Κάποτε το 1918 #TYS2023

Κεφάλαιο 45⁰

Το πλοίο ήταν εκεί. Τους περίμενε. Θαρρείς και περίμενε και την ίδια τη Λουΐζα... Ή τουλάχιστον, έτσι ένιωσε η ίδια...

Ο Στέλιος της έσφιξε το χέρι στην όψη του πλοίου και η καρδιά της Λουΐζας βούλιαξε μέσα στο στήθος της. Εκτός από το γεγονός ότι η Λουΐζα ήθελε να πάει στην Σμύρνη και να βοηθήσει όπως μπορούσε, ο Στέλιος σύντομα θα αναχωρούσε για έναν τόπο μακρινό. Το γεγονός αυτό έθλιβε την Λουΐζα, παρόλο που εκείνη απέφευγε να το παραδεχτεί.

Όσο καιρό ήταν κλεισμένη στην φυλακή είτε μόνη της είτε με τον Μάρκο, η Λουΐζα συνειδητοποίησε πόσο αναγκαία ήταν για την ίδια η παρουσία του Στέλιου. Κάθε μέρα που περνούσε δεν έπαυε να τον σκέφτεται και να δημιουργεί στο μυαλό της σκηνές με τους δυο τους να πρωταγωνιστούν, σε περίπτωση που θα αιχμαλωτιζόταν και ο Στέλιος. Βέβαια, σε καμία περίπτωση δεν επιθυμούσε να βιώσει ο Στέλιος κάτι τόσο απάνθρωπο, αλλά δε μπορούσε παρά να βρίσκει συντροφιά σε αυτές τις ουτοπικές σκηνές.

Ο Στέλιος φάνηκε να παρατηρεί την λύπη στο βλέμμα της. Τον έθλιβε απερίγραπτα πολύ το γεγονός ότι θα την άφηνε πίσω, αλλά το καθήκον καλούσε. Του ράγιζε την καρδιά να την βλέπει θλιμμένη. Όμως, έπεισε τον εαυτό του ότι έτσι όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση ήταν το καλύτερο για όλους. Ο Στέλιος φοβόταν και μόνο στη σκέψη της Λουΐζας να εμπλακεί σε επεισόδια μεταξύ των δύο πλευρών.

Έτσι, πήρε το χέρι της, το έφερε στα χείλη του και εναπόθεσε ένα τρυφερό φιλί στο πίσω μέρος της παλάμης της. Αν είχαν περισσότερη ιδιωτικότητα, δε θα αρκούσε ένα φιλί στο χέρι. Πιθανότατα δε θα αρκούσε ούτε ένα παθιασμένο φιλί στα χείλη. Ποιος ξέρει πόσο καιρό θα έπαιρνε μέχρι να ανταμωθούν ξανά; Μπορεί να έπαιρνε εβδομάδες, μήνες, ίσως και χρόνια... Ο Στέλιος, όμως, δεν επιθυμούσε να σκέφτεται κατά αυτόν τον τρόπο.

"Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να επιβιβαστούμε." Ανακοίνωσε ο Πέτρος και ο Γιάννης συμφώνησε με ενα νεύμα. "Δούκισσα." Υποκλίθηκε κι έπειτα, στράφηκε στην Λουΐζα. "Αντίο, Λουΐζα! Εύχομαι να τα πούμε σύντομα στην Σμύρνη!" Δήλωσε εύθυμα και της έκλεισε το μάτι παιχνιδιάρικα.

Ένας ένας αποχαιρετήστηκαν. Ώσπου έφτασε η σειρά του Στέλιου. Η Λουΐζα ήταν απρόθυμη να τον αποχαιρετήσει, όπως και ο Στέλιος άλλωστε.

Ο Στέλιος μπήκε στο δίλημμα αν έπρεπε να φιλήσει την Λουΐζα ή όχι. Άλλωστε το είχε κάνει τόσες φορές στο κοντινό παρελθόν και εμμέσως πλην σαφώς είχε γνωστοποιήσει τις προθέσεις του να την κάνει γυναίκα του. Οπότε δεν θα πείραζε αν την φιλούσε εν τέλει, σωστά;