Κεφάλαιο 4⁰

157 16 10
                                    

Αφότου ολοκλήρωσαν όλοι, ο Λοχαγός ζήτησε από τον βοηθό του να καταγράψει τα αποτελέσματα και όταν τελειώσει την καταγραφή, να τα αναγγείλει δυνατά. Ύστερα, από μερικά λεπτά τα αποτελέσματα είχαν καταγραφεί και ο βοηθός του έκανε ένα βήμα εμπρός και ανακοίνωσε τα αποτελέσματα.

"Πετρόπουλος." Ο Γιάννης σφίχτηκε και τόσο σώμα του έγινε άκαμπτο σαν βράχος. "Δύο άστοχες βολές, δύο στον πέμπτο δακτύλιο και μια παραλίγο να αποβεί μοιραία. Το όπλο δεν είναι παιχνίδι. Ένα παραστράτημα και κάποιος αθώος θα αποχαιρετήσει τον κόσμο αυτό." Η Λουΐζα έσπευσε να επιβραβεύσει τον φίλο της για την προσπάθειά του, όμως εκείνος τη σταμάτησε με μια κίνηση του χεριού του. Φαινόταν η απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του, ήταν εμφανής όχι μόνο στην Λουΐζα. "Παπαναστασίου." Ο Μάρκος στο άλλο της πλευρό έμεινε ακίνητος αναμένοντας να ακούσει τα δικά του αποτελέσματα. "Μια βολή στον δεύτερο δακτύλιο και τέσσερις στον κεντρικό."

Όλοι άρχισαν να φωνάζουν και να επευφημούν την επιτυχημένη προσπάθεια του Μάρκου, ο οποίος κούνησε το κεφάλι του συγκαταβατικά, αποδεχόμενος τα αποτελέσματα. Η Λουΐζα αυτήν την φορά περίμενε κάτι περισσότερο σαν αντίδραση παρά... την απλή αποδοχή των αποτελεσμάτων...

"Σιωπή!" Ο Λοχαγός έκανε μερικά βήματα μπροστά κεραυνοβολώντας τους φοιτητές με ένα αυστηρό βλέμμα που θα μπορούσε να σπάσει κόκκαλα και με ένα νεύμα του ο βοηθός- στρατιώτης συνέχισε.

"Χατζηχρήστου. Μία στον τέταρτο δακτύλιο, δύο στον δεύτερο και δύο στον κεντρικό. Πιπεράκης." Ο νεαρός άντρας δίπλα της ίσιωσε την πλάτη του και φόρεσε το πιο καλό χαμόγελο του περιμένοντας τα αποτελέσματα. "Μία άστοχη, δύο εντός λευκού χώρου, μία στον πέμπτο και τέταρτο δακτύλιο."

Το αποτέλεσμα, όμως, για τα μέτρα του ήταν μάλλον ανεπαρκές, έκρινε η Λουΐζα από την απογοητευμένη και περισσότερο νευριασμένη αντίδραση του.

Η Λουΐζα κοίταξε τα πόδια της. Η σειρά της πλησίαζε και το άγχος της για τα αποτελέσματα την έφθειρε λίγο λίγο. Είχε παλέψει για να ενταχθεί σ' αυτήν την Ακαδημία! Ήλπιζε ότι η σκοποβολή της έδινε ένα προβάδισμα, ένα πλεονέκτημα έναντι των υπολοίπων.

"Ιωαννίδης." Ο Στέλιος ίσιωσε την πλάτη του και σοβαρός, παρατήρησε η Λουΐζα, περίμενε τα αποτελέσματα. "Δύο άστοχες..., δύο εντός λευκού χώρου και μια... στον τέταρτο δακτύλιο..." Ο Στέλιος χαμογέλασε και κούνησε τα χέρια στον αέρα σαν να είχε πετύχει τον κεντρικό δακτύλιο και με τις πέντε σφαίρες του. Ο Λοχαγός κούνησε το χέρι του απηυδισμένος και η Λουΐζα του έριξε μια λοξή μάτια. Ο άνθρωπος ήταν τρελός. Δεν εξηγείτο αλλιώς.

Κάποτε το 1918 #TYS2023Όπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα