"အထွန်း လမ်းလျှောက်တာ သတိထားလေ"
လက်တစ်ဖက်မှ ကြာဇံကြော်ထုပ်ကိုကိုင်ကာ ၊ တစ်ဖက်ကလည်း ရေခွက်ကို ကိုင်ထားသော အထွန်း။
ခုန်ဆွ ခုန်ခွ ဖြင့် လမ်းလျှောက်နေသော အထွန်းကို ကိုမိုးက တားတော့မှ ဟုတ် ဟု တစ်ခွန်းဆိုကာ ငြိမ်သွားပြန်သည် ။
"ကိုမိုး မနက်ဖြန် မဏ္ဍပ်လာဦးမလား"
"မလာတော့ဘူး အိမ်မှာ အလှူရှိလို့လေ ၊ အထွန်း လာခဲ့ပါလား "
"ဟင့်အင်း ၊ မလာတော့ပါဘူး "
အထွန်း ခေါင်းခါပြလိုက်သည် ။ အထွန်း မလာရဲပါဘူး ။ ကိုမိုးတို့ အိမ်ကိုမပြောနဲ့ လမ်းထဲကိုတောင် မလာရဲဘူး ။
လေက တစ်ချက်ဝေ့ တိုက်လာတော့ အထွန်းတစ်ယောက် အေးလာတော့သည် ။
လမ်းတစ်လျှောက်လုံး မဏ္ဍပ်များကို ဖြတ်လာရသောကြောင့် နှစ်ယောက်လုံး၏ အဝတ်အစားများကလည်း စိုရွှဲနေသည် ။
အထွန်းချမ်းနေရင် ကိုမိုးလည်း အေးနေတော့မှာပဲ။
"ကိုမိုး အေးနေပြီလား ၊ အထွန်း ဒီနားကနေ တစ်ယောက်တည်း ပြန်လိုက်မယ်လေ"
"မဟုတ်တာပဲ ၊ အိမ်ထိရောက်အောင် လိုက်ပို့မှာပေါ့"
"အိမ်က အဝေးကြီး လိုသေးတာ ၊ ပြီးတော့ ကိုမိုးက အိ အထွန်းကို လိုက်ပို့ရင် အဝေးကြီး ပြန်လာနေရမှာ"
"ဘာဖြစ်လဲ အထွန်းရဲ့ ၊ ကဲပါ အိမ်အထိ လိုက်ပို့မယ်"
အထွန်း ခြေကို ဆောင့်ချလိုက်သည်။
မပို့ပါနဲ့ဆို၊ အထွန်းကို လိုက်ပို့ရင် ကိုမိုးတစ်ယောက်တည်း ပြန်နေရမှာ ။ အဝေးကြီးကို တစ်ယောက်တည်း ပြန်နေရတော့မှာ။
"ကဲ အထွန်း ခြေဆောင့်မနေနဲ့လေ ခြေထောက်နာမယ်"
"လိုက်မပို့ပါနဲ့ဆို "
အထွန်းက လက်နှစ်ဖက်ကို ပိုက်ကာ နှုတ်ခမ်းဆူရင်း အော်တော့သည်။
"ကဲပါ ဒါဆိုလည်း ကောင်းကောင်းပြန်နော် "
"ဟုတ်"
အထွန်း ခေါင်းသာ ညိတ်ပြလိုက်သည် ။
ကိုမိုးကို လက်ပြနှုတ်ဆက်ချင်ပေမယ့် လက်တစ်ဖက်မှာက မဏ္ဍပ်က ဝေထားတဲ့ ကြာဇံကြော် ၊ တစ်ဖက်မှာက ပိတောက်ပန်းနဲ့ ရေခွက် ဆိုတော့လည်း။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
