Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Yifei, her şey yolunda mı?"
Ne kadardır tek uzvumu bile hareket ettirmeden telefonumun siyah ekranına baktığımı bilmiyordum ancak sağ tarafımdan gelen ses üzerine asıl gerçekliğe dönmüş ve başımı ona doğru çevirmiştim. Koyu gözleri, gözlerimin ve parmaklarım arasında sıkıca tuttuğum telefonun arasında gidip geliyorken sertçe yutkundum.
"Jeno..." ,dedim kısıkça.
Jeno'nun bakışları gözlerime odaklandığında sesimdeki o çaresiz tonlamayı gizleyememiştim çünkü düşüncelerimin sakin kalmamı engellediğini biliyordum, göğsüm daha hızlı inip kalkmaya başladığında da buna ikna olmuştum.
Hemen elimin altında duran kağıdı Jeno'ya uzattığımda ise önüme gelen saçımı kulağımın arkasına sıkıştırıp yerimden doğruldum.
"Ben... Benim gitmem gerek."
Çantamı alıp omuzlarıma astığımda ne yapacağımdan ya da ne yapmak istediğimden emin değildim, Jinu ile buluşmamam gerekiyorsa buluşmamalıydım ancak ben diğerleri gibi değildim. Tesadüflere inanmıyordum, bu işin düşünmeden hareket etmeme sebep olduğu için rahatsızdım. Gülüp geçemeyecek kadar hem de.
"Yifei, bekle."
Henüz adım atamadan önümde dikilen beden ile çantamın kayışlarını sıkıca tuttuğumda tüm hücrelerime hâkim olmaya çalışan o duyguyu kontrol etmem çok zordu.
"Gitmem gerek, Jeno. Ben... Ben ne yapacağımı-"
"Beni dinle."
Sözlerimi kesti ve yeniden hareketlenmek istediğimde gittiğim yöne adım atıp beni bir kez daha durdurdu. Gözlerimi gözlerine çevirmeme sebep olduğumda nasıl bir ifade takındığımı bilmiyordum. Jeno bunu umursamadı ve onu dinleyeceğimi anlamış gibi devam etti.
"Son zamanlarda olan bu olaydan haberim var ve bu ciddiye alman gereken bir şey olabilir."
Tahminlerim pek farklı değildi, tüm insanlar böyle düşünüyordu: Jeno da dahil. Gerçi, neden onun farklı bir düşünceye sahip olabileceğini düşünmüştüm ki? Ağrımaya başlamış boğazımı umursamamaya çalışsam da parmaklarım kayışları sıkmaya başladı, bakışlarımı ondan ayırıp yeniden gözlerine döndüğümde konuştum.
"Nasıl gözüktüğünü biliyorum Jeno."
Bir ayağım istemsizce yere vurmaya başladığında Jeno'nun bakışları farklılaştı, dikkat kesilmişti bana.
"Okuldaki birkaç kişi abartır, etrafındakiler bu cümlelere inanır ve sonunda herkesin gözünü boyarlar. Süper kahramana inanıyor olabilirsin ancak ben bu saçmalığa en başından beri inanmıyorum."
