အပိုင်း (8)
သတိရလာတော့ သူမရင်းနှီးတဲ့အခန်းတစ်ခုထဲ ရောက်နေ တယ် အခန်းက သူနေတဲ့ နေရာထက်တောင် သာနားလိုက် တာ ...... ပြီးတော့ သူကို yiboခေါ်လာတာကို သတိရ သွားတယ်......
"ဟင့်..... ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ...... "
အခန်းတံခါးဖွင့်ကြည့်တော့ ပွင်သွားတယ်..... အခန်းအပြင် ကို ထွက်ကြည့်တော့ လူတစ်ယောက်မှ မရှိပေ....... အခုနေ ပြန်ထွက်ရမယ်...... အပေါက်ဝအရောက်မှာတော့.....
"ဟိတ်.....ရပ်စမ်း......"
အမိန့်သံနဲ့ ပြောလိုက်တော့ သူမှာ လန့်ပြီးရပ်နေမိတယ်...... မဟုတ်ဘူးလေ...... ငါ့လွတ်တုန်း ပြေးရမှာဟ....... နားမ ထောင်းပဲ ထွက်ပြေးမိတယ်......
Yiboတစ်ယောက်..... သူ့စကားနားမထောင်ပဲ ပြေးသွားတဲ့ ကောင်လေးကို ကြည့်ပြီး ခေါင်းခါမိတယ်...... ယုန်လို့ မပြောရဘူး...... အပြေးအရမ်းမြန်တယ်.......သူအေးဆေး လေး လမ်းလျှောက် လိုက်ခဲ့တယ်..... ခဏနေတော့ သူဆီ ကို အော်ပြီးပြေးလားတဲ့ယုန်လေး.........
"အား...... yibo ကယ်ပါအုန်း...... ဘုန်း...... "
"ဂျက်ကီ.....သွားစမ်း..... ငြိမ်ငြိမ်နေ....."
ခွေကို အမိန်ပေးလိုက်တော့ ချက်ချင်း ခွေးလေးက ငြိမ်သွား တော့တယ်......
"ဘာဖြစ်လို့ အသေပြေးနေတာလဲ...... ခွေးလေးလိုက်တဲ့ ဟာကိုအခုတော့ လဲကျပြီး...."
ခွေးလေးတဲ့ ကျန်ကျန့်ခါးစောင်းလောက်တောင်ရှိတာကို..... မျက်လုံးပြူးပြီး ကြည့်နေပြီးမှ မျက်နှာလေး မဲ့သွားပြီး.... ခုမှနာတာကို သတိရသွားပြီး.......
"ကျန်ကျန့်ကို ခွေးရှိတာမပြောဘူး..... ခွေးလိုက်ကိုက်တော့ ပြေးတာပေါ့.....ဟင့်ဟင့်......."
"အခုချောလဲတော့နာသွားမှာပေါ့...... ယုန်စုတ်လေး ပြေးဖိုပဲ တွေးနေ တယ်........ ပြစမ်းဒဏ်ရာ...... တော်သေး တယ်..... ဘောင်းဘီ ခံနေလို. ဒဏ်ရာပိုမဖြစ်သွားတာ
မဟုတ်ရင် ပိုစိုးသွားလိမ့်မယ်......"
YOU ARE READING
အမှောင်လမ်းမှ ကယ်တင်ရှင် (or) နှလုံးသားရဲ့ အရှင်သခင်(Complete)
Fanfictionငါ့မင်းကို ချစ်တယ် ငါ့ရဲ့ အချစ်ကြောင့် မင်းရဲ့ ဘဝကို အေးချမ်းစေရမယ် ငါ့ဆီကို လာပြီး ငါ့ရင်ခွင်မှာ မှေးစက် နားခိုးလှည့်ပါ..... Wang Yibo ကိုယ်မကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ အပြစ်ကို တရားခံပါ ဆိုပြီးနှို...
