"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar...
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
24. BÖLÜM "KARŞILAŞMA"
Yiğit'in dudaklarından dökülen üç kelimelik cümle bana ölümü iliklerime kadar hissettirdi. Dışarıdan bakılınca basit üç kelime gibiydi bu cümle ama benim için o kadar da basit değildi, hiçbir zaman da olmayacak diye düşünürken belki de ben yanlış duymuşumdur diye geçirdim içimden. Evet evet ben yanlış duymuşumdur. Hem o bana ben seni abimin yanına götürecek bir adam değilim demişti, şimdi kendini sözünü unutacak değildi ya.
"Anlamadım?" Dedim bir anda, tekrar etmesini ve başka bir şey duymayı, onu yanlış anladığımı fark etmeyi bekledim.
"Abim diyorum seni bekliyor." Yineledi, yanlış duymadığımı anlamış oldum ve ayaklarımistemesizce bir adım geri gitti.
"Neden?" Yiğit'in kaşları çatıldı. Zaten öfkeli olduğu için yüz ifadesi fazlasıyla sertti.
"Sen hâlâ korkuyor musun?" Gözlerim doldu ama ona belli etmemek için elimden gelen her şeyi yaptım.
"Abin benim korkmam gereken birisi. Sen ne dersen de ben onu vurdum. Haklı da olsam haksız da olsam ben senin abini vurdum. Herhalde beni teşekkür etmek için beklemiyordur değil mi?" İnip kalkan göğsünden derin bir nefes aldığını anladım.
"Neden beklediğini yanına gittiğimiz zaman anlarsın." Göz devirdim.
"İstemiyorum onun yanına gitmek, istemeyeceğim de. Bu yüzden bu konu burada kapansın. Ben senin abinin yanına falan gitmem. Ne için beni beklediği emin ol hiç umurumda bile değil." Arabayı gösterdi.
"Yeşim bin hadi arabaya." Dedi bezmiş bir tavırla.
"Bineceğim ama hastaneye değil de eve gideceğimize söz verirsen."
"Vermem çünkü hastaneye gideceğiz." Omuz silktim.
"O zaman ben de binmem."
"Sinirleniyorum, bin şu arabaya." Ona cevap verecekken arkada bir yere baktığını fark ettim. Arkamı dönüp bizi izleyen Faruk Bey'e baktığını fark edince yeniden ona döndüm ve telaşla konuştum.
