"Ben, kalbinde yaşayabileceğim birini hayatımda isterdim," dedim ve yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Peki sen, sen nasıl birini isterdin hayatında?"
Yeşillerini denize çevirdi, iç çekti. Sabırla bekledim dudaklarından dökülecek olan cümleleri. Uz...
Bölüme başlamadan önce sol alt köşedeki yıldızı parlatırsanız çok sevineceğim.💫
Buraya ben de sizin için kalp ve yıldız bırakıyorum.⭐♡ Sizinkileri de bekliyorum.❥
Keyifli okumalar.
*****
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
39. BÖLÜM "SEN BENİMSİN"
"Elif kızım!" Annemin sesi kulaklarıma gelirken gözlerim irileşti ve babamla annemin konuşma sesleri gelmeye devam etti. Hızla Yiğit'e döndüm. Onun da kapıdaki bakışları beni bulunca neler olacağını anlamış olacak ki sabır dilercesine elini yüzüne bastırıp gözlerini ovaladı.
"Basıldık!" Yiğit'in tek kaşı kalktı. Kapıya doğru göz ucuyla bakıp bana döndü.
"Duruyoruz sadece." Dedi saçmaladığımı ima eden bir ifadeyle.
"Uyuyordur muhtemelen hâlâ, ara uyansın." Kapının ardından babamın sesi gelirken Yiğit'in koluna yapıştım.
"Benimle gel!" Deyip çektim ama yerinden hareket bile etmedi, bıkkınca ofladım.
"Yürüsene!" Göz ucuyla kapıya bakıp bana döndü.
"Saçmalıyorsun." Göz devirdim.
"Bunu gizli gizli evime girmeden önce düşünecektin!" İç çekti, gözlerini kapattı. Babamla annemin sesi gelmeye devam ederken odamdan da telefon sesi geldi. Muhtemelen beni arıyorlardı.
"Yiğit hadi ya! Senin yüzünden yanlış anlaşılmak istemiyorum!" Tuttuğum koluna baktı. Çekti, cebine koydu ve gözleri beni buldu. Göz kırparak sordu.
"Nereye?" Sonunda bana ayak uyduruyor olmasından dolayı rahat bir nefes aldım.
"Gel benimle." Deyip odama doğru yürüdüm, peşimden geldi. Odanın önünde durdum, içeriyi gösterdim.
"Gir ve sakın ben gelene kadar sesini çıkarma! Zaten yabancısı olduğun bir yer değil! Daha önce de gelip buradan eşyalarımı almıştın!" Deyip bu durumda bile ona laf çarptım, gözleri beni buldu.
"Salonda oturmaya devam etmemi istiyor musun?" Açıkça tehdit etti, korkuyla başımı sağa sola salladım.
"Hayır hadi lütfen gir artık." Sabır dileyip yanımdan geçti odaya girdi, kapıyı kapattım.
"Umarım bir delilik yapmazsın!" Söylenerek kapıya koştum, kapının önünde durup kendimi toparladım ve uykuluymuş gibi görünüp kapının tüm kilitlerini açtım, en sonda da kapıyı açtım ve babamla annemi gördüm. Sanki son 5 dakikadır kapıda onların olduğunu bilmiyormuş gibi şaşırdım.
