Blood of Roses (Mafia Series 3)

Chapter 3

CHAPTER 3
Blood Of Roses

Dahil nga hindi ako makalabas sa lugar na ito na punong puno ng hightechs na bagay, sinunod ko nalang ang mga gusto nang Don Cleo. Tuwing umaga ay nauumay ako sa tahimik na paligiran. Nakakaumay ang pakikinig sa masuyong sonata na nagmula sa malaking plaka nila. Nakakaumay rin ang araw araw naming sabay sabay na pag kain sa hapagkainan. Ni hindi ako makakain ng maayos,masyadong tahimik at pormal. Hindi naman sa lumaki akong magulo kundi dahil sa hindi ako sanay sa mga taong ito.

"Saan mo gustong mag aral anak?"

Ngayong araw hindi namin nakasabay si Diego. Nakakapanibago dahil bawat araw ko ay palagi siyang nauuna sa hapag,pormal na pormal habang seryoso na namang nakatitig sakin. Ngayon naman, wala siya.

"Kahit saan.." buong diin kong tinusok nang kutsilyo ang beef steak.

"Pa lipat lipat ka nang paaralan dahil palipat lipat rin kayo noon di'ba?"

"Bakit kapa nagtatanong kung alam mo naman pala ang lahat tungkol sakin?"

Huminga si Don Cleo nang malalim at sumimsim sa kape. "I just want us to....talk."

"We're already talking." Kung nandito si Diego,baka sigurong nababara o napapagalitan na ako.

Umiwas ako, "Gusto kong lumabas sa lugar na ito kahit isang beses sa isang linggo man lang. I feel like a prison here."

"We're just taking care of you Mystique.

"With whom? Coz' all I remember you killed my parents! I saw it!"

"They are not your family!" He raised his voice for the first time. Tila naiinis na sa pagsisinuplada ko. Natameme ako dahil doon. I felt fear to him.

Ang galit niyang mata ay unti unting napawi at lumamlam nang matagal niya akong tinitigan.

"I-I love your mother so much, Mystique.I hope you'll understand,I'm doing this for you.Shop later...with no body guards. You are my daughter,I trust you. Do not betray me...dahil paparusahan kita kahit anak kita."

Nilisan niya ang hapagkainan. Iniwan niya akong natigalgal. Naluluha ang aking mga mata.

Sino sila para katakutan ko?! Paano kung patibong lang pala ang lahat na ito? Paano ako magtitiwala kung hindi ko pa sila gaanong kilala? Paano kung nagsisinungaling sila sakin?

Marahas kong pinalis ang aking mga luhang lumandas. Parang nag iisa ako sa mundong ito. Ang mga huling sandali nang aking kinilalang magulang ay paulit ulit akong dinadalaw sa aking panaginip. Nakakaramdam ako nang takot sa mga taong nasa paligid ko.

They are killers. One time I saw Don Cleo and Diego shot a man to his head. Sa mismong bakuran nang hideout na ito. See? They are not a good people. Paano ako magtitiwala? They are Mafias at walang mabubuting Mafia sa mundong ito!

Parang lumulutang ako habang humugot nang kung anong damit sa magarang aparador ko. Nang hilahin ko iyon, tsaka palang iyon naging klaro sa aking paningin.

It's a bloody red dress. Hantad ang likuran ko at V neck ang harapan. I maybe eighteen years old but I have a watermelon size boobs.

Naligo ako. Pagkatapos kong lumublob sa amoy strawberry na tub ay nagtapis ako nang tuwalya. I grab the branded lotion and swipe it on my body. Kinulot ko ang buhok at sinuot itong damit na ito. Tumaas ang aking kilay nang makita ang aking kabuuan.

I am wild and free. No one will rule my life but me. Not Don Cleo, not even Diego.

I lazily storm out in my room. Sa ilalim ng hagdan ay may tinawagan si Don Cleo, he sighed when he saw me. He off the call and face me.