Zodra ik bij het bosje aankom loop ik vol tegen Ashton aan. Auts! Snel schud ik wild mijn hoofd en kijk Ashton aan. Hij kijkt me met stralende ogen aan!
'Ash, het is gelukt! Kom laten we snel naar onze pack terug gaan.' zeg ik en hij knikt. Hij verandert naar zijn wolf en samen rennen we weg. Alles komt goed! Die zin herhaalt zich de hele tijd door mijn hoofd en ik straal door die zin.
O O O
We komen bij onze pack en zien allemaal gelukkige mensen. Komt dit allemaal door mij? We veranderen terug naar onze mens en rennen het dorpje binnen.
'Ik ben weer terug! Het is gelukt!!!' schreeuw ik naar alle mensen en ik zie hoe mijn vriendinnen ineens naar buiten stappen.
'AMANDEL!!!!' gillen ze vrolijk en stuiven op me af. Ze vallen me in de armen en ik val lachend om.
'ASHTON!!!!' hoor ik de andere jongens gillen. Ik zie hoe zij Ashton in de armen vallen en ook hij valt om.
O O O
Mijn vriendinnen helpen me overeind en ik zie David bijna zowat voor mijn neus staan. Aan zijn gezicht te zien, is dat hij vrolijk is. Mooi zo, alle mensen in het dorp is vrolijk en blij! Zouden die andere kinderen terug zijn bij hun familie?
'Het is je gelukt!!!' schreeuwt David dan en geeft me een knuffel.
'JA, is alles dan nu goed?' vraag ik en hij grinnikt.
'Iedereen, alle packs zijn goed! Er zijn geen gevaarlijke packs meer in de buurt!' gilt David vol in mijn oor.
En zo eindigt dit verhaal! So a happy end!
JE LEEST
De bijzondere wolf
FanfictionAmandel van Hijnen (17) beleefd zo als altijd een normale schooldag. Ze heeft elke dag dezelfde jongen achter zich aan. Haar vriendinnen willen nog op die dag ook nog naar het bos toe. Ze kiest ervoor om met hun mee te gaan, want vriendinnen laten e...
