In Love With The Badboy

Hoofdstuk 5

*Chloë*

Ik loop samen met Dylen naar mijn kluisje en ik open hem terwijl hij tegen de kluisjes leunt en wacht tot ik klaar ben. Ik pak mijn jas uit mijn kluisje en doe de beanie van Dylen af. Ik doe de mijne op en klap mijn kluisje dicht. "Je had zelf gewoon een beanie bij?!" vraagt hij verontwaardigd als hij ziet dat ik mijn eigen beanie op heb. Ik knik lachend, steek mijn tong naar hem uit en doe zijn eigen beanie over zijn hoofd heen.

Ik zeg mijn vrienden gedag en geef ze een afscheids knuffel. Ik loop naar mijn fiets waar ik mijn tas op mijn rekje zet en stop mijn oortjes in mijn oren. Ik zet thinking out loud op en stap op mijn fiets. Ik heb wind tegen en ook nog eens miezer.

Ik stap zuchtend van mijn fiets en zet hem in de schuur die ik weer op slot doe. Ik heb net wind tegen gehad, dat haat ik echt.Waarschijnlijk zijn mijn ouders al thuis. Ik loop naar binnen toe en begroet mijn ouders die aan de keukentafel iets aan het overleggen zijn. Als ze me zien vallen ze stil, wat voor mij een teken is om aan tafel te gaan zitten. "Lieverd vanavond komt een collega van ons eten, hij komt met zijn vrouw. We willen dat je jezelf bezig houd op je kamer." Zegt mijn moeder.

Ik knik. Dit komt wel vaker voor, mijn ouders hebben een eigen bedrijf opgezet wat heel goed loopt. Het enige probleem is dat ik altijd die kinderen bezig moet houden en een stom jurkje moet aantrekken. Ik háát jurkjes. Ik doe er wel een aan voor mijn ouders omdat ze anders teleurgesteld zijn. Gelukkig zijn er nu geen kinderen mee. Plus ik hoef nu dus geen jurkje aan en kan mijn eigen ding doen. Het stomme is dat de kinderen bijna altijd jongens zijn.

Ik knik en sta op. Dan komt er een briljant idee in me op. "Mag ik anders naar een vriend van me?" Vraag ik hoopvol. Ze denken even na, kijken elkaar aan en knikken. Ik glimlach tevreden. "Hoelaat moet ik thuis zijn?" Vraag ik blij. "Uhm uiterlijk half 11 lijkt me wel een goede tijd." Knikt mijn vader. Ik knik en bedank ze.

Ik loop naar boven en plof op mijn bed. Wie zal ik bellen? Luke? Nee dat durf ik niet te vragen, denk ik. Ik kan het altijd proberen. Ik pak mijn telefoon en ga naar mijn contactenlijst. Ik scrol naar beneden tot ik luke heb gevonden en klik op bellen.

Hij gaat een paar keer over. Piep...piep... piep..

"Met Luke." Zegt zijn stem in mijn oor.

"Hey Luke, met Chloë." Reageer ik licht nerveus terug.

"Hey Chloë, waarom bel je?" Vraagt hij nieuwsgierig.

"Ja.. ik.. uhm. Ik vroeg me eigenlijk af of ik vanavond na het eten naar jou kon komen. Mijn ouders hebben hier thuis een etentje en ik mocht naar een vriend toe. Dus ik dacht ik bel jou eerst." Zeg ik zenuwachtig ratelend.

Hij grinnikt. "Uhm ik kan het wel even vragen. Mijn ouders zijn vanavond weg, naar collega's ofzo." Ik hoor hem weglopen en hard mam roepen. Ik glimlach.

Als het niet mag is het wel falend. "Hey uhm hier ben ik weer. Het mag als we het niet te laat maken. Eet je thuis of niet? Anders kunnen we ook wel hier iets maken. Als je dat zou willen?" Vraagt hij.

"Ja hoor lijkt me leuk. Wanneer kan ik komen?" Vraag ik glimlachend.

"Uhm je kan nu komen, mijn ouders zijn net vertrokken."

"Ja is goed. Ik kom eraan. Tot zo." Ik hoor nog een tot zo en hang dan op.

Ik pak mijn mobiel en sleutel. Ik loop naar beneden en zie mijn ouders de tafel dekken. "Mam ik ben weg ik ben half 11 terug." Ze knikken en glimlachen. Ik trek mijn lievenlings beanie over mijn hoofd en begin te lopen naar luke zijn huis. Het is maar 7 minuten lopen. Hij woont in dezelfde straat.

Als ik voor zijn huis sta, bel ik aan. Na een tijdje gaat de deur open en zie ik een blije Luke in de deuropening staan. "Kom binnen mevrouw Mallens." Zegt hij met een netjes accent en maakt een buiging. Ik grinnik. "Dankuwel meneer Hemmings." Zeg ik net zo kakkerig terug. We lachen en ik doe mijn jas uit die ik aan de kapstok hang.

Ik loop Luke achterna de keuken in en zie dat hij vanalles heeft klaargezet. Ik kijk er nieuwsgierig naar en ineens word het zwart voor mijn ogen. Ik voel een warme adem in mijn nek en ik krijg kippenvel. "Het is een verrasing, je mag nog niet kijken." Fluistert hij in mijn oor. Ik krijg er nog meer rillingen van en knik zacht. "Goed, hou nu je ogen dicht en pas openen als ik het zeg" zegt hij streng. Ik knik en hou mijn ogen stijf dicht als hij zijn warme handen weghaalt. Hij plant een klein en licht kusje op mijn wang die meteen rood word en begint te tintelen. Ik hoor voetstappen die voor me stil staan en ik voel twee handen op mijn heupen.

Ik voel dat ik word opgetilt en op iets word gezet. Ik denk dat het het aanrecht is. Ik voel een hand op mijn wang die een haarlok wegveegt. Ik voel een adem op mijn gezicht en dat iemand tussen mijn benen staat. "Je bent zo mooi." Fluistert Luke. Ik open mijn ogen en zie hoe dichtbij hij staat.

Ik staar in zijn blauwe ogen en hij staart terug. Ik zie zijn blik afdwalen naar mijn lippen en ik bijt op mijn lip. Nu schiet zijn blik meteen weer naar mijn ogen. "Niet doen." Fluistert hij. Ik glimlach ontdeugend. "Wat? dit?" En ik bijt weer op mijn lip. Hij knikt en komt nog iets dichterbij.

"That turns me on." Fluistert hij hees in mijn oor. Ik glimlach en kom ook iets dichterbij. "Misschien is dat mijn bedoeling." Fluister ik terug. En met die woorden drukt hij zijn lippen zacht op de mijne. Ze gaan zacht tegen elkaar aan. Zijn lippen zijn echt zacht. Ze zijn zo zoenbaar.
Ik leg mijn handen in zijn nek en speel met zijn zachte, blonde haren. Hij legt zijn handen op mijn heupen en opent zijn mond. Hij streelt met zijn tong mijn lip en ik open hem twijfelend. Hij laat zijn tong rustig naar binnen gaan en vind mijn tong. Ze draaien rondjes om elkaar heen en Luke drukt me dichter tegen zich aan.

Ik trek terug voor adem en open langzaam mijn ogen. Ik kijk in zijn ogen die twinkelen en weet zeker dat de mijne dat ook doen. "Wow." Fluistert hij zacht. Ik knik en glimlach. Dat was echt de beste zoen ooit. Ik heb nog nooit zoveel gevoelt tijdens een zoen.

"Chloë mag ik je iets vragen?" Vraagt Luke als we samen buiten in het gras liggen naar de sterren te kijken. We hebben net pannekoeken gegeten."Ja hoor." Antwoord ik. "Waarom zoende je terug?" Vraagt hij zacht. Hier schrik ik van. Moet ik hem de waarheid zeggen? Of gaat hij me dan uitlachen? "Beloof je me niet uit te lachen?" Vraag ik zacht terwijl ik rechtop ga zitten. Hij knikt en gaat ook rechtop zitten waarna hij mijn hand pakt.

"Uhm ik vind je al lang leuk." Zeg ik zacht terwijl ik naar beneden kijk. Ik voel twee vingers die mijn hoofd omhoog tillen. "Dat komt mooi uit. Want ik jou ook al lang." En met dat drukt hij zijn liplen voor de tweede keer op die van mij deze avond.

Gelukkiger kan ik niet zijn.

♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡

Hiiiii. Ik uhm tja. Sorry dat ik ff niet heb geüpdatet ik was ziek. Dus sorry :)
Als je in het verhaal wil komen zeg het dan! :)

Vote?♥

Comment?♡

Follow?♥