Mardin Aşkı

BOLUM 4

Adal ağa ayağa kalktı

-Miran,oğlum Azad'ın kız kardeşiyle evleneceksin kararımız budur.

Genç adam babasına baktı hayır deme şansı yoktu yoksa canindan çok sevdiği kız kardeşi ölecekti. Ama bunu da kabullenemiyordu.Genç adamın aklı da kalbi de dün geceki güzelde kalmıştı.Ama mecbur kabul etti.

-Tamam baba siz gerekeni yaparsınız.deyip çıktı konaktan.Şirkete gidip kendini çalışmaya verdi.Kafasını biraz olsun dağıtmak istiyordu.Keşke Baran burada olsaydı diye düşündü kardeşi gibi sevdiği adamla dertleşmeye çok ihtiyacı vardı.

Berdel haberi bir evde daha yankı buldu.Genç kızın isyanı sokağı inletti.

-İstemiyorum baba,evlenmem ben!

-Kes kız sesini ağayla evleneceksin daha ne istiyorsun.Abin mi ölsün istiyorsun sen?

Düşündü genç kız hiçbir abiliğini görmemişti ama canından kanındandı.Nasıl hayır derdi.Ağlayarak odasına çıktı genç kız.Kendini yatağa atıp hıçkırıklarını serbest bıraktı.Elinden gelen hiçbirşey yoktu.O sırada odanın kapısı açıldı.Gelen annesiydi.

-Kızım ağlama yavrum

-Anne ben evlenmek istemiyorum.Korkuyorum anne,başka yolu yok mu bunun?

-Yok kuzum,yok abin için evlenmek zorundasın yavrum.

Genç kız sarsılarak ağlamaya başladı.Bu durumu kabullenmeliydi.Babası gelip kızın karşısına dikildi.

-Yarın alışverişe çıkacaksınız.1 hafta sobra düğünün var ona göre yapin hazırlıklarınızı.dedi ve odadan çıktı.Genç kız ağlamaya devam etti.Ağlamaktan yorulmuş,şişmiş, gözleri daha fazla dayanamadı ve kendini uykuya teslim etti.Annesi kızına baktı bir süre çok güzeldi kızı ama kaderi yüzü kadar güzel değildi anlaşılan.Başına bir öpücük kondurup çıktı odadan.

Sabah olduğunda her iki evdede hareketlilik erken saatte başladı.Ama Rojin ananın derdi oğlu idi.Miran ağa alışverişe gelmek istemiyordu.Aklında kalbinde o geceki kız varken başka bir kıza bakamazdı.

-Oğul yapma böyle,olur mu hiç seninde gelmen lazımdır.

-Ana ısrar etme son sözüm budur gelemeyeceğim.Siz gidin ne gerekiyorsa alın.dedi ve konaktan çıktı.

Çok yorucu bir hafta geçirmişti her iki tarafta o gün gelmişti ama bugün düğün vardı.Miran ağa ise bir haftadır görmemişti evleneceği kızın yüzünü kaçmıştı ondan hep ama artık kaçışı yoktu.Önce Rojda ve Azad ın nikahı kıyıldı daha sonra da Miran ağa ve yüzünü dahi görmediği o kızın.Şenlikler başladı,oyunlar oynandı,yemekler yendi.Daha sonra konak yavaş yavaş boşaldı artık vedalaşma vaktiydi.Miran ağa kız kardeşinin alnına bir öpücük kondurdu.

-Rojda'm abin hep yanında bunu hiç unutma olur mu?

-Abi ben çok özür dilerim böyle olsun istemedim ben inan ki ama...

-Şşştt tamam artık yapacak birsey yok sen mutlu ol yeter dedi ve sarıldı kız kardeşine.Rojda ve Azad da gittikten sonra herkes odalarına çıktı.Miran ağa odaya girdiğinde gördüğü şeyle gülümsedi.Genç kız karşısında elektrik akımına kapılmış gibi tir tir titriyordu.Genç adam yaklaşıp boynuna gerdanlık taktı.Daha sonra yavaşça kızın duvağını kaldırdı.1 haftadır kaçtığı Kızın yüzünü şimdi görecekti.Duvağı kaldırınca genç adamın gözleri parladı.Allah'ım bu güzel kız benim karım mı diye düşündü genç adam aklına bir hafta önce sokakta gördüğü kız geldi.Ama şuan karşısında dikilen güzel kız aklını başından almış ne düşüneceğini şaşırtmıştı.1 haftadır kaçtığı kız ürkek bakışlarla masmavi gözlerini arada kaçırarak genç adama bakıyordu..