15 Κεφάλαιο

36 3 2
                                    

Κυριακή.Βρέχει πολύ.
Ειναι η μέρα της κηδείας σήμερα.Όλοι φορούσαν μαύρα ρούχα και κρατούσαν μαύρες ομπρέλες πάνω από τα κεφάλια τους για να μη βραχούν και στέκονται πάνω από τον τάφο.
Η Κλάρα δεν έχει σταματήσει να κλαίει με λυγμούς.Το αργό τρίψιμο της Τσάρλι στην πλάτη της ειναι παρήγορο,αλλά δεν μπορεί να κάνει πολλά.

«Γεια σας»
«Συλλυπητήρια»
«Ευχαριστούμε»
Μόνο αυτές η λέξεις έβγαιναν από τους ανθρώπους.Οι λάσπες δυσκόλευαν τις κυρίες με τα ψηλοτάκουνα να περπατήσουν,και δεν έλεγε να σταματήσει.

«Κλάρα,έλα,πάμε.»έκανε άλλη μιά προσπάθεια η Τσάρλι να πάρει την Κλάρα σπίτι.
«Θα αρρωστήσεις,πάμε.»
«Άσε με.»απάντησε ανάμεσα από τους λυγμούς της.Έπεσε κάτω στο λασπωμένο έδαφος και έκλαψε ακόμη πιο πολύ.Ακόμα πιο δυνατά.
Η πιο απαίσια μέρα για την Κλάρα.Την αγαπούσε πολύ τη γιαγιά της.Ήταν ο άνθρωπος που εμπιστευόταν πιο πολύ.Όλη της η ζωή,που πλέον καταστράφηκε.

«Μαμά!»η Κλάρα φωνάζει κατεβαίνοντας τις σκάλες.«Μαμά,πηγαίνω στης Τσάρλι.»Δεν πήρε απάντηση.Ανασήκωσε τους ώμους της και πήρε τα κλειδιά της.

«Καλημερα»άκουσε μιά γυναικεία φωνή από μπροστά της και σήκωσε τα μάτια της να δει ποιός ήταν.

«Γειά»είπε η Κλάρα.«Σε τι μπορώ να βοηθήσω;»
«Με λένε Τζόρτζια.Συλλυπητήρια...»είπε τη μαγική λέξη.
«Ευχαριστω»την έκοψε,«Θέλετε κάτι;».Η γυναίκα μπροστά της φαινόταν περίπου εικοσιπέντε χρόνων ή και μικρότερη.Είχε σγουρά κάστανα μαλλιά μέχρι τους ώμους της.Είχε μεγάλα,επίσης,κάστανα μάτια και σαρκώδη χείλη.

«Οχι ακριβώς.»απάντησε«Ήξερα τη γιαγιά σου τα τελευταία πέντε χρόνια...»άρχισε.
«Δεν σε ανέφερε ποτέ.»ειπε η Κλάρα.
«Ναι,ξερω.Μου είχε μιλήσει όμως εμένα για εσάς.Ειδικά για'σένα.Σε αγαπούσε πολύ.»Στην αναφορά αυτή η Κλάρα κατέβασε λυπημένη το κεφάλι και κούνησε το κεφάλι της γρήγορα να διώξει τα δάκρυα.
«Μου είχε πει να σου μιλήσω όταν ερχόταν η στιγμή.»συνέχισε.«Έχεις καθόλου χρόνο;»
«Περνά.»της ειπε«Θες κάτι να πιείς;»
«Οχι,είμαι καλά,ευχαριστώ»απάντησε.

Το κινητό της Κλάρας χτύπησε και το σήκωσε αμέσως.
«Παρακαλώ»

«Δε θα έρθεις;»ακούστηκε η φωνή της Τσάρλι .

«Κάτι προέκυψε.Αύριο.»

«Εντάξει»είπε και τερμάτισαν την κλήση.

Καταραμένη  ζωήWhere stories live. Discover now