Κάποτε το 1918 #TYS2023

Κεφάλαιο 28⁰

Επιστρέφοντας στο δωμάτιό της, η Λουΐζα σκέφτηκε ότι θα απολάμβανε μία βόλτα μέσα στην Ακαδημία τώρα που σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος των στρατιωτών και των φοιτητών βρισκόταν στο εστιατόριο. Έτσι, αρχικά πέρασε από την αίθουσα πάλης, μπήκε μέσα και παρατήρησε ότι τίποτε δεν είχε αλλάξει τις δυο σχεδόν εβδομάδες που απουσίαζε. Εν συνεχεία πέρασε από τα λουτρά και τις τουαλέτες, ενθυμούμενη τον ντροπιαστικό τρόπο με τον οποιο ο Στέλιος ανακάλυψε την πραγματική της ταυτότητα. Έπειτα, διέσχισε τον τεράστιο προαύλιο χώρο, όπου οι αξιωματικοί τούς έβαζαν να αθλούνται σε καθημερινή βάση και εν τέλει, τα πόδια της την οδήγησαν ως τις αίθουσες διδασκαλίας, όπου είχε περάσει μαζί με τους φίλους και τους συμφοιτητές της ατελείωτες ώρες μελετώντας, παρακολουθώντας τα μαθήματα που παρέδιδαν οι αξιωματικοί και γράφοντας διαγωνίσματα εφ' όλης της ύλης.

Αν εξαιρούσε κάποια συμβάντα και περιστατικά, τα οποία την έφεραν σε ιδιαίτερα δυσχερή θέση, η Λουΐζα είχε απολαύσει κάθε στιγμή που είχε περάσει διαβάζοντας, μαθαίνοντας, εκπαιδευόμενη και προπονούμενη. Για καλή της τύχη, είχε συναντήσει μία παρέα αγοριών και ανδρών αξιότιμων, ευγενικών και καλόκαρδων. Φυσικά, δεν θα είχε κατορθώσει να φτάσει ως εδώ αν δεν ήταν ο Στέλιος... Ο οποίος δεν έχανε ευκαιρία να την τυραννά! Όμως, η βοήθειά του υπήρξε πολύτιμη.

Ίσως αν δεν ήταν εκείνη ένα φτωχό κοριτσόπουλο από την Αθήνα κι εκείνος δεν ήταν ο πρωτότοκος γιος της οικογένειας Ιωαννίδη, ενδεχομένως η σχέση τους να ήταν διαφορετική. Μάλλον δεν θα έθετε συνέχεια εμπόδια στον εαυτό της, ούτε θα επικαλείτο φτηνές δικαιολογίες για να παραμείνει μακριά του... Δυστυχώς, όμως, η κατάσταση είχε ως εξής: μόλις ο Στέλιος θα ολοκλήρωνε την εκπαίδευση του, θα αναλάμβανε την επιχείρηση του πατέρα του, θα παντρευόταν μια αξιότιμη δεσποινίδα με μία καθόλου αμελητέα προίκα όπως η δεσποινίς Χούρσογλου και θα δημιουργούσαν από κοινού μια μεγάλη και ευτυχισμένη οικογένεια.

Το βάρος στο στήθος της έγινε αβάσταχτο. Πότε επιτέλους θα σταματούσε να σκέφτεται τον Ιωαννίδη και την τέλεια ζωή του; Έπρεπε να πάψει να νοιάζεται πριν να ήταν αργά! Κούνησε το κεφάλι της απογοητευμένη με την ίδια, αλλά και την ζωή της. Πώς τα είχε φέρει έτσι; Η Λουΐζα θα έπρεπε να είναι συγκεντρωμένη στα μαθήματα και την εκπαίδευση, όχι σαχλά όνειρα και ενδόμυχους πόθους...

Η Λουΐζα έπρεπε να ανυπομονεί για την επικείμενη έναρξη των μαθημάτων, διότι πολύ απλά απολάμβανε να μελετάει, να μαθαίνει και να αποκτά νέες γνώσεις. Δεδομένου ότι όσο βρισκόταν στην Αθήνα, ο πατέρας της τής είχε απαγορεύσει να πηγαίνει στο σχολείο και την είχε αναγκάσει να εργάζεται στο πλευρό της μητέρας της. Η δικαιολογία του ήταν ότι, επειδή ακριβώς ήσαν φτωχοί, η Λουΐζα έπρεπε να παραμείνει στο σπίτι για να βοηθάει την μητέρα της με τις δουλειές του σπιτιού, αλλά και με το ράψιμο.