DEVREM | bxb

~20~

22.02.2021

***

Ekip, sabahın erken saatlerinden beri dünkü olaylar nedeniyle koşturuyordu. Sonunda buldukları boş vakti değerlendirmek için dinlenme alanına geçmişlerdi. atıştırmalık bir şeyler alıp çay-kahve eşliğinde yiyerek sohbet ediyorlardı. ''Yakın zamanda bir operasyon çıksa keşke.'' dedi Mehmet. 

Ulaş ona göz devirmişti. Boş vakit buldular diye sevinirken, Mehmet ısrarla operasyon da operasyon diye tutturuyordu. Gerçi o enerjiyi başka türlü atamaz tabi diye geçirdi içinden.

''Ne bu sende ki operasyon aşkı anasını satayım.'' dedi düşüncelerini bir nevi dile getirerek.

''Boş durmayı sevmiyorum.'' dedi somurtarak. 

Emir yediği çekirdeklerin çöplerini Semih'e atarken, telefonuyla oynayan genç adam kaşlarını çatıp sinirle Emir'e baktı. ''Çocuk musun?''

''Evet.'' dedi hiç beklemeden. Semih ayağa kalkıp Emir'in üzerine yürüdüğünde, Emir alayı koşmaya başladı. Semih peşinden koşunca Mehmet ikisine kınayan bakışlar atıp cıkcıkladı. 

Ulaş o sırada etrafa baktı. Ali, Asaf komutanın yanına gitmiş, daha da gelmemişti. ''Ali neden gelmedi?''

''Bilmem.'' Ulaş sıkıntıyla ayağını sallayıp kahvesini yudumlarken ay yüzlü oğlan, kapıdan girmişti. Ulaş'ın gülümsemesi anında büyürken Ali de aynı şekilde karşılık verdi. ''Barıştınız mı siz?''

''Hiç küsmemiştik ki.'' Mehmet alayla gülüp elini salladı. ''Ne?'' dedi Ulaş, kaşlarını çatarak. ''Tartışıp duruyordunuz nerden küsmemiş oluyorsunuz acaba?''

''Off sana ne Mehmet ya! İşine baksana sen.'' Mehmet burun kıvırıp telefonu eline aldığı esnada Ali gelmişti. O oturmadan Ulaş ayağa kalkmış kolunu tutup çekmişti. ''Gel biz oyun oynayalım.'' dediğinde Ali itiraz etmek için araladı ağzını.

''Hadi Ali'm yürü!''

''Ben de geliyorum.'' dedi Mehmet ayaklanarak. Ulaş panikle kafasını iki yana salladı. Kaç gündür yalnız kalmıyorlardı zaten. Fırsat bulmuşken 3. kişiyi çekemezdi. ''Diğerleri gelir şimdi, sen bekle.'' dediğinde Mehmet, hâlâ koşturan ikiliye baktı. Alayla sırıtıp işaret parmağını onlara doğrulttu. ''Biri yorulup dayak yemeden gelmezler onlar.''

''Olsun bekle sen.'' deyip Ali'nin kolundan tutup içeriye götürdü.

''Ne oluyor lan bunlara?'' Mehmet arkalarından şaşkınlıkla baktı. Son zamanlardaki davranışları çok tuhaftı. Tamam Ulaş hep yavşaktı ancak Ali'nin hareketlerinde de tuhaflık vardı.

''Neyse. Bana ne ya!'' dedi elini sallayarak. Umursama süresi 2 dakika filan sürerdi zaten. O telefonuna dönüp gezinirken Ulaş, Ali'yi odaya getirmişti. ''Hani oyun oynayacaktık?''

''İnandın mı gerçekten?'' Ali göz devirse de gülmeden edemedi. ''Ne güzel gülüyorsun sen öyle.'' dedi Ulaş dibine girerek. Yanağına öpücük kondururken, Ali'nin gözü kapıdaydı. Elinden tutup yatağına getirdi Ulaş'ı. ''Beni yatağa atma planlarının olduğunu biliyordum.'' 

''Hayır salak. Biri görecek diye yaptım.''

''Hadi hadi.'' dedi Ulaş inanmadığını belli ederek. Ali sinirle omuzuna geçirince, Ulaş acıyla kasıldı. Erkek sevgili, hele de asker sevgili iyi bir şey olmayabilirdi. Bir vursa toprak atarlardı üstüne. 

''Vay anasını satayım. Gitti kolum.'' Ali korkuyla yaklaştığında Ulaş elini uzatıp durdurdu. ''Dur dur ölmek istemiyorum.'' dedi büyük bir oyunculukla acındırıyordu kendini. Bedenini yatağa bırakıp gözlerini kapattı.