Κάποτε το 1918 #TYS2023

Κεφάλαιο 6⁰

Ο Γιάννης έτρεξε δίπλα της και προσπάθησε μαζί με τον Πέτρο να τη σηκώσουν.

"Σταματήστε." Φώναξε ο Λοχαγός και οι δύο άντρες έμειναν ακίνητοι. "Αν δεν τερματίσει μόνος του, θα αποκλειστείτε."

Η Λουΐζα κάθισε και κοίταξε τους αντιπάλους της να την προσπερνούν και να τερματίζουν πριν από εκείνη.

"Ο Πιπεράκης έπεσε επίτηδες πάνω του!" Φώναξε ο Ιωαννίδης και στάθηκε μπροστά από τη Λουΐζα.

Οι φοιτητές που θα συμμετείχαν στον επόμενο γύρο είχαν μείνει στη θέση τους αβέβαιοι για το τι έπρεπε να πράξουν. Ο Λοχαγός τους κοίταξε έξαλλος.

"Τι περιμένετε;! Ειδική πρόσκληση για να συνεχίσετε;! Μπρος!" Φώναξε εξοργισμένος και διστακτικά όλοι τους ξεκίνησαν να τρέχουν. Όλοι εκτός από τον Πιπεράκη, ο οποίος πριν καν φωνάξει ο Λοχαγός είχε γίνει καπνός. Ο Ιωαννίδης βοήθησε τη Λουΐζα να σταθεί στα πόδια της. "Τι κάνεις εκεί, Ιωαννίδη;!"

"Τον βοηθάω, αφού δεν το κάνετε εσείς!"

"Λούη, είσαι εντάξει;" Ρώτησε ο Πέτρος και η Λουΐζα κατένευσε. "Επιστρέφω." Είπε κι έτρεξε να προλάβει τους αντιπάλους τους.

"Μπορείς να περπατήσεις;" Ρώτησε τη Λουΐζα ο Στέλιος.

"Ναι." Απάντησε με βραχνή φωνή και απομακρύνθηκε από τον Στέλιο.

"Ιωαννίδη, μετά το τέλος της άσκησης θα κάνεις το γύρο της Ακαδημίας σαράντα φορές! Με άκουσες;!" Έκανε οργισμένος ο Λοχαγός κουνώντας απειλητικά το χέρι του προς το μέρος του Στέλιου.

Ο Ιωαννίδης αγνόησε τα λόγια του Λοχαγού του και πέρασε το χέρι του γύρω από τη μέση της Λουΐζας. Η Λουΐζα νιώθοντας το χέρι του να τυλίγεται γύρω της, μερικά μόλις εκατοστά μακριά από το στήθος της ένιωσε τη γη να υποχωρεί κάτω από τα πόδια της. Προσπάθησε να διώξει το χέρι του Στέλιου μακριά, αλλά εκείνος την έσφιξε περισσότερο. Η Λουΐζα προσπάθησε να διατηρήσει την ψυχραιμία της και επέτρεψε στον Ιωαννίδη να την οδηγήσει ως το κοντινότερο πεζούλι.

Ο Στέλιος τη βοήθησε να καθίσει κι ύστερα έσκυψε κοντά της, κοιτάζοντας την προσεκτικά. Η Λουΐζα έγειρε προς τα πίσω νιώθοντας άβολα ξαφνικά. Δεν ήταν ανάγκη να την βοηθήσει... Ωστόσο, ο Στέλιος έβγαλε ένα λευκό μαντίλι και σκούπισε το αίμα από το πρόσωπό της. Η Λουΐζα έσφιξε τα δόντια της και πήρε μια βαθιά ανάσα.

"Ω, έλα τώρα. Μια μικρή γρατζουνιά είναι. Μην κάνεις σα μωρό." Μουρμούρισε ο Ιωαννίδης.