Καταραμένη ζωή

8 κεφάλαιο

Ένας ενοχλητικός ήχος ακούστηκε στα αυτιά της Τσάρλι.
Άνοιξε σιγά-σιγά τα μάτια της και κοίταξε το χώρο γύρω της.Κοίταξε δεξιά της και είδε το ξυπνητήρι να χτυπά.Το έκλεισε με δύναμη,μέσα στα νεύρα που της χάλασε τον ύπνο,όμως έπρεπε.
  Σηκώθηκε νευριασμένη από το απαλό της κρεβάτι και κατευθύνθηκε προς το μπάνιο.Άφησε το καυτό νερό να κυλήσει πάνω στο κορμί της κάνοντας την να ανατριχιάζει.

                       ***

Ο Στίβεν,βρισκόταν στο δάσος,στο σπίτι του γύρω,και έκανε την σκληρή του γυμναστική.Έτρεξε δέκα φορές γύρω από το τεράστιο,του παππού του,σπίτι,έκανε γύρω στα εκατό πους-απς και το συνηθισμένο κυνήγι.

Πήγε στο μπάνιο και έκανε ένα χαλαρωτικό ντουζ.Βγαίνοντας αισθάνθηκε πως κάποιος ειναι στο σπίτι του μέσα.Προχώρησε λίγο μπροστά και κάτι πέρασε αστραπιαία από πίσω του.Γύρισε απότομα και δεν είδε κάτι.Κατέβηκε στο σαλόνι,δεν βρήκε κανέναν.

Ξαφνικά,το κουδούνι χτύπησε και έκανε τον Στίβεν να αναρωτηθεί ποιός είναι.
Άνοιξε την πόρτα,και το σφιγμένο πρόσωπό του ,μαλάκωσε αμέσως.

«Στίβεν»φώναξε ο τύπος στην πόρτα και μπήκε μέσα και τον αγκάλιασε.«Αδερφέ,μεγάλωσες.»συμπλήρωσε.

«Ναι Ρόι,ό,τι πεις.»τον απάντησε με την ίδια ειρωνεία στη φωνή του.

«Ε,καλά.Μπορεί να μη μεγαλώνεις,αλλά τα χρόνια περνάνε.Ποσά χρόνια έχω να σε δω?»ρώτησε τον αδερφό του και κάθησε στον καναπέ μπροστά από το τζάκι.

«Έξι χρόνια,Ρόι»απάντησε και έκανε το ίδιο.

«Πως τα περνάς?Έμαθα πηγαίνεις σχολείο τωρα ε?Μάλλον θα ξέχασες πως είναι»του είπε του Στίβεν.

«Τί θες εδώ Ρόι?»ρώτησε.Σταύρωσε τα δάχτυλά του και περίμενε μιά απάντηση από τον άνθρωπο-μπορει-που είχε μπροστά του.

«Τι θέλω.Τί να θέλω Στίβεν?»ρώτησε και αυτός.

«Τί δουλειά θες εδώ?»διευκρίνισε.Ο Ρόι ανασήκωσε τους όμως του και έβαλε τα πόδια του πάνω στο τραπεζάκι μπροστά του.

«Έχω καιρό να σε δω.Έξι χρόνια είναι αυτά Στίβεν.Και,το σπίτι δεν ειναι μόνο δικό σου,ή μάλλον καθόλου.»μισόκλεισε τα μάτια του,χαμογέλασε.

«Δεν μπορείς να μείνεις εδώ»του είπε κάθετα.

«Εσύ πως μένεις?»σηκώθηκε και προχώρησε προς τον πάνω όροφο.«Δεν άλλαξε.»συμπέρανε.

«Ρόι,γιατί ήρθες?»είπε άλλη μια φορά στον αδερφό του.

«Ω,τι συγκινητικό»αναφώνησε αποφεύγοντας τις ερωτήσεις  και πήρε στα χέρια του μια φωτογραφία.Απεικόνιζε μιά μικρόσωμη κοπελίτσα,με ένα φόρεμα μακρύ,πράσινο και άσπρο,του '40,περίπου.

«Άστο κάτω.»είπε αγριεμένα ο Στίβεν και προσπάθησε να πάρει τη φωτογραφία από τα χέρια του Ρόι.

«Ήταν όμορφη»είπε κοιτάζοντας το κορίτσι.«Στέφανι,έτσι δεν τη λέγανε?»ρώτησε.

«Ναι,Ρόι.Δώσ'την τωρα»προσπάθησε άλλη μια φορά να πάρει τη φωτογραφία.

«Ωραία γκόμενα»αποκρίθηκε.

«Κοίτα,δε θα κάτσω με εσένα εδώ και τις βλακείες που θα ακολουθήσουν.Φεύγω,και όταν γύρισω δε θα δω εσένα εδώ ούτε τίποτα δικό σου.»τον προειδοποίησε και έφυγε νευριασμένος.

                    ***

Στο σχολείο,τις δυο πρώτες ώρες ήταν ήσυχα.
Στο μάθημα της Χημείας,η Τσάρλι καθόταν σε έναν πάγκο και πίσω στον άλλον πάγκο η Κλάρα μαζί με την Άσλεϊ.
  Η Άσλεϊ Βερσκίοβνα,ήταν φίλες με τα κορίτσια τέσσερα χρόνια τώρα,και παρά την καταγωγή της,φαίνετε σαν ντόπια.Ο πατέρας της είναι Ρώσος ,αλλά και ο προπάππους του είχε ρίζες από την Αγγλία ,και η μητέρα της είναι Αγγλίδα.

«Μπορώ να κάτσω?»ρώτησαν  την Τσάρλι και σήκωσε να δει ποιός είναι

«Ναι,Στίβεν?Σωστά?»ρώτησε αφού επιβεβαιώθηκε.

«Ναι»απάντησε και έκατσε στην κενή θέση

                       ***

Μετά από το κουραστικό μάθημα στο σχολείο,έφτασε σπίτι της.

«Γεια,Άνταμ»χαιρέτησε τον αδερφό της και έφυγε πάνω.Κάθησε στο κρεβάτι της και ξάπλωσε πίσω,σκέφτοντας τις συζητήσεις της με τον Στίβεν στην ώρα της χημείας.Κυρίως λέγανε για χημικά πράγματα και το μάθημα.
  Δεν άργησε να κλείσει τα μάτια της,και κοιμήθηκε.

Το απόγευμα έκατσε έκανε όλες τις υποχρεώσεις της και είδε λίγο τηλεόραση.

  ˝Νεκρή βρέθηκε η 17χρονη μαθήτρια του Λυκείου Dominous Illumination Mea,Τζέσικα Πάρκερ,χθες το βράδυ,ώρα 22.30,στο δάσος κοντά στην εκκλησία...˝η Τσάρλι έκλεισε την τηλεόραση από το σοκ της με αυτα που άκουσε
  Την ήξερε την Τζέσικα,από μικρή,όμως δεν μιλούσαν πολύ,ούτε κάνανε και παρέα.
Ανέβηκε πάνω και προσπάθησε να κοιμηθεί.
Δεν μπορούσε άλλο.Ανησυχούσε πολύ.Δεν μπορούσε να κοιμηθεί.Βγήκε από το δωμάτιο της και μπήκε στου Άνταμ.

«Μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου?»ρώτησε γλυκά τον αδερφό της.

«Τι εγινε,φοβάσαι?»την ρώτησε παιχνιδιάρικα.

«Βλάκα.»αναφώνησε και γύρισε να φύγει.

«Έλα εδώ»τη φώναξε και γύρισε πίσω.Ο Άνταμ πήγε παραπέρα και κουκουλώθηκε δίπλα στον αδερφό της αγκαλιά.