Zoraki Evlilik

Multimedya ~ Azra

___________________

Evden kapıyı çarpıp çıktım. Arkamdan gelen sesleri aldırmadan arabama atladım. Gazı sonuna kadar kökledim. Gözlerimden yaşlar süzülüyordu. Çok hızlıydım ve kemerimi takmamıştım. Bir önemi yoktu benim için. Korumam gereken canım olmamalı. Zaten yaşamamı önemsemediklerini anladım. Daha 17 yaşımda beni evlendirerek yaşayan ölü yapmalarındansa, gerçekten ölmek daha cazipti benim açımdan. Bana çalan
kornaları aldırmadan araçların arasında makas atıyodum. Gerçekten hem çok hızlı hemde canıma susamış gibi az bir boşluktaki arabaların aradında makas atmak. Evet bu gerçekten canına susamaktan başka bir şey değil. Benim için önemliymiş gibi bide kurallaramı uyacağım bu noktadan sonra.
Biraz daha gaza bastım. İbreyi son noktaya getirircesine.
Az ileride polisler. Kahretsin. Durucakmıyım? Asla.
Polislerden biri eliyle durmamı işaret etti. Benim yaptığım tek şey ağlamak ve biraz daha gaza basmak.
Polisler peşimden geliyordu. Durmam için diyafon ile anons yapıyorlardı.
" 34 AZR 1907. Çabuk sağa çek....."
"34 AZR 1907....." Evet plakam özel bi plakaydı.
Polisler durmadan anons yapıyorlardı. Ama şanslıydım. Arabam onlarınkinden çok üstündü.

Ben hala alıyorum ve polisler anons yapıyo. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.
"YETERRRR!!!!" Diye bağırdım hıçkırıklarım arasında. "Nefret ediyorum!!!!" Boğazımı yırtarcasına bağırıyordum.
"Evlenmicem."
"Nefret ediyorumm!!!!!!!" Diye bağırdım ve gözüm karardı. Birden direksiyonun hakimiyetini kaybettim. "Aaaaaaa!!!!" diye bağırdım ve gümmm !!!
Yavaşça gözlerimi açtım. Fren sesleri duydum. Arabadan dumanlar çıkıyodu. Lanet olsun ölüm bile beni istemiyo. Polisler Arabanın etrafındaydı. Bariyerlere çarpmıştım. Ve kapım açılmıyodu çünkü bariyer engel oluyordu. Sanırım başım kanıyoru. Kapı açılmadığı için polisler diğer kapıyı açtı. Çıkmaya çalıştım ama gücüm yoktu. Siren sesleri kulaklarıma dolunca ambulansın geldiğini anladım. Fren sesi duyuldu ve aynı zamanda sedyenin tekerlek sesleri.
Sağlık ekibi geldi ve bir Görevli Yavaşça koltuk altlarımdan tutup beni diğer koltuğa çekti. Ardından kucaklayıp sedyeye yatırdı. Evet hala kendimdeyim ama başım çok ağrıyo.
Sedyeyle ambulansın içine getirdiler beni ve hemşire sorular sormaya başladı.
"Adınızı hatırlıyomusunuz?" Sanırım Hafıza kaybı geçirip geçirmediğimi anlamaya çalışıyo.
Başımı olumlu anlamda salladım ve " Adım... Azra.." kesik kesik konuşuyodum. "Azra Ersen..." dedim. Hemşire olumlu anlamda başını salladı. Ben Konuşurken serum bağlamıştı ve Başıma pansuman yapmaya başladı. Hemşire
"Ağrıyan biyeriniz var mı?" Dedi bende "Ba..başım...." diyebildim anca.
Kısık kısık nefes alıyodum. Hemşire fark edince hava cihazı bağladı. Cihazı ağzım ve burnumun üzerine koydu. Biraz rahatlamıştım.
Ambulans durdu ve kapı açıldığında geldiğimizi anladım. Sedyeyi ambulanstan indirdiklerinde
kapıdaki haber spikerlerini ve muhabirleri görmemde şok oldum.
Bu kadar çabuk duyulucağını düşünmemiştim.
Hastaneye girerken flaşlar patladı, sorular, sorular, sorular.....
Ohh şimdi içeri girdim ve güvenlik görevlileri onları içeri almadı. Bir odaya götürdüler ve sedyeden yatağa yatırdılar. Doktor içeri girdi ve Yanıma geldi.
Gözlerime bir ışıkla baktı ve başımdaki yarayı inceledi. Doktor "Görünürde bir şey yok. Ama biz yinede bir emar çektirelim. " Dedi bende onayladım.
Beni yine yavaşça sedyeye yatırdılar ve odadan çıkardılar.
Odadan çıkarken annemi babamı ve abimi gördüm. Annem ve abim sedyeyle beni takip ediyolardı. Babamda arkadan geliyordu.
Tavırlı mı ? Gerçekten mi? Allah Allah ya. Tavırlı olması gereken benim.
Daha 17 yaşındayım ben ya. Nasıl evlenebilirim ?
Emar çektirmek için bir yere girerken annemler dışarıda kaldı. Beni sedyeden alıp cihazın yatma Bölgesi'ne yatırdılar. Ve ışıklar falan derken beni çıkardılar. Bende yattığım yerde oturdum ve ayağa kalkmaya çalıştım. Sendeleyince doktor sedyeyle odaya götürün gibi bişey söyledi ve yine sedye macerası.
Odadan çıkarken annemler yine geldiler ve ilk girdiğim odaya girdik. Beni yatırdılar ve doktor
" Filmlerine baktık. Bir sorun yok. Çıkış işlemlerin yapılana kadar burada dinlen. Eve gitmemen için bir sebep yok. " dedi ve gülümsedi. B'nde karşılık verdim. Doktor odadan çıkınca babamda çıktı.
Çıkış işlemleri muhtemelen. Annem ve abim Yanıma geldi. Annem
"Azra." Dedi otoriter sesiyle. Sonra devam etti. "Bu Yaptığın hiç hoş değildi. Böyle yapınca evlenmiceğinimi sanıyorsun." Dedi. Sonlara doğru kaşları çatılmıştı. Yani gerçekten evlenmemek içinmi yaptığımı düşünüyordu.
" Ne? Hayır anne! Evlenmemek için değil. Yaşamamak için. Evlenince yaşayan ölü olmaktansa, gerçek bir ölü olmak daha cazip." Dedim sinirle. Abim "Azra sakin ol canım." Deyip elimi tuttu. Bana değer veren sadece abim vardı sanırım. Abim "Elçin geçmiş olsun dileklerini iletti."dedi bende başımla onayladım. Elçin Abi'min nişanlısıydı. Birbirimizi severiz. Abla gibidir.
Annemin siniri hala üzerindeydi. " Azra... Evden aceleyle kapıyı çarpıp çıktığın için söyleyemedik.
2 gün sonra evleniyorsun. Yani Cumartesi." Deyince gene sinirlendim. " Evlenmicem!!" Diye bağırdım. Babam içeri girdi birden. Sakinliğini konuşturup " Evleniceksin Azra. Bu son karardır. Haa çıkış işlemleri tamm hazırlanda çıkalım." dedi. Yaa bunlar neden anlamıyor. " Baba.." sesim ağlamaklı çıkmıştı. " Son karar dedim Azra!" Diye bağırdı. Bende Yavaşça süzülen gözyaşlarımla birlikte ayakkabılarımı giyip onları beklemeden çıktım odadan. Yürürken sendeledim. Abim geldiği için beni tuttu. Abimi destek alarak çıkışa ilerledik. Annem ve babamın konuşma seslerinden arkamızda olduklarını anladım. Kapıda hala birileri vardı.
Abimle durduk. Babam telefonla birilerini çağırdı. Çok geçmeden bir kaç koruma geldi. Güvenlik görevlileriyle birlikte yolu açtılar. Tabiki flaşlar ve soru yağmuru eksik olmadı.
Arabaların yanına ulaşınca şoför Kapımızı açtı ve arabaya bindik.

***
Eve vardığımızda kapının önünde bize ait olmayan arabaları fark ettim. Aynı zamanda paparazzileri. Arabadan inerken yanımıza çullandılar. Korumalar olmasa ezilmiştik. Biz içeri girerken babam bazı soruları cevaplandırdı ve arkamızdan geldi.
İçeri abim sayesinde girdim. Konuşma sesleri gelince evde misafirlerin olduğunu anladım.
Babam " Azra içeride Ünal bey ve Sude hanım var. Onlara bir Meraba de. Müstakbel kaynanan ve kayınpederin." dedi birden. " Ne?!"diye cırladım. "Hemen içeri gel." dedi ve salona girdi. Abimden destek almayı bıraktım ve yukarı odama çıkmaya başladım. Abim "Azra lütfen. Bir Meraba de bari." Dedi. " Abi a..." Sözümü kesti ve
"Azra lütfen." dedi bende başımı salladım ve çıktığım merdivenleri inmeye başladım.
Yavaşça salona doğru ilerledim ve içeri girdim.
Girdiğimde tüm gözler üzerime çevrildi. Bende
hiç oturmadan "merhaba. Hoşgeldiniz." deyip gülümsedim. Annem " Azra otursana kızım." Dedi Kaş göz yaparak.
"Yorgunum. Biraz dinlensem iyi olur." deyip çıktım salondan Yavaşça ve odama ilerledim.

Odamın içine girdiğimde kendimi Yavaşça yatağa bıraktım ve ağlamaya başladım. Hıçkırarak ağlıyodum ki Deniz ve Emre odama girdi. Deniz yatağıma oturup " Azra iyimisin? Kaza yaptığını duyduk haberlerde. Ne oldu ? " dedi ve ben doğrulup Deniz'in boynuna sarılıp ağlamaya başladım. "Beni evlendiriyolar. " Diyip ağlamaya devam ettim.

-------------------

Selam. Yeni hikayem ve ben ^^
Nasıl buldunuz ? Okuyanlar lütfen yorum ve oylarınızı verin :)))) yb yakında sizlerle

******