Καταραμένη ζωή

20 Κεφάλαιο

  Η Τσάρλι προσπαθούσε να βάλει σε μιά τάξη τη ζωή της.Αυτα που είχαν συμβεί μέχρι τώρα,μα δεν μπορούσε.
Είχαν συμβεί αρκετά και μπερδεμένα πράγματα αυτές τις μέρες που έλεγε«χειρότερα δεν μπορούν να γίνουν».

Η πόρτα του δωματίου της χτύπησε και μπήκε μέσα η Κλάρα.
«Γειά σου,κορίτσι μου»είπε χαρούμενα.Στα χέρια της κρατούσε μία τούρτα σοκολάτα και ζεστό κακάο.Αυτό ένα πράγμα σήμαινε:ξενύχτι.

«Δεν μου αρέσει αυτό...»είπε η Τσάρλι.Της άρεσε παρά πολύ αλλά σήμερα δεν ήταν μάλλον η κατάλληλη μέρα.
«Σ'αρεσει,πολύ μάλιστα!»της ειπε και έκατσε στο κρεβάτι δίπλα στην Τσάρλι.

Όλο το βράδυ μιλούσαν για τα πάντα και είχαν τσακίσει την τούρτα σοκολάτα που έφερε η Κλάρα και επιπλέον το κέικ της Τσάρλι.
Ήταν μια χαλαρή βραδιά με συζητήσεις και κανά δυο ταινίες.
Τέσσερις η ώρα πια έπεσαν να κοιμηθούν,αλλά μονο που δεν κοιμήθηκαν.Άνοιξαν αλλά θέματα,τα οποία τελείωσαν στις έξι πλέον το πρωί.Τελικά,ήταν η κατάλληλη μέρα γιατί το χρειαζόταν.Χρειαζόταν να μην σκεφτεί και να αναλύσει θέματα.Χρειαζόταν αυτήν την τούρτα και αυτήν την Κλάρα.

  Εννιά το πρωί.Η Τσάρλι ξυπνάει από ένα βάρος και μιά ζέστη πάνω της.Ανοίγει τα μάτια της και και προσπαθεί να μετακινήσει την Κλάρα από πάνω της.Ένας ήχος βγαίνει από το στόμα της και εύχεται να μην την έχει ξυπνήσει.

Κατεβαίνει κάτω και βάζει την καφετιέρα στην πρίζα.Βγάζει πράγματα από τΑ ντουλάπια και το ψυγείο και αρχίζει να χτυπάει υλικά.Σε δεκαπέντε λεπτά μόλις έχει φτιάξει δύο μεγάλες ομελέτες ζεστές και μυρωδάτες που έχουν ξυπνήσει και την Κλάρα και την ανάγκασαν να κατέβει.

«Καλημέρα!»λέει χαρούμενα η Τσάρλι.Βάζει χυμό πορτοκάλι σε ένα μεγάλο ποτήρι και το τοποθετεί στο τραπέζι.

«Καλημέρα»λέει και η Κλάρα με σιγανή φωνή.Κάθεται στο τραπέζι και πίνει λίγο χυμό.

«Κοιμήθηκες καλα;»ρωτάει η Τσάρλι λίγο ειρωνικά.

«Μιά χαρά»της απαντάει με γεμάτο τι στόμα.

«Αφού με πλάκωσες...»τρώει λίγο.Η Κλάρα χαμογελάει και συνεχίζει να τρώει.

Η υπόλοιπη μέρα περνάει βαρετά.Τα ίδια πράγματα κάθε φορά που ειναι μονές.Ταινίες,πίτσα,γέλια...αυτα.

«Να πάρουμε την Εύα;»ρωτάει η Τσάρλι.«Καιρό έχουμε νΑ την δούμε.»Η Κλάρα σηκώνει τους ώμους της και περπατάει στο σαλόνι.
  «Έγινε κάτι;»
  «Όχι,τίποτα»απαντήσει στην Τσάρλι.Παίρνει το τηλέφωνο και καλεί τη φίλη της.

«Τσάρλι!»ακούει τη φωνή της Εύα.
«Γεια σου Εύα,τι κάνεις;»
«Καλά.Τρέχω λίγο με ένα project,αλλά θα τα καταφέρω.»της απαντά.
«Θες νΑ έρθεις από το σπίτι μου να δούμε καμιά ταινία να μάθουμε που χάθηκες..."της προτείνει η Τσάρλι.
«Κοίτα,δεν ξέρω Τσάρλι έχω να κανω και πολλά.Άλλη φορά»
«Εντάξει,άλλη φορά»συμφωνεί και τερματίζει την κλήση.
«Δεν θα έρθει»ενημερώνει και την Κλάρα.Μείναν οι δύο όπως συνήθως και,μάλλον,καλύτερα.

{Είναι η πρώτη φορά που απευθύνομαι σε εσάς που διαβάζετε την ιστορία μου.Λοιπόν,θέλω να σας πω ευχαριστώ τον καθένα ξεχωριστά και ελπίζω να ειναι καλή...Οκ,ενημερώνω πως δεν θα υπάρχουν συχνές ανανεώσεις,νομίζω κάτι καταλάβατε...keep reading my friends!
Ninag2}