အာ႐ုံတက္ခ်ိန္ အုန္းေမာင္းေခါက္သံ ၾကားသည္ႏွငိ့ အေမေရာ အထြန္းပါ အိပ္ယာမွ ထရေတာ့သည္ ။
"အထြန္း လာေတာ့ေလ ၊ အဲ့ ခရမ္းခ်ဥ္သီးေတြ ခဏထားခဲ့ "
အေမ့ေခၚသံၾကားေတာ့ အထြန္းက ခရမ္းခ်ဥ္သီးမ်ားကို ေရေဆးေနရာမွ ထလာသည္။
"ခ်မ္းလိုက္တာ အေမရယ္ "
"ခ်မ္းလို႔ မီးလႈံရေအာင္ ေခၚတာေလ "
ထိုအခါမွ အထြန္းက မီးပုံေဘးတြင္ ငုတ္တုတ္ေလးလာ ထိုင္သည္ ။
ေစာင္ကို တစ္ပတ္ပတ္ ၊ ကိုယ္ကို တတ္ႏိုင္သမွ် က်ဳံ႕ထားရင္းက လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ကို အသာအယာ ျဖန႔္ကာ မီးလႈံသည္။
"အထြန္း ေရေႏြးတည္လိုက္မယ္ေနာ္"
အထြန္း ေရေႏြးအိုးကို ေရျဖည့္ကာ မီးဖိုေဘးတြင္ ကပ္လ်က္ထားလိုက္သည္ ။
ေရေႏြးအိုးသည္ မီးအရွိန္ေၾကာင့္ ခဏ အတြင္းမွာပင္ ဆူလာေတာ့သည္။
အထြန္းလည္း ထိုင္ေနရင္းမွ ဗိုက္ဆာလာေသာအခါ ဟိုဟိုသည္သည္ လိုက္ၾကည့္ရင္း မီးဖိုေခ်ာင္သို႔ ေရာက္လာသည္။
မီးဖိုေခ်ာင္ကို တစ္ပတ္ပတ္ၾကည့္ၿပီးေသာအခါ အာလူး သုံးေလးလုံးကို ယူလာၿပီး မီးဖို ထဲသို႔ ပစ္ခ်သည္။
"အေမ အာလူးဖုတ္ စားမယ္မလား"
"မစားေတာ့ပါဘူး ၊ ဟိုဘက္က ေဆးလိပ္ေလးပဲယူေပး"
"ဟုတ္"
အေမက တစ္ပတ္လွ်ိဳထားေသာ ဆံပင္ရွည္ကို ျဖန႔္ခ်ၿပီး သစ္သားေခါင္းဘီး ျဖင့္ ပတ္ကာ ထုံးသည္။ ထို႔ေနာက္ အထြန္းကမ္းေပးေသာ ရွမ္းေဒါင္း တံဆိပ္ ေဆးလိပ္ကို လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းၾကား ဟန္ပါပါ ညႇပ္ကိုင္ကာ တစ္ဖြာခ်င္း ဖြာေတာ့သည္။
အထြန္းကေတာ့ မီးလႈံေနရင္းမွ အာေငြ႕တို႔ကို မႈတ္ထုတ္သည္ ။ ရာသီဥတုေၾကာင့္ တစ္ခါ မႈတ္ထုတ္တိုင္း အထြန္း ဆီမွ အေငြ႕ျဖဴျဖဴေလးမ်ားက လြင့္ခနဲ ။
ထို အရာကိုပင္ အထြန္းက သေဘာတက် ၾကည့္ရင္းရယ္သည္ ။
ေဆးလိပ္မေသာက္တတ္လည္း အေငြ႕ထုတ္လို႔ရပါတယ္ ။
ခဏ ၾကာေသာ အခါ အေမက အလႉသြားရန္ ျပင္ေတာ့သည္ ။ အထြန္းကေတာ့ အာလူးဖုတ္ မ်ားကို ပုဆိုး ခါးပုံစ ထဲ ထည့္ကာ တစ္လုံးၿပီး တစ္လုံးစားရင္းက အေမ့ကို ထိုင္ၾကည့္သည္။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
