Bölüm şarkısı: Hüsnü Arkan & Birsen Tezer /Öyle bir rüya🖤
(Lütfen dinleyerek okuyun)
Bu arada...
Finale...
Son...
2 bölüm...
Kitabın kilit noktası, bundan sonraki iki bölüm olacak.
Düşüncelerinizi çok merak ediyorum.
Neyse neyse, hadi bunu okuyun, onları sonra konuşuruz. "))
*
Hani der ya Özdemir Asaf, şiirinde:
" Daha doymamışız yaşamasına,
Günlerimiz dün bir, bugün iki,
Sakın bir şey bırakma yarına,
Yarın yok ki. "
Evet; yarın yoktu, yarınımız yoktu. Bugündeydik belki, ancak yarın için elimize garantimiz verilmemişti.
An dedikleri şey bu olsa gerek...
Olduğun mekanı, içinde bulunduğun zamanı yaşa. Çünkü bu an, bir daha karşına bu şekilde çıkmayacak.
Sana bunun telafisini yapabileceğin bir başka zaman verilmeyecek.
Sen, telafi edebileceğini düşüneceksin, buna inanacaksın ama hiçbir zaman boş çırpınışlarının, kaybettiğini geri getirmediğini fark edemeyeceksin belki.
Fark ettiğinde ise hiçbir önemi kalmayacak...
Hayatımı hep bugün için yaşamıştım. Öyle olması gerektiğini düşünüyordum.
Sevdiğim şeyleri, sıkılmayı bile bile göze alıp bahane aramak yerine daha da çoğaltmıştım. Bazı insanlar, çabuk bıkardı her şeyden. Ben ise tam tersi, zevklerimi hiç yarı yolda bırakmadım.
Belki şanssızdım, bana yol gösterebilecek bir anne ve babam olmadığı için. Ama bundan hiç gocunmadım. Ne istediysem onu yaşadım, ne istemediysem onu yaşamamak için uğraştım.
Yanlışlarım, doğrularımı kirletmedi hiçbir zaman; izin vermedim.
Benim doğrum, yön değiştirmeye müsaitti fakat irdelenmeye ait değildi.
Kendimi değiştirmek ya da dosdoğru yapmaktansa, içimdeki hissi yansıttım hep karşıma.
Kısacası, neredeysem ve ne istersem onun için mücadele etmeye çalıştım.
Bugün için savaşmak zorunda kaldım.
Çünkü yarınım yoktu!
Yarım saattir yalvarmaktan bezmiş bir şekilde teyzeme karşı son çırpınışlarımı sergiledim. "Lütfen teyze, lütfen, lütfen, lütfen, lüt-..."
"Of tamam Miray, tamam! Sadece iki saat..."
Ellerimi sevinçle çırpıp başımı salladım." Söz, sadece iki saat."
Mert ile birlikte bir yere gidecektik, nereye gideceğimizi ben de bilmiyordum, bu yüzden de teyzemden izin almaya çalışıyordum. Akşam olduğu için pek izin verme taraftarı değildi ama yarım saattir döktüğüm dile artık dayanamamıştı.
YOU ARE READING
Ay Işığında Buluşalım|Texting
Short Story"Aşk, yaşattığı kadar öldürüyor demiştin. Peki, biz neden yaşadığımızdan fazla öldük sevgilim?" * Bir şarkıda buldum seni. Hiç bıkmadan defalarca başa sardığım o eşsiz nakarat kısmı var ya; ilk orada öptüm...
