De bijzondere wolf

-/H1\-

Dagrooster, Amandel van Hijnen

08:30 Op school
09:00 Wiskunde
10:15 pauze
10:30 Nederlands
12:00 pauze
12:30 Engels
13:00 Gym
14:15 tussen uur
14:30 Duits
15:15 klaar
———————————

08:25

Ik fiets het schoolplein op en parkeerbonnen fiets zoals altijd in de fietsenstalling. Daar kom ik Avery tegen en ik parkeer mijn fiets naast die van haar.

'Hey Ave, hoe was het gisteren bij Yoeri?' vraag ik nieuwsgierig.

'Euhm... Waarom wil je dat zo graag weten, Aman?' Vraagt ze en ik merk op dat ze mijn vraag niet had zien aankomen.

'Hij moest jou toch zo nodig spreken? Vertel op, waar had hij het over?' vraag ik door en we lopen samen de fietsenstalling uit.

'Ik euhm... ik- *zucht* Hij heeft het uitgemaakt, omdat hij een knapper meisje dan mij heeft ontmoet.' bied Avery op. Ik schrik en ze barst in tranen uit.

'Och, arm schaap!' zeg ik en trek haar in een knuffel. Dit zou haar goed doen!

'Hey meiden, alles goed?' hoor ik Demi vragen. Ik laat Avery los en draai me om naar Demi. 'Wat is er met Ave?'

'Laat haar maar even, help haar beter afleiden. Ik leg het later wel uit.' fluister ik in haar oor, als ik opmerk dat Avery begint te huilen. 'Heeft een van jullie, Jolien al gezien?'

'Ja, zij was al naar *snikt* naar binnen!' zegt Avery snikkend.

'Kom kom, dan gaan we naar haar toe. Ze zit nu vast alleen in de kantine!' zeg ik en loop met de meiden naar binnen.

• • •

'Hey Jo, alles goed?' vraagt Demi, als we bij een lezende Jolien aan tafel gaan zitten.

'Sinds wanneer lees jij sci-fi boeken?' vraagt Avery verontwaardigt.

'Sinds ik een knappe jongen heb gezien gisteren in het park. Het blijkt dat hij ook hier op school zit, echt een stoere gespierde jongen!' sist Jolien.

'Sinds wanneer let jij op jongens, Jo?!' vraag ik aan haar. Ik zie haar oogrollen en ik zie hoe een jongen naast onze tafel komt staan.

'Ciao, io sono Nino Marino e ho diciotto anni. Sono nuovo qui a scuola e mi sono trasferito qui l'altro ieri. Posso sedermi con te?' begint de gespierde jongen en we kijken elkaar verwarrend aan. Niemand begrijpt die jongen! Je kan duidelijk merken aan Jolien, dat ze dit niet zag aankomen.

'Sorry, aber kannst du Deutsch? Ich verstehe deine verwirrte Sprache überhaupt nicht.' zeg ik in mijn beste Duits. Hij kijkt me verbaasd aan en ik zucht. 'Meiden, hij verstaat ook al geen Duits. Wanneer is het half negen?'

*TRIIIIIING!!!!*

Gered door de bel! Snel stappen we allemaal op en laten de jongen verbaasd achter.

'Hij zou toch iemand anders moeten leren, die hem wel verstaat!' zegt Jolien en stopt onderweg het boek terug in haar tas.

'Tja, dat zou moeilijk voor hem worden. Ik heb wel begrepen, dat hij Nino Marino heet! Maar wat hij voor de rest allemaal zei, daar kon ik geen enkel touw aan vast knopen!' zucht Demi en ik grinnik om haar. Ze is zelf ook uit Italië hierheen verhuist. Ik denk dat Nino Marino ook hierheen is verhuist!

09:00

We lopen met z'n allen het wiskunde lokaal in en zien mevrouw Bronckhorst al achter haar bureau zitten. Snel neem ik met Jolien voor aan plaats, Demi en Avery achter ons plaats nemen.

'Goed, goede morgen klas! Pak jullie boeken erbij, vandaag gaan we leren vermenigvuldigen.' zegt mevrouw Bronckhorst.

Ik pak zuchtend mijn boeken en voor ik ze neer kan leggen slaat mevrouw Bronckhorst haar handen op mijn tafel. Ik schrik en laat hier door mijn boeken vallen. Goeie genade!!!

'Excuus mevrouw, maar ik ben nog moe. Vannacht had ik last van een vlieg die me wakker hield.' lieg ik snel en ze kijkt me strak aan. Ik slik en verroer me niet, ze kan soms zo uit de hoek komen als je een onverwachte beweging maakt.

'Goed, dan is het goed! Maar de volgende keer niet zuchten in mijn les, mevrouw van Hijnen! Ennu... raap je boeken op!' zegt ze streng. Man, ze lijkt net Griselda van de Winx club wel!

Ik pak mijn boeken van de grond en leg ze op tafel voor me neer. Met een bonzend hart volg ik mevrouw Bronckhorst met mijn ogen, maar luister maar half. Ik zou zo dadelijk mijn spullen bij een moeten rapen en naar de onderdirecteur moeten gaan. Ze is er niet van gediend als je half luistert!

'MEVROUW VAN HIJNEN! Pak je spullen maar en vertrek onder mijn ogen vandaan! NAAR MENEER VAN SOESTEREN!!!' gilt ze pisnijdig naar mij. Ik schrik en val letterlijk van mijn stoel. Wow, ik had haar uitval even niet zien aankomen!

Snel krabbel ik op, raap mijn boeken bijeen en vertrek zo danig het klaslokaal. Dalijk ontploft ze nog wat als een bom, ze liep zo rood aan! Ze kan voor mij de boom in, meneer van Soesteren is een hele aardige meneer. Ondanks hij de onderdirecteur is, kan hij me niet schorsen!

Met een hangend hoofd begin ik naar het kantoor van de onderdirecteur te lopen. Maar uit het niets bots ik tegen iemand op.

'KIJK UIT MAN WAAR JE LOOPT!!!' gil ik tegen de persoon en kijk op. Ugh, die stomme Italiaan weer!

'Non ho capito, ma sai dov'è l'aula di matematica?' vraagt hij aan me, maar ik haal een wenkbrauw op. Wat probeert hij aan mij te vragen?

'DAT ass dee SIDE OP MAKKER!!!' gil ik in mijn moedertaal tegen hem en wijs naar achteren. In de hoop dat hij weggaat blijft hij voor me staan.

'Jo Amandel! Ech brauch dech genau, kënnt Dir laanscht kommen?' vraagt Davey die ineens achter de Italiaanse jongen staat.

'Dove vai?' vraag ik, omdat ik alleen dat kan vragen. Ik weet het, ik kan Italiaans! Maar echt maar twee woorden. En dat was "Dove vai?"

Hij pakt zijn rooster uit zijn tas en laat hem zien. Ik pak zijn rooster beet en bestudeer hem. Owh, tof! Hij zit in de zelfde klas als mij en heeft ook nog eens de zelfde rooster! Hell no, dit kan niet waar zijn?!

Ik laat zijn rooster los en wijs dan achter me, waar ik vandaag kwam. Hij knikt begrijpend en kijkt me met twinkelende ogen aan. Brrr, creepy!

'Grazie per l'aiuto! Spero di vedervi presto!' gilt hij me na en rent er dan snel vandoor. Aparte jongen!

'Gutt, et ass endlech fort!' zeg ik opgelucht en draai me om. Wacht Davey is er nog! 'Davey!!!'

'Ja, wat is er?' vraagt hij glimlachend aan me.

'Mot jij niet in de les zisten?!' vraag ik verwarrend aan hem en hij staat maar wat stom voor me te gniffelen.

'Je bedoeld vast zitten!' gniffelt hij en ik duw hem aan de kant.

'Laat me!!!' zeg ik nijdig en loop verder naar het klaslokaal van meneer van Soesteren. Hopelijk, maakt hij me niet nijdiger dan dat ik al ben. Deze kinderen op school echt! Die moeten morres leren!!!