Mardin Aşkı

BOLUM 13

Büyük bir yıkım yaşamıştı genç kadın, duydukları onu yerle bir etmişti.Ama kocası onun hemen toparlanmasını sağlayacak o haberi verince hiçbirşeyi umursamadı.Karnında bir canlı vardı.Bir bebek,Miran'dan olan bir can, ikisinden bir parça... Artık herşeye göğüs gerebilirdi,ailesi için savaşabilirdi.O artık anne olacaktı."ANNE" bu tek kelime o kadar kutsal ve değerliydi ki...Avjin yattığı yatakta oturur pozisyona geldi.Miran doktorla konuşmak için gitmişti.Genç kadın ellerini karnında birleştirdi.Bu harika birşeydi onu henüz hissedemiyordum.Ama varlığını bilmek bile çok farklı hissettiriyordu.Genç kadın yüzündeki gülümsemesi ile bunları düşünürken kapı çaldı.Içeriye yavaşça giren Rojda anayı görünce toparlandı Avjin onun karşısında yatamazdı ya.Rojda ana yüzünde mahcup bir gülümseme ile gelinine yaklaştı.Avjin onun ne yaptığını bilseydi ne yapardı acaba.Aklına oğluyla yaptığı konuşma geldi.

* * *

-Oğlum ben ne yaptıysam senin iyiliğin için...

-Ana sus konuşma daha fazla senin benim iyiliğimi düşünmen az kalsın karımla çocuğumun canına mal oluyordu.

-Miran oğlum Avjin bil...

-Merak etme ona söylemeyeceğim ama bunu senin için değil Avjin için yapıyorum.Onun üzülmesini istemiyorum.Çünkü senin aksine Avjin seni gerçekten seviyor.Bunu ona yapamam.

* * *

Yatağa yaklaştı, yavaşça kenarına oturdu.Avjin'in elini avucunun içine aldı.

Üzgün bir sesle sordu.

-İyi misin kızım?

-İyiyim ana sağol, biraz bileğim ağrıyor sadece.

-Doktoru çağırayım mı?

-Yok ana bileğimin üzerine düşmüşüm de ağrıması normalmiş yani.

Avjin'in masumca söylediği bu sözler Rojda ananın yüreğini yaktı.Hiçbirşeyden haberi yoktu bilse kendisiyle böyle konuşmazdı.Suçluydu.Yaptığı affedilemezdi.Az kalsın iki cana sebep olacaktı.Rojda ana da böyle olsun istemezdi.Ama işin ucu ondaydı.Bu işi başlayan oydu ve şimdi sonuçlarına katlanmak zorundaydı.Kapı açılıpta içeriye Miran girince Avjin biraz daha doğruldu yattığı yerden artık gitmek istiyordu buradan,sevmiyordu hastaneleri.Miran yanına yaklaşıp alnına bir öpücük kondurdu.Rojda ana dudaklarındaki tebessümle izledi ikisini.Avjin utançla eğdi başını 'ne yapıyor bu adama annesi burada görmüyor mu?'diye geçirdi içinden.Miran'ın konuşmasına dikkat kesildi.

-İşlemleri hallettim.Hasan arabayı hastanenin önüne getirecek hadi seni hazırlayalım çıkalım artık hastaneden.

-Olur :)

Sevinmişti genç kadın bu mutluluğu evinde ağız tadıyla yaşamak istiyordu.

Rojda ana ayağa kalktı.Miran onun ne yapmaya çalıştığını anlayınca Avjin'e yaklaşıp elinden tuttu.

-Sen çık ana ben giydiririm karımı

Oğlunun yüzüne bile bakmadan söylediği bu sözler kırmıştı yaşlı yüreğini.Dolu dolu olmuş gözleriyle dışarı çıktı.Bira daha dursa ağlayacaktı.

Avjin şaşkınlıkla baktı kocasına ne yapıyordu bu adam.

-Miran neden öyle davrandın annene ağlayacaktı kadın neredeyse.

-Önemli birşey değil,bizim aramızdaki ufak bir anlaşmazlık sen takma kafana güzelim.

Genç kadın kocasının"GÜZELIM"deyişinde takılı kalmıştı.Ne kadarda güzel söylemişti.Yada bu adamın ağzından çıkan her söz Avjin'e güzel geliyordu.Sevdiğinin ağzından çıkan küfür bile bir farklıydı sanki."SEVDİĞİ ADAM"Avjin düşüncesiyle gülümsedi,birbirlerine itiraf ettikleri p an geldi aklına ...