Everything After ✅

22. Fight

"Lach, can you please listen to me first," I pleaded.

Kanina pa siya walang imik sa akin. Wala na silang practice sa banda, dahil nagpasya silang magpahinga muna. In two weeks school will be back as normal. He will fly back to Manila, and so is everyone. May tatlong linggo pa ako bago bumalik ng Italya.

He visited at home but he's keeping his distance away from me. Nasasaktan ako sa pinapakita niya ngayon. I message him and we had a few conversation. I know he's jealous, super jealous to Russel. Dahil hindi niya ako pinansin boung magdamag kaya sinundan ko na siya sa labas.

"Isang beses lang naman iyon. It was a game, and everyone was having fun. Walang malisya sa larong iyon, Lach."

"For you it's nothing, but for me, it's fucking awful, Faith!" mura niya.

Natahimik na ako sa likod niya, at ayaw naman niya akong titigan sa mata. Nasa labas kami ng harden, sa gilid nga lang. We tried to hide from everyone so that we can talk nicely. Hindi kasi kami nakakapag usap ng matino kapag nasa paligid ang mga pinsan ko.

"I won't let them touch me again. Kahit pa laro lang. Hindi na ako sasali," mahinang tugon ko.

Huminga na siya nang malalim at nakapamaywang lang din. Hinihintay ko lang na kumalma siya, at pagkatapos ay humarap na siya sa akin.

"Better be, or else I'll lose my plot, Faith," tiim-bagang niya.

Seryoso naman siyang nakatitig sa akin ngayon, at mariin din na tinitigan ang kabuuan ko.

"I never thought that you're this possessive, Lach. Alam mo naman na walang iba at ikaw lang dito," sabay turo ko sa dibdib ko.

Tumango na siya at parang kumalma na.

"I'm sorry, I got carried away, Faith..."

Mahina siyang humakbang palapit sa akin at niyakap ako. Yumakap nadin ako sa kanya. I can feel the warmth of his body. Ang tagal kong inisip ang yakap niya. Parang ang tagal ng huling yakap namin na ganito. Kahit patago kami ngayon ay masaya pa rin ako.

"Hindi ka na galit?" tingala ko.

"Hmm, a little bit," pilyong ngiti niya, kaya mas diniin ko na ang mukha ko sa dibdib niya.

"I love you," pabulong kong sabi sa kanya.

"I love you too," dampi nang halik niya sa ulo ko.

"And I don't want any boys that's too close to you."

"E, ikaw ang dami rin kayang babae na haliparot sa paligid mo," ngiwi ko.

Natawa na siya. "I have to act nice to them. They've support the band and love us. Kaya nakikitungo lang din ako sa kanila ng mabuti."

"At ako hindi ba pwede sa mga kaibigan kong lalaki?" taas kilay ko.

Nagtitigan na kami at sumeryoso agad ang mukha niya.

"They can say hello's and all, but not to touch you. Don't let them touch you, like what Russel did to you."

"That was just a game..." mahinang tugon ko.

Natahimik na siya at tumahimik nadin ako. If I kept bringing it up nothing's gonna happen towards us. Mag-aaway lang kami ng mag-aaway rito. Kaya mas mabuti na tumahimik na ako.

I stare at him again and he was about to kiss me, but then we heard someone behind us.

"Ang sweet ah," ngiti ni Bria.

Agad naman akong bumitaw sa yakap ni Lachie at ganoon din siya. Napaharap ako kay Bria nang wala sa oras.

"Hinanap ka ni Mommy, and Russel is-"