"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
31. BÖLÜM "KAR"
"Bunu da resmiyete dökmek gerekiyor tabii ki. Herkesin bizim birlikte olduğumuzu bilmesi gerekiyor. Yani siz ikiniz evlenin her şey bitsin, ne dersiniz? Zaten gördüğüm kadarıyla çok da iyi anlaşıyorsunuz." Dediği an Yiğit'in gözleri beni buldu ve onun gibi ben de şaşkınlıktan donup kaldım.
Evlilik mi?
Şaşkınca Yiğit'a bakmaya devam ederken gözlerini benden babama çevirdi. Gözlerim doldu, başımı öne eğdim.
Utanıyorum hem de çok utanıyorum. Öz babam yıllar sonra hayatıma girip beni bir eşyaymışım gibi kendini kurtarmak için ona buna veriyor olmasından dolayı çok utanıyorum.
Bu fazlasıyla gurur kırıcı bir şey.
Yiğit'in bakışlarının üzerimde olduğunu fark edince utanıyor olmama rağmen yerdeki başımı kaldırıp ona baktım. Dolu gözlerimi fark edince yeniden babama döndü.
"Şimdi ben senin kızınla evleneceğim sen de diğerlerinden alamadığın gücü benden alıp istediğine sahip olacaksın öyle mi?" Söylediği şeylerle babama döndüm. Memnun olmuş gibi bir hâli vardı ve başını sallayarak Yiğit'i onayladı.
"Aynen öyle sence de iyi bir fikir değil mi? Sen de istediğini almış olacaksın işte. Kızımı bu yüzden yanında tutmuyor muydun? Onlarla iş birliği yapmamı engellemek için. Kızımla evlen tüm sorunlar ortadan kalksın." Yiğit göz ucuyla bana baktıktan sonra cevap verdi.
"Bence çok iyi bir fikir." Duyduğum şey gözlerimin yerinden çıkacakmış gibi irileşmesine neden olurken araya girdim.
"Ne diyorsun ya sen? Nasıl böyle bir şey söyleyebilirsin? Nasıl..." Yiğit bana döndü.
"Sus." Dediği an varolan öfkem biraz daha arttı.
"Bana bak..." Devam edemedim çünkü umursamadan yeniden babama döndü.
"Ama işte küçük bir şeyi atlıyorsun." Kaşlarımı çatmış öfkeyke ona bakarken babam sordu.
"Neymiş o?" Yiğit babama doğru bir adım attı.
"Ben, senin o yanındakiler mi benziyorum lan oradan bakınca? Senin kıçını kurtarmak için, istediğimi almak için kendine kadın alan pezevenk gibi mi görünüyorum oradan?" Dedi ve bir anda elindeki silahı babama doğrultup ayağına sıktı. Korkuyla büyük bir çığlık atıp onlardan uzaklaştım.
