Mardin Aşkı

BOLUM 17

Miran duyduğu isime inanamadı.

-Sen,sen ne diyorsun Hasan?

-Ağam valla görünce bende şaşırdım ama  İstanbul'dan böyle bir işi nasıl yaptı anlamadım.

-Emin misin peki Devran'ın adamları olduğundan?

-Eminim ağam hatta beni vuran Mehmet'ti.

- Tamam aslanım sen dinlen iyice.Sen bana lazımsın.

-Sağolasın ağam.

Miran hastaneden çıkar çıkmaz telefonu aldı eline adamlarına haber verdi.Artık hedefleri belliydi.Arabasına binip deponun yolunu tuttu.Yolda babasını aradı ona olanları anlatınca Adal ağa küplere bindi.Miran depoya gelince arabadan inip içeriye girdi.Beklemeye başladı.Bu son bekleyişi olacaktı birazdan herşey bitecekti.Biraz sonra adamları da geldi.Yanlarında Mehmet'te vardı.Adamı yaka paça getirip firlattılar. Miran ağa işaret edince kaldırıp sandalyeye bağladılar.Miran adama yaklaştı. Suratına yumruğunu indirip adamın yüzünü tek eliyle kavradı.Mehmet birazdan çenesinin kırılacağını biliyordu.

-Nerde lan karım?

-Ben bilmiyorum.

Diye zorla cevapladı genç adam.

-Mehmet bak benimle oyun oynama zaten yeterince vakit kaybettim.Nerede lan karım?

-Bilmiyorum.

-Peki sen bilirsin.

-Ahmet getirin.

Deyip beklemeye başladı genç adam.Mehmet merakla bakıyordu, ne getiriyordu acaba.Sonra gelen kişiyle gözleri yuvalarından fırlayacaktı neredeyse.Karısı buradaydı baygındı,3 aylık hamileydi ayrıca.Korkuyla baktı Miran'a

-Ağam, ağam ne olur bırakın karımı onun suçu ne!

-Lan şerefsiz benim karımın suçu ne lan!

-Ağam hamile karım ne olur bırakın onu.

-Benim karımda hamile ama siz hiç düşünmediniz bunu ben neden düşüneyim.Bak Mehmet şimdi bana karımın yerini söyle bende karın kendine gelmeden onu eve götürürüm hiçbirşey anlamaz.

-Tamam ağam söyleyeceğim ne olur götürün karımı.

-Sen söyle önce.Sonra götüreceğim ben onu.

- Ağam şehir dışındaki eski depoların oraya götürdük.Devran ağa da oraya gelecekti.

-İnsaallah doğru söylüyorsundur Mehmet yoksa hiç iyi şeyler olmaz.

-Valla doğru söylüyorum ağam.

-Ahmet bu burada kalsın karısını götürüp eve bırakın

-Tamam ağam.

Miran hızla çıktı depodan.Yanına da birkaç adam aldı.Ahmet'in tarif ettiği yere yaklaşınca arabadan inip yürümeye başladı.Her adımda dua ediyordu karısına birşey olmaması için.Ama duyduğu sesler dualarının kabul olmadığını işaret ediyordu.

AVJİN'den

Yüzü acıyla kasıldı genç kadının.Bu aldığı kaçıncı darbeydi.Başından akan kandan yüzü görünmez hale gelmişti.Genç kadın yalvardı.

-Ne olur bırak ben ne yaptım sana.Allah aşkına bırak.

-Sen yapmadın ama o kocan var ya herşeyi aldı elimden.Benim sahip olmam gereken herşey onun.Bu da yetmezmiş gibi bir de beni Mardin'den gönderdi.Ama daha kiminle aşık attığını bilmiyor o.

-Iyi de benden ne istiyorsun?

-Miran seni seviyor bunu görmemek için kör olmak lazım ben seni onun elinden alsam yıkılır bir daha toparlanamaz.Bu durumda onun tüm yetkisi gücü bana geçmiş olur çok sevgili yengeciğim.

Deyip sinsi sinsi sırıtmaya başladı.

Avjin o gülüşün altında yatanlardan korkuyordu.Miran bulamamış mıydı kendisini acaba.Düşüncelere dalan kadın karnındaki keskin acıyla bir çığlık kopardı.Gözlerinden akan yaş ile görüş alanı bulanırken düşündüğü tek şey bebeğiydi.Bu adam ne kadar insafsızdı.Hamile olduğunu bildiği halde nasıl böyle birşey yapardı.

MİRAN'dan

Miran duyduğu çığlıkla daha hızlı koşmaya başladı.Bu şerefsiz ne yapıyordu karısına zira duyduğu çığlık tüm depoyu inletmişti.Hızla girdi depoya gördükleri ile donup kaldı.Karısının yüzü kandan görünmüyordu.Devran ise başına dikilmiş gülüyordu.Hızla oraya gidip geldiğini fark etmeyen Devran'ın yakasına yapışıp kendisine çevirdi.Devran karşısında Miran'ı görünce azrail gormus gibi korktu haksız da değildi.Çünkü ölümü Miran'ın elinden olacaktı.Bu adam onun azraili olacaktı.Miran depoda gürleyince herkes kaçacak yer aradı.

-LAN ŞEREFSİZ KARIMDAN NE İSTİYORSUN LAN..ERKEK MİSİN SEN HA GÜCÜN KADINLARA MI YETİYOR.

Devran ne yapacağını şaşırdı.Bu adam nasıl bulmuştu burayı.Arkada hiçbir kanıt yoktu ki ama atladığı tek şey Miran'ın zekası idi zira genç adam Hasan'ın öldüğünü yaydırmıştı tüm Mardin'e.Devran bunu duyunca daha da rahatlamıştı herşey istediği gibi olmuştu.Ama şuan olanlar aslında öyle olmadığını gösteriyordu.Soran gözlerle Miran'a baktı.Genç adam ne sormak istediğini anlayınca onu konuşturmadan söyledi.

-Sen kiminle uğraştığını sanıyorsun Devran HA.Hasan yaşıyor.

Deyince Devran neden kontrol ettirmediğini düşündü.Ama artık herşey için çok geçti.Miran yerde yatan karisina baktı swsiz sessiz ağlıyordu.

-Ahmet alın bunu bizim depoya götürün ben gelmeden dokunmayın.

Deyip adamlarının önüne fırlattı Devran'ı.Sonra hızla Avjin'in yanına gitti.

-Özür dilerim,özür dilerim zamanında yetişemedim.

-Mi...Miran bebeğim.

Genç adam çatık kaşlarla baktı karısına.Bacak arasında gördüğü kanla donuo kaldı.Bu adam ne yapmıştı karısına.Hemen kucağına aldı genç kadını.Koşar adım arabaya gitti.Avjin'i arkaya yatırıp sürücü koltuğuna geçti,sonra arabayı çalıştırıp hızla hastaneye sürdü.Sürekli özür diliyordu karısından.Bu yaşananlar hep kendi suçuydu.

-Özür dilerim güzelim ne olur affet beni.Avjin dayan güzelim dayan şimdi geldik hastaneye.

Genç adam konuşurken karısından duyduğu tek şey bebeğim lafı oluyordu.

Genç adam hastaneye varınca hızla indi arabadan bağırmaya başladı onun sesini duyanlar hemen bir sedye getirip yatırdılar genç kadını.Hemen muayeneye alındı.Yüzü temizlenip başına dikiş atıldı.Bu arada kadın doğum uzmanı da gerekli kontrolleri yapıp bazı tahliller istedi.Avjin'in tek derdi bebeği idi.Daha sonra kadın doğum uzmanının odasına alındı.Doktor yanına gelip karnına jel sürmeye başladı.

-Ağrınız var mı?

-Evet

-Peki bir bakalım bebegimiz ne durumda birazdan tahlil sonuçları da gelir.

Genc çift heyecanla doktora bakıyordu. Onun ağzından çıkacak olan o basit kelimeler onlar için çok önemliydi.

Doktor genç kadını muayene ederken monitöre daha da yaklaşıp baktı sonra kaşları gittikçe çatılmaya başladı.Bu bakış genç çifti korkutmuştu.Doktor konuşmaya başlayınca heyecanla dinlediler.Duyduklarıyla donup kaldı ikisi de bu nasıl bir hayattı böyle.