Blood of Roses (Mafia Series 3)

Chapter 1

CHAPTER 1
Welcome Home

Guns? Blood? Tears? Pain? Lies? Will you believe if I'll tell you that words are just simple and common for me?

Lumaki ako na  sanay makakita ng mga baril. Lumaki akong sanay makakita ng dugo at bakbakan. Lumaki akong nagtatago sa isang sulok at kinukubli ang pag iyak, because in our world? Tears are'nt exist. Lumaki akong sanay sa sakit. Lumaki akong puno ng kasinungalingan ang mga nakikita at naririnig ko.

Sa labas ay panay ang pagkulog at pagkidlat. Sumuksok ako sa pinakagilid at tinakpan ang tenga. Ayokong marinig ang pag aaway ng ama ko at ina.

Bloomeria ,anak, papa will come back, ipapasyal kita sa gusto mong amusement park,ibibili ko lahat ng gusto mo.

I cringed remembering those memories I want to forget. Promises are made to be broken. Ayoko na umasa sa mga pangako ni papa na palaging napapako.

Wala akong permanenteng paaralan. Palipat lipat kami ng bahay. My papa's work is horrible. My childhood life is'nt perfect. It was filtered with blood and bad memories.

At ngayon ang naririnig silang nag aaway ay nagbigay kaba sa akin.

"When will you stop Ricardo?!" Mama's eyes dripping with tears. Nanginginig akong nagtatago sa gilid ng pinto.

"Bakit Alissa? May alam kabang bubuhay satin? Alam mo naman kung ano itong napasukan ko! Once I'll back out...I'm dead. We are all dead!"

Parang nabuhusan ako ng malamig na tubig. I almost taste my fears. Kumalabog ang puso ko sa takot at kaba. Mga natural na kaba na noon paman ay nararamdaman ko sa ganitong eksena na aking nasasaksihan.

I am eigteen  but I think...wala na akong oras maging simpleng tao katulad ng iba. My time is limited. My decisions did'nt exist. My dreams faded because of my dad's dark work.

Minsan, gusto ko nalang tumakas. Mapag isa sa isang lugar na gusto ko. Magagawa ko ang bagay na ni minsan hindi ko pa nagagawa.

I know how to handle a guns. I know how to pull a trigger. I know how to kill. I know how to turn tables. And I know I how I hate myself.

"Bloom!" mama shouted while crying. "P-Pack your things.."

Sa isang bahay namin na madilim. Halos hindi ko makita ang mga nangyayari. Nag eempake si mama at papa. Kakatira lang namin sa bahau na ito at kakapasok ko lang sa bagong eskwelahan ko ulit...eto na naman kami.

When it will stop? Kailan sila mapapagod? Mapapagod pa ba sila kung buhay na nila ang nakataya? Because if you will ask me if I'm tired running for my life...I will fucking say fucking yes.

Damn...It..

I gasped softly and grabbed all my things. Padaskol ko lahat iyong nilagay sa maletang nakahiga sa sahig. Wala akong pake kung may makalimutan ako. Wala naman akong bagay na inaalagan. Kundi...ang sarili ko lang.

We left the creepy house. Basa kaming pumasok ni mama sa sasakyan ni papa na bago. It worth million, I bet.

Habang nagdadrive si papa sa kasagsagan ng napakalas na ulan..may kausap ito sa cellphone. I exhaustedly look outside. I felt my mama kissed my hair. I closed my eyes so my tears won't fall.

May nararamdaman akong hindi ko masabi. Habang umiiyak si mama sa tabi ko. Habang si papa may kausap sa kanyang cellphone...may guwang akong naramdaman sa dibdib ko.

This is the end? My heart hurt.

Napalunok ako dahil sa nagbabarang luha sa mga mata. Hindi ako nagkamali, dahil tulad ng dati, may humarang na mga sasakyan sa amin.

Napamura si papa. This time no one help us. Sa kagustuhan ni papa na makaalis sa impyernong napasukan, may kumanta at ito ang bunga.

Never trust anyone.

Dahil kahit nakarating kana sa tuktok, may isang tutulak sayo pababa. Kahit sa iyong paglipad na mataas, merong titira sayong bato para ikaw ay lumagapak.

Nagputukan. Narinig ko ang pag ungol ni papa at mama. When I opened my eyes...I saw blood dripping down from their dead bodies. Wasak ang salamin ng aming kotse. Napahagulhol ako at siniksik ang katawan kahit alam kong makikita ako.

Sa dilim mula sa labas, nakita ko ang pag ilaw sakin ng mga armado.

"The search is over.." I heard a husky voice.

Dahil sa sari saring nararamdaman at sobrang kaba..sumuko ang aking katawan.

~~~~~~~

Masakit sa mata ang liwanag. Tila nag uudyok ito sa akin na gumising. Napakurap kurap ako at natulala. Nang mag flashback sa aking isipan ang mga nangyari kagabi,napabalikwas ako ng bangon.

Halos lumuwa ang mata ko nang makitang nakapanty nalang ako! My wet dress last night ay wala na!

Sa sobrang gusto kong makaalis..tinakbo ko ang pintuan! It's lock!

"Shit!" naiiyak ako ng maalala ang patay na katawan ng magulang.

"O-Open the fucking door!" I shouted.

Kinalampag ko iyon ng kinalampag pero walang nagbukas.

"Sinong naglock sakin dito?!" Nakita ko ang malaking lock mismo na nakakandado. Parang natatakot na makatakas ako.

"Open this damn door! You fucking assholes!" halos mapaos ako sa kakasigaw.

"Narito lang ako sa likod mo. No need to shout.."

Napasinghap ako ng marinig ang boses sa aking likod. Otomatiko kong enikes ang aking braso sa aking walang saplot na pang itaas!

Nanlilisik ang mga mata ko ng makita ang lalaki na nasa harapan ko. Woth his with polo, and black slacks he looks a sugar daddy. A tall , moreno and handsome sugar daddy. Fuck.

"W-Who are you..." umatras ako ng walang tigil ito sa paglapit sakin. Naramdaman ko ang pintuan sa aking likuran.

Nangangatal ang buong katawan ko. Ramdam ko ang pag umid ng dila ko at pag nginig ng labi.

Suddenly,his thumb cupped my chin. Hindi ako makatingin sa lalaking ito. His eyes were like a magnet.

Halos malasahan ko kung gaano siya ka delikadong tao. Posible rin na sila ang pumatay kina mama at papa.

Sinubukan ko siyang tuhurin pero napigilan nito ang tuhod ko! Nanlaki ang mata ko!

Pininid ako nito lalo sa pinto.

" Feisty.." He smirked.

"Fuck you!" I hissed.

His lips rose. "Don't request something like that...welcome home..little sister.."

Ang paghaplos ng kanyang hintuturo sa aking pisngi at ang pagbulong nito sakin ay napaka erotiko.

Pero nang marinig ko ang sinabi nito napagitla ako..

"No.." umiling iling ako.

Ngumisi ito.. "I bet you forgot me." lumayo ito sakin at pinasadahan ako ng tingin. "Your brother Dan Geigo Maxima.Welcome home Mystique."

"No..." umiling iling ako hindi makapaniwala.