Καταραμένη ζωή

7 Κεφάλαιο

Το πρωί,αφού ξύπνησε,έβαλε το τζιν παντελόνι,μια μαυρη,ραντάκι,μπλούζα,και από πάνω έβαλε ένα μωβ καρό πουκάμισο και το έδεσε κάτω από το στήθος της.

Όπως οδηγούσε για το σχολείο,είδε την Κλάρα να περπατάει μπροστά της.Της κόρναρε και η Κλάρα πετάχτηκε.

«Μπες μέσα»φώναξε η Τσάρλι,και μπήκε.

Σε περίπου πέντε λεπτά,έφτασαν.Κατέβηκαν και οι δύο τους,και μπήκαν στο σχολείο.

"Πού είναι?"ρώτησε από μέσα της,στον εαυτό της.Περπάτησαν λίγο ακόμη και κάθησαν μπροστά στα ντουλαπάκια.

«Πως τα πάτε»ρώτησε την Κλάρα.

«Καλά»είπε μονολεκτικά.Το κουδούνι χτύπησε και δεν προλάβανε να πούνε παραπάνω.

Στην τάξη όταν μπήκαν δεν υπήρχε κανείς,"Πού είναι?"ρώτησε η Τσάρλι τον εαυτό της.

«Πού είναι όλοι ρε?!»έκανε την ερώτηση η Κλάρα,αφού δεν ρώτησε η Τσάρλι.Ο καθηγητής της Ιστορίας,πέρασε από μπροστά τους προχωρόντας προς την μπροστά αυλή.

«Κύριε,Έντουαρτ»φώναξε η Κλάρα.Ο 'Εντ γύρισε απότομα και είδε τις μαθήτριές του.

«Τί κάνετε εδώ εσείς?Όλοι είναι έξω,πάμε»είπε στα κορίτσια και τον ακολούθησαν.

«Τί κάνουν έξω?»ρώτησε η Τσάρλι στον καθηγητή της.

«Θέλει ο διευθυντής να μας πει κάτι»έλυσε την απορία τους,και την ερώτηση της Τσάρλις.

«Καλημέρα.»είπε ο διευθυντής Μπρούκλιν και συνέχισε«Λοιπόν,αυτή την εβδομάδα θα ανακαινιστεί όλο το σχολείο,οπότε,είστε ελεύθεροι από τα μαθητικά σας καθήκοντα για μια βδομάδα.Μπορείτε να φύγετε.»τους ανακοίνωσε και όλο το μαθητικό σύνολο που παρευρίσκονταν στο προαύλιο,άρχισε να κραυγάζουν και έφυγαν από το σχολείο.

«Καλέ,μ'ακούς»είπε η Κλάρα στην Τσάρλι χτυπώντας τα δάχτυλα μπροστά στο πρόσωπό της.

«Έλα,τί?»απάντησε

«Η Μπέτυ πήρε.Ειναι με τη Μελάνη,τον Σον και τον Λουκ σε ένα καφέ.Θα πάμε?»της ρώτησε ανυπόμονα.

«Πάνε»είπε και σηκώθηκε.Δεν της άρεσε η ιδέα που θα ήταν μαζί τους η Μπέτυ.Δεν τα πήγαιναν καλά.Εκείνη συμπαθούσε την Κλάρα,με αυτήν τα πήγαινε καλά.

«Δε θα έρθεις?»

«Ε,οχι μωρέ.Άσε με εμένα.»απάντησε η Τσάρλι πηγαίνοντας στην κουζίνα.

«Οκ,φεύγω.»ενημέρωσε η Κλάρα και έφυγε από το σπίτι της φίλης της.

Βράδιασε πια.Η ώρα είχε πάει 21.45.Η Τσάρλι έκανε ένα μπάνιο και έπιασε το μπλε μπλοκ της.Εκείνο που της το έκανε δώρο ο μπαμπάς της.Τον αγαπούσε υπερβολικά.Ήταν πολύ δεμένη μαζί του.Η χειρότερη μέρα της ζωής της,εκείνη που της ανακοίνωσαν πως ο πατέρας της δεν ζει πια.Ακόμα το θυμάται και κλαίει.Αυτός της έδειξε όλα αυτα που ξέρει και τη βοήθησε να κάνει τα πρώτα της βήμα και στη ζωγραφική.

Πήρε το μολύβι μέσα από τη μολυβοθήκη και άρχισε και τραβούσε γραμμές.Σκίαζε σε όλο το χαρτί.Αποτύπωνε μικρές λεπτομέρειες σε όλη την επιφάνεια του.Μικρούς ανθρώπους πίσω από τα μεγάλα ζωγραφισμένα δέντρα της.Τον ήλιο να βγαίνει πίσω από τα ψηλά κλαδιά των ελάτων.Τα καφετιά φίλα από τα κωνοφόρα δέντρα πεσμένα κάτω,δημιουργώντας ένα μακρύ χωματένιο μονοπάτι.

Μετά από μια καλλιτεχνική ώρα ζωγραφίζοντας,ευχάριστη από το αποτέλεσμα,ξάπλωσε στο κρεβάτι της.Έκλεισε τα μάτια της και άφησε να την πάρει ο ύπνος.