[ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း ဆြမ္းစားေဆာင္ အနီးတြင္ ကာလသား ၊ ကာလသမီးတို႔သည္ အိုးႀကီး အိုးငယ္မ်ားျဖင့္ ခ်က္ျပဳတ္ ျပင္ဆင္ေနၾကသည္။
အထြန္းက ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသို႔ ေရာက္ေရာက္ခ်င္းတြင္ပင္ ထက္ေအာင္ ကို ရွာသည္။
ဖိနပ္ကို လက္တစ္ဖက္က ကိုင္ ၊ ထီးကို တစ္ဖက္က ကိုင္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္လာေသာ အထြန္းကို ထက္ေအာင္ကေတာ့ အေဝးမွပင္ လွမ္းျမင္ရပါသည္။
"အထြန္း အေစာႀကီးပဲေရာက္လာတာလား"
"ဟုတ္ လကြယ္ေန႔ ေဈးပိတ္ရက္ဆိုေတာ့ ကူလုပ္စရာမ်ားရွိမလားလို႔"
"ကူလုပ္ေပးစရာေတာ့ မရွိပါဘူး ၊ အပ်ိဳလူပ်ိဳ အဖြဲ႕ေတြက ဆြမ္းေကြၽးတာဝန္ယူေပးထားတာပဲ "
"ဒါဆို အထြန္း ကူလုပ္စရာမရွိဘူးေပါ့"
"ေလာေလာဆယ္ေတာ့ နားပါဦး ၊ အခု ဆြမ္းစားေဆာင္ဘက္သြားၾကမယ္"
ထက္ေအာင္က အထြန္းထံမွ ထီးကိုလွမ္းယူသည္။
"ထီးေပး ၊ အကို ကိုင္ေပးမယ္ "
အထြန္းက ေခါင္းညိတ္ကာ ထီးေအာက္ဝင္ရင္း ထက္ေအာင္ေနာက္သို႔လိုက္သည္။ ဇရပ္သို႔ေရာက္ေသာ အခါ ထက္ေအာင္က ထီးကို အသာအယာ ပိတ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ထီးကို တံခါးေဘာင္တြင္ခ်ိတ္ရင္းအထြန္းလက္ထဲမွ ဖိနပ္ကို လွမ္းယူသည္။
"ရပါတယ္ ဖိနပ္ကို အထြန္း သိမ္းပါ့မယ္"
"ေပးပါ အတူတူသိမ္းထားေတာ့ ျပန္တဲ့အခါ ရွာရမခက္ေတာ့ဘူးေပါ့"
ထက္ေအာင္က ဖိနပ္ကိုယူကာ ေလွကားေထာင့္တစ္ေနရာရွိ အိတ္တစ္အိတ္ထဲသို႔ ထည့္ထားလိုက္သည္။
"ကဲ ရၿပီ ၊ ဇရပ္မွာ ခဏနားဦး ၊ ဆယ္နာရီေလာက္မွ ဥပုသ္သည္ေတြ ဆင္းလာၾကမွာ"
"ကိုထက္ကေရာ"
"အကိုက ဟိုဘက္မွာ လိုတာ သြားၾကည့္ဦးမယ္ေလ"
"အထြန္းလည္းလိုက္မယ္"
ထက္ေအာင္က ေခါင္းညိတ္ကာ အထြန္းကို လက္ကမ္းေပးသည္။
အထြန္းက ထီးကို ယူကာ ထက္ေအာင္၏ လက္ထဲသို႔ ထည့္သည္။
"ထီးေတာင္းတာ မဟုတ္ဘူးေလ အထြန္းရဲ႕ "
"ဟင္ ဘာေတာင္းတာလဲ "
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
