"သူ႔သားက ေျခာက္ေနတာတဲ့"
"ကုသိုလ္ကံ အေၾကာင္းတရားေပါ့ဟယ္"
"ေအးေလ ဝဋ္ေႂကြးေတြ"
အထြန္း မၾကားခ်င္ေသာ စကားမ်ားျဖစ္ေသာ္လည္း ပီပီသသ ပင္ ၾကားလိုက္ရပါသည္။
ေစတီဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူကာ ဘုရားရွိခိုးေနေသာ
အေမကေတာ့ ၾကားဟန္မတူ ။
အေမ ဘုရားရွိခိုးၿပီးသည္ ႏွင့္ အထြန္း အေမ့ အနားသို႔ ကပ္သြားလိုက္သည္။
"အေမ အထြန္းတို႔ ျပန္ၾကမယ္ေလ"
အထြန္း အသံတိုးတိုးျဖင့္ ေျပာလိုက္ေတာ့ အေမက ေခါင္းညိတ္သည္။
"ႀကီးႀကီးတို႔ အေအးေသာက္ပါဦး"
ထမည့္ ဆဲဆဲမွာပင္ ရင္းႏွီးေနေသာ အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္ေတာ့ အထြန္းဆီသို႔ ကမ္းေပးလာေသာ အေအးခြက္ တစ္ခြက္။
"အကိုထက္ေအာင္ "
အေအးခြက္ဗန္း ကို ကိုင္ထားေသာ အကိုထက္ေအာင္က ရင္းရင္းႏွီးႏွီးပင္ ၿပဳံးျပလာေတာ့ အထြန္းလည္း ျပန္ၿပဳံးျပရင္း အေအးကို လွမ္းယူလိုက္သည္။
ျပန္ဖို႔လုပ္ေနေပမယ့္ လက္ထဲေရာက္လာၿပီပဲ၊ ေသာက္ရေတာ့မွာေပါ့ ၊ ၿပီးေတာ့ မေသာက္ရင္ အလႉရွင္က စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရမွာ ။
အလႉရွင္ ဒါနေျမာက္ေအာင္ ေသာက္လိုက္ပါ့မယ္ေလ။
အထြန္းက မတ္ခြက္ ျဖင့္ အျပည့္ထည့္ထားေသာ သံပုရာရည္ကို တစ္ႀကိမ္တည္းပင္ ေမာ့ေသာက္လိုက္သည္။
"အကို "
"ဪ အထြန္း ထပ္ထည့္ပါဦးလား"
"ဟုတ္"
မျငင္းပါဘူး ၊ အလႉရွင္က ေစတနာနဲ႔ တိုက္တာပဲ ။ ကိုမိုးက လြဲရင္ အျခားသူေတြဆီက မစားမေသာက္ ခ်င္ေပမယ့္ ဒါက အလႉပဲ။
ဒုတိယအႀကိမ္ေရာက္လာေသာ သံပုရာရည္ကို ေသာက္အၿပီးတြင္ေတာ့ အထြန္း ဗိုက္ပင္ျပည့္သြားၿပီ။
"အထြန္း ျပန္ခ်င္ေနၿပီဆို"
"ဟုတ္"
အေမ ေျပာသံၾကားမွ အထြန္းလည္း ခြက္ကို ေသခ်ာ ျပန္ေပးလိုက္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။
YOU ARE READING
ပုလဲတို့ဖြင့်ဖွဲ့သီသော ( Completed)
Romance"ကံ့ကော်ဆိုတာ မပြောင်းလဲတဲ့ချစ်ခြင်း သက်သေ"
