"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldıza dokunarak bana destek olabilirsiniz.♡
Bir önceki bölüme gelen yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Bu bölüme yapacağınız yorumları da sabırsızlıkla bekliyorum. Bol bol yapmayı ihmal etmeyin :)
Medyadaki şarkıyı açıp arkanıza yaslanarak okumaya başlayabilirsiniz.
Keyifli okumalar.♡
******
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
70. BÖLÜM "RUHUN SANCISI"
Yazarın anlatımıyla
Her savaşın, her mücadelenin bir sonu olmaz mıydı? Bir taraf kazanır, bir taraf kaybeder ve savaş biterdi. Dünyanın değişmez kuralı buydu. Mantığa sığan tek şey de buydu ama onların savaşı bir türlü son bulmuyordu. Ne kazandıkları an bitmişti hikâyeleri ne de kaybettikleri an. Sahi onlar hiç kazanmış mıydı? Verdikleri savaşta kazandıkları tek şey birbirleri olmuştu, başka hiçbir şey değil. Şimdi hayat onları yepyeni bir savaşın içine atmıştı ve o savaşın ilk hamlesi yapılmış, ilk kurşunlar atılmıştı ve o kurşunların son durağı hiç olmaması gereken bir kişi olmuştu.
Yeşim, patlayan bombanın etkisiyke uzanmış olduğu yerden kalkarken yoğun toz yüzünden öksürüyordu. O yerde kendine gelmeye çalışırken Başak çoktan ayaklanmış, olacakları düşünmeden kapıya doğru gidiyordu. Yiğit ise çoktan o kapıya ulaşmış, kendi içinde göreceği her şeye kendini hazırlamış ve adamların arasından geçip evden çıkmıştı. Dışarıya adım atar atmaz daha da yoğun olan toz yüzünden öksürmeye başladı. Yüzünü hafifçe sağa doğru çevirdi, omzuna gömdü ve öksürmeye devam etti. Artık en çok kendisi biliyordu böyle bir hayatın kendine iyi gelmeyeceğini ama geri çekilmek onun için bir seçenek olmaktan çıkalı çok oluyordu. Bunu yaptığı ilk an daha büyük kayıplar verecekti, çok iyi biliyordu.
Kendini biraz olsun toparladığında yüzünü omzundan çekti ve karşıya doğru baktı. Toz yüzünden bir metre ilerisini bile göremezken ileriden gelen sesleri duydu ve o sesler doğrultusunda hareket etti. Az önce sesine kulaklarının aşina olduğu adamın bağırarak söylediği şeylerden sonra göreceklerine gerçekten de hazırdı ama o gördüklerinin sonuçlarına, içinde oluşacak acıya hazır değildi. Acılarla var olmuştu ama çok iyi biliyordu ki bu kez böyle bir acı onun var etmez, yok ederdi. Fakat artık yok olmak bu hayattaki beklenti ve istekleri arasında değildi, bundan kendini kurtaralı çok oluyordu.
