Blood of Roses (Mafia Series 3)

Chapter 23

Chapter 23
Impostor

Pressured and tensed. Yan ang mga naramdaman ko nang nagdaang araw. Everything's became dark for me, again.

"Diego... busy ka mamaya? I asked him one day. Nahahalata kong palagi nalang siyang busy. Mag di-desyembre na at kasing lamig na siya ng simoy ng hangin.

Naging maingat ako. Naging maayos pag aaral ko dahil sa plano kong makapasok talaga sa tunay na paaralan.

"Yeah.." he answered me lazily. Ngayon, parang gusto ko nang malaman kung ano bang misyon ang kanilang ginagawa? Bakit palagi nalang siyang pagod at inaantok?

I sighed and crossed my arms.

"Hmmm..fine. Mag m-mall sana ako mamaya at magpapasama sayo."

"Dalhin mo na lang ang mga body guards natin. Take care your self.." hinila niya ako at hinalikan sa pisngi.

Nangunot ang aking noo. Why there's something's weird?

"O-Okay.." mapait akong ngumiti at umiwas. Tinitigan ko ang kamay niyang nakahawak sa aking baywang. Nasa library kami ngayon. Malakas ang loob naming gawin ito dahil wala naman si Don Cleo...but..

Biglang bumukas ang pintuan at isang seryosong Don Cleo ang pumasok. Nahuli kami mismo sa aming posisyon.

"Son..." ngumisi si Don Cleo. Nanlamig ako at unti unting tumayo. Parang mabubuwal ako dahil sa takot at...kahihiyan. Fuck!

"Don Cleo..." malamig na wika ni Diego. Ni hindi natakot sa presensya ni Don.

Kinagat ko ang labi. Pasimple akong ngumuso at nilibot ang tingin sa paligid. Narinig ko ang usapan nila na tila ba ay importante. Tumingin ako kay Diego at inaasahan na titigan niya rin ako ngunit hindi iyon nangyari...

Nakangisi siyang kinakausap si Don Cleo.

Nakakadismaya ang kanyang kalamigan sa akin. Why so sudden?

Huminga ako ng malalim at lumabas nalang ng library.

Hindi ko maitimbang ang lahat. Siguro, parang normal lamang iyon kay Don Cleo ang nadatnan niya kanina.

Pumasok ako sa kuwarto kung saan ang mga litrato ng huling reyna ng mga Mafia.

Hinaplos ko ang pangalang Toronjil..

"Sino ka nga ba Melissa?"

Wala akong ginawa nang araw na iyon. Tinatawagan ako ni Felix sa cellphone araw araw. Si Addelyn, ay parang normal nalang rin bukod sa tinuturing niya akong amo....pero hindi na kaibigan. Si Diego..wala. Civil ang pakikipag usap niya sakin. Parang tinuturing na kapatid. Wala na yung kalambingan niya sakin.

Bawat araw, nalalagas ang pakikitungo niya sa akin. Habang ako... unti unti akong naging malungkot at tahimik nalang sa tabi. Hindi ko na kailanman na kausap o nagparamdam pa si papa.

Gusto ko sanang may malaman pa.

"Uhm..Don Cleo..where's Diego?" isang araw tanong ko kay Don Cleo nang napansing nawawala na naman si Addelyn.

Ngumisi siya sakin. "Alam mo anak.. ngayon alam ko na kung bakit pa balik balik doon sa Samar si Diego. Kilala namin ni Diego ang babaeng iyon... mahal niya..mahal ko rin.. gaya nang pagmamahal ko sayo."

Nangunot ang aking noo. Umiwas ako at parang kinabahan.

"Okay..Puwede ba akong lumabas dad? Tagal ko na rin na hindi nakalabas po."

Humalakhak ito.

"Ofcourse! You are free now hija! May tiwala ako sayo. Alam ko naman na nadala ka na."