"သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ဘာေတြလဲ"
"အေျခာက္နဲ႔ တြဲတာတဲ့လား "
"ေယာက္်ားအခ်င္းခ်င္းကြာ ၊ ႐ြံစရာႀကီး"
အထြန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ တတြဲတြဲ ျဖစ္ေနၾကသည္ကို အတင္းေျပာသူမ်ားကလည္း ေျပာၾကသည္။ ႏွာေခါင္းရႈံ႕သူမ်ားကလည္း ရႈံ႕ၾကသည္။ ေလွာင္ၾကသူမ်ားၾကလည္း ေလွာင္ၾကသည္။
ထိုသို႔ႀကဳံရတိုင္း အထြန္း ကိုမိုးကို အားနာရပါသည္။
"အထြန္း ဒီေန႔ ပန္းသြားဝယ္ရေအာင္"
"ပန္း"
"အင္း အထြန္း ပန္းႀကိဳက္တယ္မလား"
အထြန္း ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္မိသည္။ ႀကိဳက္တာေပါ့ အထြန္းပန္းေတြကို အရမ္းႀကိဳက္တာေပါ့။
ပန္းဥယ်ာဥ္ သို႔ေရာက္ေသာအခါ အထြန္းက ပန္းပင္မ်ားကို အနီးကပ္ လိုက္ၾကည့္သည္။
"ကိုမိုး ဘာပန္းဝယ္မလို႔လဲ"
"မသိေသးဘူး အတူတူေ႐ြးၾကမယ္ေလ"
စိုက္ခင္းပိုင္ရွင္ကေတာ့ အထြန္းတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္။
ႏွင္းဆီပန္းအိုးနားသို႔ ေရာက္ေသာအခါ ကိုမိုးက ခဏရပ္သည္။ အေရာင္အေသြး စုံေနေသာ ႏွင္းဆီတို႔သည္ ေမႊးႀကိဳင္ကာ သင္းသင္းပ်ံ႕ပ်ံ႕ပင္ ရွိေနသည္။
ႏွင္းဆီအျဖဴေရာင္တို႔က တစ္တန္း ၊ ႏွင္းဆီ အနီေရာင္က တစ္တန္း ၊ အဝါေရာင္ ၊ နီညိဳေရာင္ စသည္ျဖင့္ တစ္တန္းစီ စီထားေသာေၾကာင့္ အေရာင္အေသြးစုံေသာ ႏွင္းဆီခင္းသည္ မ်က္စိေအးစရာျဖစ္ေနသည္။
"အထြန္း ႏွင္းဆီပန္းလိုခ်င္လား"
"ဟင့္အင္း ၊ ကိုမိုး ႀကိဳက္ရင္ေတာ့ ယူေလ"
"ဘာလို႔လဲ အထြန္းရဲ႕ ၊ ႏွင္းဆီပန္း မႀကိဳက္လို႔လား"
"ဟင့္အင္း အထြန္းက ဆူးရွိတဲ့ပန္းကို မႀကိဳက္ဘူး"
ကိုမိုးသိလား ၊ အထြန္းကေလ ဆူးမရွိတဲ့ ပန္းေတြကိုပဲ သေဘာက်တာ။
ကိုမိုးက ေဘးဘီသို႔ လွည့္ပတ္ၾကည့္သည္။
"ဒါဆို စံပယ္ေရာ"
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
