een beetje ongemakkelijk is. Hij trekt me in een knuffel en houdt me stevig vast. Zou hij ook een normaal mens zijn geweest?