DEVREM | bxb

~39~

22.06.2021

***

Asaf toplantıda konuşulacak bilgileri içeren dosyaları incelemeye başladı.

Önündeki kağıtlara odaklanmışken kapısı tıklatıldı. Odaya giren askerin selamını aldı.

"Komutanım, bunlar eksik olan dosyalar."

"Tamam. Diğerlerine haber ver gelsinler."

"Emredersiniz komutanım!" Asker, selam verip çıktı.

Sonunda, tüm dosyaları gözden geçirip ortaya itti. Şu aralar kendini iyi hissetmiyordu. Berk yaklaşık iki ay önce staj için şehir dışına çıkmıştı.

Tamam, kendisi de gidiyordu ve bazen haftalarca gelmediği oluyordu ama işin sonunda burada bekleyen bir sevgilisi vardı. Şimdi birbirlerinden çok uzak olduklarını bilmek canını sıkıyordu.

Üstelik o kadar yoğun çalışıyordu ki  iki dakika telefonla konuşmaya bile vakit bulamıyordu.

Askerler gelmeden önce kısa bir görüşme yapmak için telefonu çıkardı. Açması yönünde pek umudu yoktu ancak şansını denemek istiyordu.

"Efendim?" Sevgilisinin sesini duyduğunda dudakları kıvrıldı. Şu an yanımda olsa da doya doya sarılsam diye geçirdi içinden.

"Nasılsın?"

"İyi sayılır. Çookkk yorgunum." Uzatarak söylemesine güldü. "İyi uyudun mu?"

"Uyku mu? Hıh!" Berk'in cevabıyla kaşlarını çattı. "Hâlâ aynı sistemle mi yürüyor?"

"Evet. Sabah tekne turu, akşamına birkaç saat dinlendikten sonra bar turu, bardan geldikten 4 saat kadar sonra sabah otelde mesai..."

Otelde rehberlik yapmak çok yorucuydu. Otelde birçok misafirle ilgilenmek dışında sürekli turlara gidiyorlardı.

"Ne vardı buradaki bir otel veya acentede staj yapsan?"

"Hayır! Burada çok daha fazla şey öğreniyorum."

"O zaman ses etmeyeceksin. Üstelik sen böyle uykusuz kalıyorum dedikçe ben üzülüyorum." Asaf bu konuda az bile söylemiş olabilirdi. Sürekli, acaba iyi uyuyor mu, yemek yiyor mu diye düşünüp duruyordu.

Berk sessiz kalmış, bıkkın nefesler vermişti. Şimdi o büzdüğü dudakları gözünün önüne geldi. Kendisinin de nefesi kesilirken, az sonra kaşlarını çatmış ve başını iki yana sallamıştı. Böyle iradesiz bir insan değildi. Ancak konu Berk olunca ve sevişmeleri aklına gelince, vücuduna yayılan hissin önüne geçemiyordu.

Berk de farklı bir durumda değildi. Kaslı vücudu, kendine has kokusu, dokunuşları...

Bir kere birlikte olmaları yetmişti özlemle kavrulması için.

"Orada mısın?"

"Aa... Evet. Evet buradayım. Benim bölge sorumlum çağırıyor. Gitmem lazım." Asaf istemese de tamam deyip telefonu kapamaya hazırlanmıştı.

"Öptüm!" Birkaç sesli öpücük de bırakmış ve telefonu kapatmıştı. Asaf ilk anda afallamış, sonrasında büyük bir kahkaha atmıştı. O esnada içeriye giren askerler şaşkınlıkla baktı komutanlarına.

Normalde de çok duymamakla birlikte, özellikle son zamanlarda olan davranışları nedeniyle fazlasıyla şaşkınlardı. Sert, despot komutanları birkaç aydır olan davranışları sonrası, anlam verememişlerdi.

"Komutanım iyi misiniz?" Ulaş gülerek sandalyeye kurulurken, Asaf'ın gülen yüzü solmuş, gözlerini ekibinde gezdirmişti.

"İyiyim. Geçin çabuk." Aynı davranışlara geri dönmesi saniyelerini alırken diğerleri göz devirdi. Tabi ki belli etmeden. Belli ederlerse...