"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
7. BÖLÜM "KİMSİN?"
Siz hiç yer yarılsa da ben de yerin dibine girsem dediniz mi? Hiç öyle bir an yaşadınız mı? Ben tam da şu an Yiğit'in kucağına düşmüş, onun dizlerinin üzerine otururken bunu düşünüyorum. Yer yarılsa da ben de içine girsem ve bu an hiç yaşanmamış olsa.
Utancı iliklerime kadar hissettim. Göğsüm hızla inip kalkmaya başlarken Yiğit'in bir eli bacağımın üzerinde diğer eli belimdeydi. Onun bile bu hareketi istemsiz yaptığına eminim.
Ellerim titremeye başlarken gözlerimi ondan kaçırdım. Boğazımda bir yumru varmış gibi hissediyorum.
Yiğit tuttuğu nefesini bıraktı. Bu az önce içtiği sigaranın kokusunu solumama neden oldu.
Ne o konuştu ne de ben aramızdaki büyük sessizlik git gide büyüdü. Şu an kucağından kalkıp kaçmam gerekiyor ama tüm beyin fonksiyonlarım durmuş gibi bunu yapmak için en ufak bir girişimde bulunmuyordum.
"Yiğit abi adamlar..." Bahçe kapısından giren adama baktım. Önce şaşkınca Yiğit'e sonra da kucağında oturan bana baktı ve hızla arkasını döndü.
Keşke şu an yer yarılsa ben de içine girsem diye vir kez daha içimden geçirdim ve utanç duygusunu biraz daha hisettim.
"Özür dilerim abi ben gürültünün nedenini söylemek için gelmiştim." Diye açıkladı adam, o sırada Yiğit'in gözlerinin üzerimde olduğunu hissediyordum ve bu daha çok utanmama neden oluyordu.
"Çık dışarıya!" Adam Yiğit'in dediğini yapıp yeniden salonda bizi yalnız bırakırken kalbim yerinden çıkacak gibi atmaya devam etti.
"Kalk." Sanki o söylemeden bunu yapmak aklıma gelmiyormuş gibi aldığım emirle kucağından kalktım.
Daha doğrusu kalkmaya çalıştım çünkü daha kucağından kalkamadan yine her zaman ki gibi telaş yaptığım için elim ayağım birbirine girdi ve az önce oturduğum sehpaya dizimi çarpıp acıyla inledim ve yeniden dizine oturdum.
