Fontabella 1: The Businessman's Trap

Chapter 24 [Polaroid]

Chapter 24

"Tara na, maligo na tayo habang kumukulo itong adobo," salita ko at hinugasan ang aking kamay.

I made my way towards the room and saw Wilbert fixing the bed. Kakapalit lang niya ata ng bedsheets, pillow covers at ng comforter dahil ang ibang napalitan na ay nasa sahig nakakalat. Pinulot ko ito at tinawag ang pangalan niya.

"Ligo na tayo. Medyo mainit na rin, eh," saad ko at humarap siya sa akin. Sa simpleng gawaing iyon ay pinagpawisan na agad siya.

"We're gonna have sex under shower?" he asked, but for me it sounded like a statement. Mukhang gusto pa ata niyang umisa bago kumain.

"Ewan ko. Siguro hindi. Tara na nga, napakainit na." Nauna akong maglakad palabas ng kwarto at nilagay sa laundry basket na nasa likod-bahay ang dala kong labahan. Pumasok agad ako at nakita siyang hinihintay ako habang nakaupo sa dining chair.

Nang makapasok kami sa loob ng baniyo, saka ko lang napagtantong hindi pala ako nakakuha ng damit.

"'Yong damit ko-"

"Dinalan na kita," Wilbert whispered. Kumunot ang noo ko at hinanap kung nasaan nga ba nakalagay ang damit niyang sinasabi. Nakita ko ngang may nakalagay na sa sink kaya naman naghubad na rin ako ng damit ko. May damit na ako ritong iniwan kila Wilbert dahil napapadalas ang pagtulog ko rito kaya naman nagdala na ako.

Once I was fully naked, I joined Wilbert under the shower taking his bath. He started to roam his hands around my body, tingling every part of my mind and soul. These are the only hands that can make me feel this way.

As much as I don't want to take it into deeper aspects, inabot ko na ang shower gel at naglagay ng isang punong palad sa akin saka kinuskos sa aking katawan. I can still feel Wilbert's burning kisses around my neck and his warm hands on my waistline.

"Wish I could own this body for a lifetime..." Wilbert whispered and grabbed the shower gel to take himself a bath, too.

"You can. You don't have to wish, Wilbert," I replied and faced him. We're all naked, and it's not the first time. Kapag maliligo kami ay palagi naman na kaming nakahubad. Naaalala ko pa 'yong unang beses na nagkasama kami sa baniyo. Noong nagluluto sila lola ng ube halaya. Hindi ko naman akalain na aabot talaga ako sa puntong ito na libre na namin itong nagagawa.

"I can, but I know it won't last forever. I can feel it in my core." He reached for my lips and pecked them. When he pulled away, he stared right into my eyes. The cold water from the shower is still flowing, but the burning desire and longing from his eyes makes my whole body warm.

"I love you, Tristan. My only Tristan. I will search for you wherever I go, I will long for you and your mind. I will always look for you no matter what." Pinagdikit niya ang noo naming dalawa habang nakahawak ang kaniyang mga kamay sa aking pisngi.

"I love you, too, Wilbert."

Bumalik kami sa dati naming ayos at naligo nang matiwasay. Wala namang masiyadong nangyari kung hindi ang kaunting harutan nang dahil kay Wilbert. Naghihiluran din kami ng likod, singit, at kung ano pa puwedeng hilurin. Pati ng bayag niya hinilutan ko na para luminis.

Saktong labas ko ay tinungo ko na ang pinapakuluan kong adobo. Cooked na rin ang kanin sa rice cooker kaya akin nang hinalo ang adobo. Nag-thicken na ang sauce nito kaya alam kong luto na rin. Sa tansiya ko ay halos 20 minutes namin itong naiwanan sa medium to low heat fire kaya maayos na maayos ito.