နီးကပ်လာသောခြေသံက ညင်သာတိုးလျသော်လည်း အထွန်း ရင်ကတော့ ဆောက်တည်ရာမရပင် ခုန်နေလေသည်။ ကိုမိုး ဖြစ်စေချင်လိုက်တာ ဒါပေမယ့်လည်း ဟင့်အင်း မျက်လုံးဖွင့်မကြည့်ချင်ဘူး။
"အထွန်း"
ခေါ်သံကြားသော အခါမှ မျက်လုံးကို ဖြည်းဖြည်းဖွင့်သည်။ ပျော်ရွှင်မည်ဟု ထင်ထားသော်လည်း ကိုမိုးကို မြင်ရသော အခါတွင် ဝမ်းနည်းစိတ်က လှိုက်၍တက်လာလေသည်။
"အထွန်း မတွေ့တာကြာပြီ "
တကယ်မတွေ့ရတာ ကြာပါပြီ ။ အထွန်းသည် ကိုမိုးကို အချိန်အတော်ကြာစိုက်ကြည့်နေသည်မှာ မျက်တောင်ပင် မခတ်မိ။
"အထွန်း"
ခေါ်သံဆုံးသည်နှင့် ချက်ချင်းပင် မတ်တပ်ထကာ ပြေးဖက်လာသော အထွန်း။
ကျော်မိုးက အထွန်းကို အလိုက်သင့်ဖမ်းထားသော်လည်း အရှိန်ဖြင့် ဖက်လိုက်သောကြောင့် လူက နောက်သို့ပင် အနည်းငယ် ယိုင်သွားလေသည်။
ဒီကလေးက ဒီလောက်တောင် သတိရနေတာလား ။
"အထွန်းရေ "
တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ပင် ဖက်ထားသော အထွန်းသည် ထူးသံပင်မပြုနိုင်ဘဲ ငြိမ်သက်နေလေသည် ။ ကျော်မိုးက အထွန်း နောက်ကျောကို အသာအယာပုတ်ရင်း ပြုံးသည်။
"ဒီလောက်တောင် သတိရနေတာလား အထွန်းရဲ့"
စကားအဆုံးတွင် သတိထားမိသည်မှာ သူ၏ အင်္ကျီသည် အနည်းငယ် စိုစွတ်နေသည်ဟု။
"အထွန်း ငိုနေတာလား"
မေးမိမှပင် ပို၍သာငိုလာတော့သည် ။ တသိမ့်သိမ့် ရှိုက်ကာ ငိုနေသော အထွန်းကို ပြန်ဖက်ထားရင်းမှပင် ပျာပျာသလဲ မေးမိပြန်သည်။
"အထွန်း ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ဟင့်အင်း"
ရှိုက်သံတစ်ဝက်ဖြင့်ဖြေလာသော အထွန်းသည် ဖက်ထားသော လက်တို့ကိုမူ မဖယ်သေး။ ပို၍သာ တင်းတင်းကျပ်ကျပ်ဖက်လေသည်။
"အထွန်း ဘာလို့ငိုတာလဲ ၊ ဘာဖြစ်လာလို့လဲ"
"......."
"အထွန်း တစ်ခုခုဖြစ်လို့လား"
အချိန်အတော်ကြာ ငိုနေပြီးသော အခါတွင် အထွန်းသည် ဖက်ထားသော လက်တို့ကို ဖယ်ကာ ကိုယ်မှ ခွာသည်။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
