Καταραμένη ζωή

6 κεφάλαιο

Έτρεχε.Έτρεχε σαν τρελή να ξεφύγει από κάτι.Κάτι μεγαλύτερο.Βρισκόταν σε ένα δάσος κοντά στην πλατεία Κρόουλ.Απεγνωσμένη,έσκυψε και χώθηκε μέσα σε ένα θάμνο.Ανάσεναι βαρια.Λαχάνιασε.Έτρεχε πάνω από μισή ώρα.Δεν ακούει τίποτα.Σηκώνεται να δει αμα είναι εκεί.Δε βλέπει κανέναν.Προχωράει λίγο μπροστά της για να ελέγξει  το χώρο.Κανείς.Γυρίζει να φύγει,να φύγει από το ανατριχιαστικό αυτό δάσος.Όπως περπατάει,ακούει πίσω της βήματα και μιά βαριά ανάσα στο λαιμό της.Κάνει μια απότομη κίνηση και γυρίζει πίσω.Κανείς.Πάλι κανείς.Πάει να συνεχίσει να προχωρήσει,αλλά μάταια.Καθώς πάει να κάνει το βήμα,κάτι εμφανίζεται μπροστά της και της ορμάει.

Απότομα,πετάγεται η Τσάρλι από το κρεβάτι της,λαχανιασμένη και μέσα στον ιδρώτα

«τί όνειρο ήταν αυτό?»ρώτησε γρήγορα στον εαυτό της.Κατευθείαν πετάχτηκε και πήγε έπλυνε το πρόσωπό της.Κοιτάχτηκε στον καθρέφτη και ήταν χλωμή.Επέστρεψε στο κρεβάτι της και ξανά ξάπλωσε να ηρεμήσει.

Ούτε δέκα λεπτά πέρασαν,χτύπησε το κινητό της.

«Άντε ξύπνησες?»ρώτησε η άλλη γραμμή στο κινητό.

«Καλημέρα Κλάρα.»απάντησε η Τσάρλι.

«Σε δέκα έρχομαι»άκουσε να λέει η Τσάρλι και της το έκλεισε.

Αυτή πήγε και έψαχνε ρούχα.

Μετά από δέκα λέπρα ακριβώς,το κουδούνι χτύπησε.

«Τώρα»φώναξε η Τσάρλι.

Πήγε στην πόρτα,την άνοιξε και πήγε στο σαλόνι.Η Κλάρα έκλεισε την πόρτα πίσω της και μπήκε στο σπίτι.

«Θες κάτι να σου βάλω?»ρώτησε την Κλάρα,η οποία χαμογελούσε μέχρι τα αυτιά.

«οχι,όχι.Κάθησε»είπε και η Τσάρλι υπάκουσε.

«τί?»ξανά ρώτησε η Τσάρλι.

«Ειμαι μαζί με τον Τζακ»τσίριξε η Κλάρα χαρούμενα κάνοντας την φίλη της να μείνει άφωνη.«δεν χάρηκες?»συμπλήρωσε.

«Ε,οχι δεν είναι αυτό,απλά...»άφησε μετέωρη τη φράση της.Η Κλάρα κούνησε λίγο το κεφάλι της και έκανε να φύγει.

«Χει,πού πας?»την έπιασε από το χέρι και την κάθησε κάτω.«δεν ειναι ότι δε χάρηκα,απλώς,οχι με αυτή την σχέση»της είπε και την,πλησίασε καθώς καθόταν δίπλα της.

Πέρασαν τις επόμενες τρείς ώρες μιλώντας,γελώντας και κουτσομπλολέυοντας.Μιλούσαν για την Κλάρα και την σχέση της με τον Τζακ,γελούσαν με τις χαζομάρες που λέγανε,και κουτσομπλόλευαν πράγματα από το σχολείο.

«Άντε,φεύγω και εγω»της η είπε η Κλάρα και σηκώθηκε να φύγει

«Οκ,τα λέμε αύριο στο σχολείο»απάντησε η Τσάρλι.Την έβγαλε μέχρι έξω και μετά,αφού μεσημέριασε,πήγε στην κουζίνα και έφτιαξε λίγα μακαρόνια.

Ο Άνταμ ακόμα κοιμόταν.Θα βράδιαζε και εκείνος ακόμη θα κοιμόταν.Η Τσάρλι αποφάσισε να πάει να τον ξυπνήσει.

«Άνταμ»άρχισε να φωνάζει.Εκείνος τίποτα.Τον ταρακουνούσε πέρα δώθε,φώναζε,χτυπούσε έπιπλα,αλλά αυτός ακόμη κοιμόταν.Στο τέλος της ήρθε μια ιδέα,λίγο επικίνδυνη βέβαια,αλλά δεν είχε τι άλλο να κάνει.Πήγε στο μπάνιο,πήρε ένα κουβά και τον γέμισε με νερό.

Μπήκε πάλι στο δωμάτιό του,και τον πλησίασε.Ο Άνταμ εκείνη τη στιγμή είχε ξυπνήσει και ετοιμαζόταν να σηκωθεί Τη στιγμή που έκανε να σηκωθεί,η Τσάρλι,δεν τον είδε,έριξε τον κουβά.

«Τι στο καλό!Τσάρλι!»φώναξε νευριασμένος και σηκώθηκε.

«Κοιμόσουνα.Σε φώναξα,σε χτύπησα,τίποτα εσύ και είπα να σε ρίξω νερό.»απολογήθηκε γελώντας.Εκείνος νευριασμένος πήγε στο μπάνιο και έβγαλε τα ρούχα του και έκανε μπάνιο.Η Τσάρλι,άλλαξε τα σεντόνια και πήγε πάλι κάτω.

«Χαζή»είπε σιγανά,αρκετά για ξα ακούσει όμως η Τσάρλι,και κάθησε να φάει.«Έκανες τουλάχιστον κάτι καλό»της είπε ειρωνικά κάπως.

«Θες να κάνουμε κάτι μαζί?Καιρό έχουμε να κάνουμε κάτι.»του είπε με παράπονο.

«Οκ,θα πας στο δωμάτιό μου,θα βγάλεις ένα κίτρινο τετράγωνο,και θα κανείς τις ασκήσεις που έχω για αύριο»την απάντησε.Εκείνη γέλασε ειρωνικά και μάζεψε τα πιάτα από το τραπέζι.

Το απόγευμα ήταν συνέχεια μέσα στο δωμάτιό της.Δεν βγήκε σχεδόν καθόλου.Διάβαζε για αύριο και δεν σήκωσε το κεφάλι της από τα βιβλία.

Το βράδυ έφτασε και εκείνη επιτέλους τελείωσε.Πήγε έκανε ένα μπάνιο και έφτιαξε κάτι να φάει.Επέστρεψε στο κρεβάτι της και κοιμήθηκε.Αύριο πρωί,θα συναντούσε και τον καινούργιο,που της έκανε εντύπωση,και θα τον γνώριζε σίγουρα,το κανόνισε.